en

Season: 2024

Η φυλλάδα του γαδάρου

Το δημοφιλές κρητικό ποίημα του 16ου αιώνα, με πρωταγωνιστές έναν λύκο, μια αλεπού́ κι ένα γάιδαρο, μετουσιώνεται σε ένα σύγχρονο μουσικοεικαστικό παραμύθι με τίτλο Η φυλλάδα του γαδάρου που σατιρίζει τύπους ανθρώπινους κάθε καιρού και τόπου.

Τα ζώα διαδραματίζουν τον ρόλο των ανθρώπων, μιλούν, φαντάζονται, ονειρεύονται, συνωμοτούν, χωρατεύουν. Με χιούμορ λαϊκό, στίχο ομοιοκατάληκτο και γλώσσα ιδιωματική, η παράσταση καυτηριάζει «σκεπασμένα κι ανώδυνα» τις δυτικοευρωπαϊκές κοινωνικές τάξεις και την αυθαιρεσία του ισχυρού απέναντι στον αδύνατο.
Η Ναταλία Κωτσάνη και ο Τάσος Κοφοδήμος μελοποιούν και ερμηνεύουν το ποίημα διατηρώντας την πλοκή́ και τις ενότητες του έργου. Η εικαστικός Ναταλία Μαντά, αξιοποιώντας αναλογικά́ και ψηφιακά́ μέσα, αφηγείται τον μύθο αναδεικνύοντας τις σύγχρονες αλληγορικές διαστάσεις του, και τέσσερις μουσικοί επί σκηνής συνδιαλέγονται με τους πρωταγωνιστές και τις ιστορίες τους σε γλώσσα μουσική, δημιουργώντας το δικό τους επίπεδο παράλληλης αφήγησης.

H Φυλλάδα του Γαδάρου ή Γαδάρου, λύκου και αλεπούς διήγησης χαρίεις είναι ένα από́ τα δημοφιλέστερα λαϊκά́ αναγνώσματα του νέου ελληνισμού́, με πολλές ανατυπώσεις μέχρι τον 19ο αιώνα. Πρόκειται για έργο άγνωστου ποιητή́, με χιουμοριστικό́ και σκωπτικό́ τόνο, που εκδόθηκε στη Βενετία το 1539, είκοσι χρόνια μετά τον Απόκοπο του Μπεργαδή.

 

Με την υποστήριξη της Γαϊδουροχώρας.

Να πώς άρχισε

Ταξίδι είν’ η ζωή μας
Στη Νύχτα, στο Χειμώνα,
Γυρεύουμε το διάβα μας,
Στον άναστρο λειμώνα.

Η παράσταση θεάτρου και μουσικής Να πώς άρχισε, σε σκηνοθεσία Βικτώριας Φώτα και μουσική Λευτέρη Βενιάδη, βασίζεται στο πρώτο μέρος του μυθιστορήματος Ταξίδι στην άκρη της νύχτας του Λουί-Φερντινάν Σελίν.

Σε μια έκρηξη ενθουσιασμού, ο νεαρός φοιτητής ιατρικής Φερντινάν Μπαρταμού κατατάσσεται εθελοντικά στον γαλλικό στρατό αμέσως μετά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο σύντομα μετανιώνει για την πράξη του, βλέποντας από κοντά τη δολοφονική ανικανότητα των ανωτέρων του, την αγριότητα της ανθρώπινης φύσης και το παράλογο του πολέμου.

Ο Μπαρταμού δεν είναι πρότυπο, δεν είναι ένας ήρωας πολέμου. Η αιρετική του στάση και οι ανατρεπτικές του απόψεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μηδενιστικές. Εκφράζουν όμως τις μύχιες σκέψεις κάθε ανθρώπου που, συνειδητοποιώντας τη φρίκη του πολέμου και τη ματαιότητα των συγκρούσεων στο όνομα των εθνών, των θρησκειών και εν γένει των ιδεολογιών, προτιμά να επιβιώσει και να μην μετατραπεί σε έναν ακόμη νεκρό «ήρωα» που θα μείνει για πάντα στην αφάνεια.

