H θεατρική παράσταση Τα γυάλινα βουνά και οι κοκκαλένιοι κάμποι ζωντανεύει ένα ξεχωριστό κυκλαδίτικο παραμύθι με σύγχρονες θεατρικές μεθόδους και βαθιά συναισθηματική σύνδεση με την παράδοση: αφήγηση, μουσική, ζωγραφήγηση και σωματικό θέατρο.
Ένας νέος βοσκός και μια νεράιδα του Αυγούστου ερωτεύονται και δημιουργούν οικογένεια στον Πάνω Κόσμο. Όταν εκείνη και το παιδί τους εξαφανίζονται, ο βοσκός ξεκινά ένα επώδυνο ταξίδι αναζήτησης, καθοδηγούμενος από τέσσερις άνεμους, μέσα από το συμβολικό τοπίο των «γυάλινων βουνών» και των «κοκκαλένιων κάμπων» σ’ έναν συμβολικό κόσμο ωρίμανσης και ελπίδας.
Η Μυκηναϊκή Ακρόπολη Αγίου Ανδρέα στη Σίφνο γίνεται ζωντανό παραμύθι, προσκαλώντας παιδιά, εφήβους και ενήλικες σε μια πολυαισθητηριακή εμπειρία που γεφυρώνει γενιές και αναδεικνύει τη δύναμη της λαϊκής αφήγησης. Συνοδευτικές δράσεις εμπλουτίζουν την εμπειρία: βιωματική προσέγγιση, κατασκευή και εκτέλεση παραδοσιακής μουσικής από τοπικό οργανοπαίχτη, ανάγνωση και αφήγηση τοπικών παραμυθιών από μέλη τοπικής ερασιτεχνικής ομάδας και το εικαστικό εργαστήριο «Ζωγραφήγηση», εμπνευσμένο από την πρακτική της ζωγραφήγησης που χρησιμοποιείται στην παράσταση.
Στην καρδιά ενός από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Μεσογείου, το Ακρωτήρι της Σαντορίνης, η παράσταση Sliding Slalom / Στρογγύλη αποτελεί μια site-specific δράση, εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα Όταν οργίζεται η γη της Νίτσας Τζώρτζογλου.
Τέσσερις ηθοποιοί παρασύρουν τους θεατές σε ένα «σλάλομ» ανάμεσα σε τέσσερις εποχές: την προϊστορική Στρογγύλη, τη Θήρα του 1978, τις ανασκαφές της επταετίας 1967-1974 και τη σύγχρονη Σαντορίνη. Η αφήγηση ξεδιπλώνεται μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, αντλώντας υλικό από τα σημάδια που άφησαν οι άνθρωποι και οι φυσικές καταστροφές.
Οι θεατές δεν είναι απλοί παρατηρητές. Κινούνται στον χώρο, συνδέονται με την ιστορία, ακολουθούν τα ίχνη ενός μυστηριώδους περιδέραιου και συμμετέχουν σε μια σκηνική διαδρομή όπου το παρελθόν δεν είναι μουσειακό – είναι ζωντανό, συγκινητικό και ανοιχτό στην επανερμηνεία. Η εμπειρία κορυφώνεται με έναν ανοιχτό διαγωνισμό δημιουργικής γραφής: οι θεατές γίνονται «αφηγητές» και οι πιο ξεχωριστές ιστορίες εκδίδονται σε έναν συλλογικό τόμο, αφήνοντας πίσω τους ένα νέο ίχνος στο μεγάλο αφήγημα του τόπου.
Η παράσταση Το δίκαιο είναι εμπνευσμένη από τον διάλογο των Μηλίων με τους Αθηναίους όπως αυτός περιγράφεται από τον Θουκυδίδη. Οι σύγχρονοι θεατές-πολίτες καλούνται να πάρουν απόφαση για το μέλλον του τόπου τους σε μια προσομοίωση μιας ενδεχόμενης πολεμικής απειλής.
Η Μήλος απειλείται με στρατιωτική εισβολή. Απεσταλμένοι των εισβολέων έρχονται να συζητήσουν το ενδεχόμενο μιας αναίμακτης παράδοσης. Θα μιλήσουν για το δίκαιο του ισχυρού που επιβάλλεται όσο ορίζει η ισχύς του. Θεατές και ερμηνευτές θα κληθούν να αποφασίσουν και να ψηφίσουν φέρνοντας στη μνήμη τους παρόμοιες στιγμές και πάθη.
Σε μια εποχή γεμάτη είδωλα – φτιαγμένα από ανθρώπους για υπεράνθρωπους – το «ασύρματο» σόλο χορού Hero Unplugged παρουσιάζει ένα καθημερινό άτομο που επιθυμεί να ακολουθήσει μια ηρωική πορεία και να κατακτήσει την κορυφή. Το ταξίδι του μοιάζει προβλέψιμο, μέχρι που – θέλοντας ή μη – «βγαίνει από την πρίζα» και αποσυνδέεται.
