Η Κόρη ανοίγει το σεντούκι. Ξεδιπλώνει τα κιλίμια, ένα ένα, και θυμάται όσα της αφηγήθηκε η μητέρα της. Κάθε υφαντό, τρεις ιστορίες: η ιστορία του κόσμου –με πολέμους, σοδειές και πανηγύρια–, η ιστορία της παρέας –με τραγούδια, πειράγματα, παραμύθια και κουβέντες– κι η σιωπηλή ιστορία της καρδιάς. Με προσδοκίες, μοναξιά κι όνειρα. Έτσι κυλούσαν, υπό … Συνεχίστε να διαβάζετε το Το κοσμοϋφάδι του εργόηχου.