Ο Αρίστος και ο Φάνης

Μια δυναμική, πολυσύνθετη μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο Ο Αρίστος και ο Φάνης παρουσιάζει το φετινό καλοκαίρι η Ορχήστρα και Χορωδία ΙΩΝΙΑ της Νέας Ιωνίας Βόλου. Η 13μελής ορχήστρα παραδοσιακών οργάνων, η 160μελής μεικτή χορωδία, ο τραγουδιστής Θοδωρής Κοτονιάς και δύο ηθοποιοί θα προσφέρουν στο κοινό ένα πολύχρωμο ταξίδι, εκεί όπου η παράδοση συναντάει το σήμερα.

Με απλό και άμεσο τρόπο οι δύο ήρωες, ο Αρίστος και ο Φάνης, αντλούν κουράγιο από τη δύναμη της αριστοφανικής κωμωδίας, που δίδαξε πώς μπορείς με τη λυτρωτική, σαρκαστική και κριτική δύναμη του γέλιου να μιλήσεις για τα πιο δύσκολα θέματα. Ιδιαίτερα στην εποχή μας και σε κοινωνίες όπου το «διαφορετικό» στις χώρες, στις θρησκείες, τα φύλα και σε κάθε είδους ομάδες γεννάει συνεχώς επικίνδυνες και κλιμακούμενες εντάσεις. Μέσα από την παράσταση περνάει το μήνυμα της ανάγκης συνύπαρξης των ανθρώπων και πώς χάρη στη συνεργασία, την αποδοχή του «άλλου» και την αρμονία η ζωή αποκτά πραγματική αξία.

hot dark matter

Το έργο hot dark matter, σε σύλληψη και χορογραφία της Ζωής Ευσταθίου, εξερευνά και παραλληλίζει το «πέρασμα» των προσφύγων με το πέρασμα από τον ουρανό στη γη και την υποδοχή του πρόσφυγα με την άφιξη μιας θερμής σκοτεινής ύλης, μιας αριστερόστροφης δίνης που μεταφέρει πληροφορία, μιας αμφιλεγόμενης μάζας.

Το hot dark matter είναι ένα πρόγραμμα ανίχνευσης σωμάτων, σε ωκεάνια βάθη, ένα πρόγραμμα ανίχνευσης της «Οδύσσειας» των προσφύγων που εκπέμπονται από χώρες ξένες. Με βασική εστίαση στο σώμα του χορευτή που κινείται αριστερόστροφα και στην προσπάθειά του να κινηθεί προς το φως, διαμορφώνονται οι έννοιες του αποκλεισμού και της ενσωμάτωσης, της διομαδικής επαφής και της σύγκρουσης. Το έργο ακροβατεί στην ύπαρξη ή μη ρεαλιστικής σύγκρουσης κατά την υποδοχή της θερμής σκοτεινής ύλης και τα σώματα συγκρούονται, συγχρονίζονται, ενσωματώνονται, αποκλείονται και πορεύονται μαζί.

The River / Voicing Water

Η έκθεση προσεγγίζει την έννοια της σύγκρουσης μέσω της μεταμορφωτικής δύναμης του νερού. Σημειώνοντας την δυναμική της ενοποιητικής του δράσης συνδέει δύο πόλεις, την Θεσσαλονίκη και την Ρώμη ενώ παράλληλα προσκαλεί τους επισκέπτες σε μία συμπερίληψη αισθήσεων. 

The River ένα ψηφιδωτό μεγάλης κλίμακας της Χριστίνας Νάκου παρουσιάζεται μέσα σε ένα ηχητικό περιβάλλον. Το έργο εμπνέεται από τα ρωμαϊκά ψηφιδωτά δάπεδα του Αρχαιολογικού Μουσείου και επιχειρεί μέσω της παραδοσιακής αυτής τέχνης, να αναδείξει την χειρωναξία ως εμπειρία βιωμένου χρόνου, τον ήχο ως δονούμενο αποτύπωμα της διαδικασίας και την σημασία της αφής στην σύνδεσή μας με τον φυσικό κόσμο και τους συνανθρώπους μας. 