Μια χορογραφική απόπειρα που αντλεί έμπνευση από τη γοητεία της Πλατωνικής Σπηλιάς και τις σύγχρονες ερμηνείες της, παραλληλίζοντας τις σκιές της με τις αμφίβολες σύγχρονες απαιτήσεις που διαμορφώνουν τις ζωές μας. Στο επίκεντρο ένα νεαρό αγόρι, το οποίο, με τη σωματική του φαντασία, αφηγείται μέσα από τη ματιά της χορογράφου, τη σημασία της αποσύνδεσης και του ηρωισμού· έννοιες που συνεχίζουν να αναζητούν τη θέση τους στο παρόν και στο – όχι και τόσο μακρινό – μέλλον.
Το Εικονικό Μουσείο Τήνου (ΕΜΤ) παρουσιάζει μια πολυδιάστατη δράση υπό τον τίτλο Στα βήματά τους… 127 χρόνια μετά, αφιερωμένη στην υφαντική τέχνη της Τήνου και την αναβίωσή της στο σήμερα. Μέσα από ένα πρόγραμμα εκθέσεων, ομιλιών, προβολών, καλλιτεχνικών και εκπαιδευτικών δράσεων, η υφαντική προσεγγίζεται ως ζωντανή πολιτισμική πρακτική και εργαλείο δημιουργικής έκφρασης, μέσα από ένα ιστορικό πρίσμα έρευνας, μεταφερμένο στο παρόν.
Οι δράσεις υλοποιούνται σε χαρακτηριστικά τοπόσημα του νησιού –τη Σχολή των Ουρσουλινών (Λουτρά), τη Ζαρίφειο Υφαντουργική και Βιοτεχνική Σχολή (Χώρα), το ιστορικό Υφαντουργείο του χωριού Πύργος– καθώς και στον χώρο του ΕΜΤ. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει εκθέσεις εικαστικών, παιδικά εργαστήρια, εισηγήσεις από διακεκριμένους ιστορικούς και λαογράφους, καθώς και προβολές ερευνητικών βίντεο που επιμελήθηκε το ΕΜΤ.
Γιατροσόφια για τις αρρώστιες του σώματος, της ψυχής και του νου, για τους πόνους της καρδιάς, για τα άλγη του κορμιού, ένας συγκινητικός κι απόκοσμος θησαυρός λαϊκής σοφίας ξεδιπλώνεται στα βυζαντινά « Ιατροσόφια» του Ιωάννη Σταφιδά. Με άξονα το μαγικό βιβλίο του, η Ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή συμπράττει με τον συνθέτη Νίκο Γαλενιανό και την εικαστικό Μαλβίνα Παναγιωτίδη για μια μουσική παράσταση που επιθυμεί να συνδεθεί ξανά με τη μαγγανεία, το ξόρκι, το παράλογο. Η ασθένεια, η αδυναμία, ψυχική και ανατομική, το γήρας και οι χυμοί της νιότης απέναντι στην αιώνια πάλη του ανθρώπου με τη ζωή και τον θάνατο. Δύο μουσικοί, τρεις τραγουδιστές, ένας συνθέτης και μία εικαστικός ξορκίζουν το πάσχον σώμα, φορέα της απόκρυφης ιστορίας της Ευρώπης, μέσα από τις ελληνικές, λαϊκές θεραπευτικές δοξασίες. Στο ατμοσφαιρικό περιβάλλον του Ασκληπιείου της Κω, εκεί που συναντιούνται η Ανατολή με τη Δύση, αναμετριέται η ιστορία της επιστημονικής γνώσης με το μεταφυσικό, θυμίζοντας μας τη φράση του Φράνσις Μπέικον: «Όποιος δεν εφαρμόζει νέες θεραπείες, πρέπει να περιμένει καινούρια κακά. Γιατί ο χρόνος, είναι ο πιο μεγάλος πρωτοπόρος».