Η έκθεση εγκαινιάζεται με δύο performances της Άννας Παγκάλου με τίτλο Voicing Water που εκφράζουν την μυθολογία του νερού, δίνοντας φωνή στο τώρα. Οι μυθολογικές αφηγήσεις των σιντριβανιών συνδέονται με την υδραυλική τεχνολογία, τη συμβολή της στην δημιουργία μουσικών οργάνων και τη φυσική ροή του νερού.

Η Ίτσα του Σάσμα ή Ο ανάποδος χορός

Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μάρκελλος (συγγραφέας των έργων Η απαγωγή της Τασούλας, Χορευτική πανούκλα και Δυο πορτοκάλια για τα Χριστούγεννα) εμπνέεται από έναν λαϊκό θρύλο της Ηπείρου για να συνθέσει ένα δημοτικοφανές κείμενο στα πρότυπα των Παραλογών. Μια ομάδα ηθοποιών-μουσικών ερμηνεύουν άλλοτε ως Αφηγητές κι άλλοτε ως Δρώντες Χαρακτήρες, ενώ ταυτόχρονα τραγουδούν πρωτότυπες συνθέσεις σε δρόμους πολυφωνικού ηπειρώτικου από τη Βασούλα Δελλή και τη Ναταλία Λαμπαδάκη, μέλη του φωνητικού σχήματος «Πλειάδες».

Η γριά Ίτσα είχε ιδιαίτερο και ρόλο στην κοινότητα του χωριού Αετομηλίτσα της Κόνιτσας. Είχε χαρακτηριστικά καλής μαγίστρας, σκορπίζοντας γύρω της ανακούφιση ανάμικτη με φόβο. Τον Ιούλιο του 1974 όταν, κηρύχτηκε γενική επιστράτευση, μάζεψε τα κορίτσια στην εκκλησία του Αη-Νικόλα, για την επιτέλεση ενός αρχέγονου, αποτρεπτικού Χορού. Ενός ανάποδου χορού, αντίθετου με τη φορά των δεικτών του ρολογιού, με τα πρόσωπα να κοιτούν όχι προς το κέντρο του κύκλου, αλλά προς τα έξω. Χορεύοντας επαναλάμβαναν ρυθμικά, τα λόγια «Δεν είναι τίποτα, καλέ, δεν είναι τίποτα. Οι εχθροί στη θάλασσα και τα παιδιά στο σπίτι».

 

 

*Η παραγωγή θα ήθελε να ευχαριστήσει τον Καθηγητή Λαογραφίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Κο Βασίλη Νιτσιάκο, ο οποίος εμπιστεύτηκε στην καλλιτεχνική ομάδα τα προσωπικά του βιώματα, όπως τα κατέγραψε στο πρόσφατο βιβλίο του «Και το σώμα θυμάται…»

Τεχνητή εμπιστοσύνη

Είμαστε οι πρώτοι ένοικοι του πλαισίου «συμβίωσης» ανθρώπων και μηχανών. Οι πειραματισμοί δεν αφορούν πλέον τον διάλογο, αλλά το νέο περιεχόμενο καθαυτό και το επείγον ερώτημα κλιμάκωσης: «Εμείς αντί για Αυτές ή Αυτές αντί Ημών. Εμείς μαζί με Αυτές; Εμείς ως Αυτές ή Αυτές ως Εμείς». Η αναμέτρηση διεξάγεται στο μόνο σημείο που χωράει μία παύση, στο αχαρτογράφητο πεδίο συνάντησης της τεχνητής με τη συναισθηματική νοημοσύνη – αστερισμό του κατακλυσμού της εποχής μας.

Η Τεχνητή εμπιστοσύνη είναι ένα τεχνονουάρ με μουσική γραφή. Η αλληγορία, που διατρέχει το έργο σαν φωτεινή δέσμη, και η τελετουργία ενός ανθρωπομηχανικού event υποβάλλουν τόσο την πύκνωση του μουσικού όσο και τις νόρμες του ομιλούντος θεάτρου. Το λιμπρέτο και η σκηνοθεσία σημαδεύουν την ελλειπτικότητα κάθε Δοκιμασίας χωρίς σκληρά δεδομένα, ενώ η μουσική σύνθεση διαρκώς σχολιάζει τη μηχανική της σύγχρονης διαμεσολάβησης, όπου κανείς δεν ξέρει ποιος/ποια καλείται να μιμηθεί τι – τα δημιουργήματα τις/τους δημιουργούς ή μήπως αντίστροφα;

+ΘΛΙΨΙΣ

Η έκθεση +ΘΛΙΨΙΣ ανιχνεύει την έννοια της εσωτερικής σύγκρουσης, όπως αυτή εκδηλώνεται στο πεδίο των αντιθέσεων ανάμεσα στην «αρχή της ευχαρίστησης» και την «αρχή της πραγματικότητας», ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη, στην πίστη και το ένστικτο που διέπει το ανθρώπινο σώμα, στη νομοτέλεια του φυσικού περιβάλλοντος και την τάση ανακάλυψης και φιλοπεριέργειας, στην πειθαρχία και την αναίρεση, στο φυσικό και το μεταφυσικό.

Εννέα καλλιτέχνες αλληλοεπιδρούν με τον νοηματικά, συναισθηματικά, θρησκευτικά και κοινωνικά φορτισμένο χώρο της Μονής Ουρσουλινών. Πρόκειται για ένα οικοδομικό σύμπλεγμα όπου αναπτύχθηκε τον περασμένο αιώνα ένα εγχείρημα πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα, που αποτέλεσε κοινωνικό, πνευματικό και εκπαιδευτικό κέντρο για δεκαετίες στη Τήνο. Η ερήμωσή του αποτελεί μια πρόκληση αναβίωσης σε τοπικό αλλά και πανελλήνιο επίπεδο ως προς την ανάδειξη όχι μόνο της τοπικής ιστορίας αλλά, επίσης, της οργανικής σχέσης του με τα μεγάλα πολιτιστικά κέντρα της εποχής και, κατ’ επέκταση, του ευρωπαϊκού πολιτιστικού γίγνεσθαι.

 

Εκπαιδευτικές δράσεις

Παράλληλα με την έκθεση θα πραγματοποιούν δύο εκπαιδευτικές δράσεις. Στην πρώτη δράση, με τίτλο Δημοσιογραφία και Τέχνη, η θεωρητικός τέχνης και επιμελήτρια Σοφία Ελίζα Μπουράτση και ο ιδρυτής του site Tinos Today Βαγγέλης Ζαλώνης θα διοργανώσουν εργαστήριο δημιουργικής και δημοσιογραφικής γραφής με αφετηρία τα έργα της έκθεσης και θεωρητικά εργαλεία την ανθρωπολογία και τη φιλοσοφία. Τα κείμενα των συμμετεχόντων (10-18 ετών) θα δημοσιευτούν στον ιστότοπο Tinos Today ως κριτικές της έκθεσης.

Για τη δεύτερη δράση, με τίτλο Τα συναισθήματα χορεύουν, η χορογράφος, χορεύτρια, ηθοποιός και εκπαιδευτικός χορού Ριάννον Μόργκαν θα εφαρμόσει εργαστήριο χορού οδηγώντας του συμμετέχοντες (παιδιά 4-10 ετών) σε έναν διάλογο με τα συναισθήματά και την σωματοποίησή τους. Με σημείο αφετηρίας το ίδιο τους το σώμα κατά την παρατήρηση της έκθεσης και εργαλεία ασκήσεις και διαδραστικά παιχνίδια, το εργαστήριο θα πραγματοποιηθεί 21-26 Ιουλίου στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού, ενώ στις 27 Ιουλίου θα παρουσιαστούν δημοσίως τα αποτελέσματά του.

Πληροφορίες & προκρατήσεις για τις εκπαιδευτικές δράσεις: itiptinos@gmail.com, 6988360280

 

Otherlands

Η site-specific έκθεση OTHERLANDS παρουσιάζεται από τον ATOPOS cvc στον μοναδικό αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου Περαχώρας στην Κορινθία, στο πλαίσιο του προγράμματος 2024 του θεσμού του Υπουργείου Πολιτισμού «Όλη η Ελλάδα της πολιτισμός».