Η Έκτορος Κάθαρσις είναι η δραματουργική σύνθεση αποσπασμάτων της Ιλιάδας που αφορούν τον ομηρικό ήρωα Έκτορα. Έχουν απομονωθεί οι στίχοι, ετεροαναφορικοί και αυτοαναφορικοί, σχετικά με αυτόν και αποδίδονται με τη μορφή ραψωδιακής αφήγησης, με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής. Η μήνις του νικητή ή η ηρωική πορεία του ηττημένου; Το τέλος του Τρωικού πολέμου δεν συμπίπτει με το θάνατο του Αχιλλέα αλλά με τον θάνατο του Έκτορα. Η παράσταση πραγματεύεται την ανάδειξη της οπτικής του ηττημένου, του ατιμασμένου νεκρού, του υπερασπιστή της Τροίας, του αρνητή του πολέμου, του Έκτορα. Τα κυρίαρχα στοιχεία της παράστασης είναι ο ομηρικός λόγος, η ζωντανή πρωτότυπη μουσική, το φυσικό φως και το τοπίο του αρχαίου θεάτρου της Μήλου όπου ο θεατής γίνεται κοινωνός μιας ανεπανάληπτης ραψωδιακής εμπειρίας.
…..ως βλέπων το αόρατο ενεκαρτέρησε…..
Η ΕΞΑΓΩΓΗ εξυμνεί το φως, τη ζωή και το ένστικτο για επιβίωση, μέσα από μια καρτερική πορεία αναζήτησης. Η ΕΞΟΔΟΣ του ανθρώπου προς το φως, η πάλη με τις δυσκολίες του βίου, η ομορφιά και η αγάπη, είναι ένας διαχρονικός ανθρώπινος μουσικός βηματισμός στον χώρο της Δήλου. Προτείνουμε μία ουτοπία που υπήρξε, στο ιερό νησί των αρχαίων, μία ουτοπία σαν ένα ζωντανό ανθρώπινο μουσείο. Τα σπαράγματα του Εζεκιήλ και τα αποσπάσματα από το Βιβλικό κείμενο της Εξόδου, συνδυάζονται με ένα χορικό όπου φωνές, ψαλμοί, ανθρώπων αγωνίζονται να διαβούν «ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου» και να εξέλθουν νικητές στο φως της ζωής. Η κειμενική αυτή «συνήχηση» αποτελεί ένα συμβολικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία.
Αἴολος, φίλος ἀθανάτοισι θεοῖσι (Αίολος, των αθανάτων φίλος· Οδύσσεια, ραψωδία κ, μτφρ. Ζήσιμου Σιδέρη). Το κουιντέτο πνευστών «Αίολος» και ο ηθοποιός Τηλέμαχος Κρεβάικας ερμηνεύουν τέσσερα νέα έργα για αφηγητή και κουιντέτο πνευστών – αναθέσεις του Κέντρου Ελληνικής Μουσικής σε τέσσερις διαπρεπείς Έλληνες συνθέτες. Το Ωρολόγιο του Κυρρήστου του Γιώργου Σταματόπουλου, το 36°26’24″N 28°12’42″E του Σάββα Τσιλιγκιρίδη, ο Βορέας Κελαδεινός του Παναγιώτη Λιαρόπουλου και το Πεντάνεμον του Μηνά Ι. Αλεξιάδη είναι τα έργα που θα ακουστούν για πρώτη φορά στο Αρχαίο Ωδείο της Ρόδου και αντλούν την έμπνευσή τους από κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας που σχετίζονται με τον Αίολο και τους ανέμους που κρατούσε στον ασκό του.
Το πρόγραμμα συμπληρώνεται από τη σουίτα της όπερας Βορεάδες του Ζαν-Φιλίπ Ραμώ, σε μεταγραφή για κουιντέτο πνευστών από τον Γιάννη Τσελίκα.
Τι κάνεις όταν είσαι ο Νέος Ποιητής και φιλοδοξείς να αφήσεις το στίγμα σου στην Ποίηση; Πώς να αποκτήσεις ταυτότητα όταν κάθε σου στίχος συγκρίνεται με το μεγαλείο του Ομήρου, που ρίχνει βαριά τη σκιά του πάνω σου; Ο ήρωας αποφασίζει να τον βγάλει από τη μέση και καλεί το κοινό να γίνει συνοδοιπόρος και συνένοχος σε ένα «πονηρό έγκλημα». Μόνο που η Δημιουργία έχει τελικά τον τελευταίο λόγο και ο Ποιητής μας φτάνει στην πολυπόθητη κορυφή του όταν ανακαλύψει τη μαγεία μέσα του και μέσα στους άλλους. Εμπνευσμένη από το διασωθέν ποίημα του Διονύσιου Σολωμού, η παράσταση Στη σκιά του Ομήρου επιστρατεύει τον λόγο, την όρχηση και τον ήχο της άρπας για να συνδέσει με χιούμορ και λυρισμό την εμβληματική μορφή του Ομήρου με έργα κορυφαίων προσωπικοτήτων στα δυτικά γράμματα, που δεν τα ενώνει ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος, αλλά η εκλεκτική συγγένεια δημιουργών που εμπνεύστηκαν από το μεγαλύτερο διαχρονικό θαύμα όλων: τον άνθρωπο.