Η  έκθεση OTHERLANDS, σε επιμέλεια Στέφης Στούρη, προτείνει ένα χώρος κριτικής συνάντησης με το Άλλο· γλυπτά του Πέτρου Μωρή και έργα ηχητικής μυθοπλασίας του Τζέφ Βάγγερ και της Σαβίνας Γιαννάτου διαπλέκονται σε μια αντήχηση όλων όσα υπάρχουν και υπήρξαν σε αυτή τη γη, ανθρώπινα και μη ανθρώπινα σώματα, αρχαιολογικά κατάλοιπα και γεωλογικά υλικά. Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν γεωδιαδρομές (13/7 στις 19.00) και δύο live ηχητικές performance (20, 21/7 στις 19.00) ενεργοποιώντας τα σώματα δημιουργώντας προσωπικές συνδέσεις χρονικότητας, τοπίου και γεωπεριβάλλοντος.

Χαμένες ιστορίες και συνδέσεις προαρχαϊκής ιστορίας και μυθολογίας διατηρούν μια άμεση σύνδεση με το υπέδαφος καθώς η έκθεση OTHERLANDS εξερευνά την ετερότητα στο βαθύ χρόνο, ως δομικό συστατικό των συγκρούσεων τόσο σε κοινωνικό όσο και σε διαπολιτισμικό επίπεδο. Ο βαθύς χρόνος εγγράφεται μέσω της ολίσθησης των τεκτονικών πλακών και των ιχνοαπολιθωμάτων των λιθοφάγων ζώων της ασβεστολιθικές κολώνες του αρχαιολογικού χώρου. Μέσα στον βαθύ χρόνο είμαστε σε θέση να επαναπροσδιορίσουμε ιστορικές και σύγχρονες συγκρούσεις, καθώς ενδίδουμε σε πιο αργές διαδικασίες δημιουργίας και αποδημιουργίας.

Οι απροσδόκητες συναντήσεις με τα γλυπτά του Πέτρου Μώρη στον αρχαιολογικό χώρο και πάνω από την ακτή δημιουργούν μια διαδρομή που συνδέει της απομυθολογικοποιημένες ιστορίες με το γεωπεριβάλλον. Ενώ στο ανώτερο επίπεδο του αρχαιολογικού χώρου μέσα από την ηχητική μυθοπλασία του Τζεφ Βάγγερ και της Σαβίνας Γιαννάτου δημιουργείται μια τοποθετημένη και ενσώματη πρακτική ακρόασης που παρέχει βαθύτερες πληροφορίες σχετικά με τα αποτελέσματα και της επιδράσεις του τοπίου.

Ερήνη – Μαλές

Η διεθνής ερμηνεύτρια Ερήνη παρουσιάζει τη μουσικοχορευτική παράσταση «Μαλές» στην οποία ο θεματικός άξονας της “σύγκρουσης” αντλείται από την κρητική μαντινάδα. Μαλές στην Κρητική διάλεκτο σημαίνει καυγάς/ φιλονικία και στην προκειμένη παράσταση προκαλεί το κοινό να παρακολουθήσει όχι απλώς τη διαμάχη ως καταστροφική επενέργεια αλλά και ως δημιουργία και έμπνευση που αναπηδά μέσα από την πολιτισμική ώσμωση.

Η Ερήνη συμπράττει με τον Μανόλη Μανουσάκη (μουσική επιμέλεια) και την Αριστούλα Τόλη (επιμέλεια χορού) και ερμηνεύει παραδοσιακά κρητικά τραγούδια σε ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις μιας παράδοσης που συνεχώς εξελίσσεται. Παράλληλα, η παράσταση αναδεικνύει την αλληλένδετη σχέση μουσικής, τραγουδιού και χορού, του τριφυούς δρωμένου, ενός δυναμικού φαινομένου με επιτελεστική ισχύ που συνιστά αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής και πολιτισμικής έκφρασης της τοπικής κουλτούρας των Κρητών, ενώ, έμφαση δίνεται στο περιεχόμενο και τα νοήματα του λόγου. Η σύγκρουση και οι διάφορες εκφάνσεις της, αναπαρίστανται, οπτικοποιούνται και αμφισβητούνται μέσα από τη «γυναικεία ματιά» στην κρητική μουσική.