Η παράσταση σύγχρονου χορού Παραπατήματα εξερευνά την έννοια του παραπατήματος ως μιας φυσικής, ψυχικής και ιστορικής διαδικασίας που αποκαλύπτει την ευθραυστότητα και ευαλωτότητά µας. Μέσα από την κίνηση και τον ήχο, δύο χορεύτριες και δύο μουσικοί συνθέτουν ένα σύμπαν όπου η απώλεια της ισορροπίας και η διαρκής προσπάθεια να επανακατακτηθεί συνιστούν το κεντρικό θέμα της. Κυκλικές κινήσεις, σπειροειδείς διαδρομές και μετατοπίσεις βάρους αποτυπώνουν την κυκλικότητα του χρόνου: το σώμα θυμάται, το παρελθόν επιστρέφει και η σκηνή μεταμορφώνεται σε έναν χώρο όπου το σήμερα γίνεται αύριο και χθες. Η παράσταση είναι μια προσπάθεια να σταθούμε όρθιοι σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει. Είναι μια υπενθύμιση ότι η ισορροπία είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης µε άλλους ανθρώπους, υποστήριξης και αλληλεγγύης, κι ένα ταξίδι από τα μικρά παραπατήματα της κίνησης μέχρι τα μεγάλα και υπαρξιακά παραπατήματα που διαμορφώνουν τη μνήμη, την ταυτότητα και την ιστορία μας.
Η μουσικοθεατρική παράσταση Τραγούδι αχειροποίητο: Ο κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ανάμεσά μας έχει ως θέμα την ανάδειξη της διαχρονικότητας του παπαδιαμαντικού έργου μέσα από τον συνδυασμό της θυμοσοφικής και παράλληλα λόγιας διάστασης του λόγου του και της πέραν των ορίων του χρόνου διηνεκούς προσληψιμότητάς του από τις παλιότερες, τις τωρινές και τις μέλλουσες γενιές των Ελλήνων. Ορχηστρικά και μελοποιημένα ποιήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του Ηλία Κατσούλη και του Θωμά Κοροβίνη, κείμενα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Ανδρέα Εμπειρίκου, καθώς και αποσπάσματα από τη νουβέλα του Θωμά Κοροβίνη Το αγγελόκρουσμα. Η τελευταία νύχτα του κυρ-Αλέξανδρου σε πρωτότυπες μουσικές δημιουργίες του συνθέτη Ανδρέα Κατσιγιάννη.
Η μουσική παράσταση Παρόλες: Πώς τα τραγούδια του χθες συνομιλούν με το σήμερα; από το μουσικοθεατρικό σχήμα «Κατά-φωνή» καταπιάνεται με τη θεσμική και κοινωνική λογοκρισία σε τραγούδια από το 1930 ως το 1980. Ένα σύγχρονο μουσικό σύνολο συναντά ένα μπουλούκι «από τα παλιά». Κουβεντιάζουν μεταξύ τους για τη λογοκρισία, την ελευθερία έκφρασης και την πολιτική ορθότητα στα τραγούδια.
Το ρεπερτόριο περιστρέφεται γύρω από ερωτήσεις όπως: Τι σκέφτεται μια προσφυγούλα μασουλώντας ανθούς κανέλας; Γιατί μια μαύρη Φορντ περιμένει την Αλεξάνδρα και την Ευλαμπία; Πώς ακούστηκαν τα μαλαματένια λόγια, όταν νύχτωσε χωρίς φεγγάρι; Γιατί θα κλείσω τα μάτια; Πώς οι οπερέτες και τα ρεμπέτικα φλερτάρουν με τον σεξισμό, την πατριαρχία και τον σουρεαλισμό; Στίχοι, εικόνες και ήχοι πλέκονται με ζωντανή μουσική και αφηγήσεις, γεμάτες άβολες σιωπές και ηχηρές παρόλες. Άραγε, όταν η Χασκίλ, ο Βαμβακάρης και ο Τσιτσάνης είπαν «άσε πλέον τις παρόλες, σου ’ξηγήθηκα», αναρωτήθηκαν αν οι παρόλες τους θα λογοκριθούν, θα αλλάξουν ή θα παραμείνουν ίδιες, παρ’ όλα αυτά;
* Παρόλες: λέξη με λατινικές ρίζες, συνώνυμη με τις «παχιές λέξεις» και τις «φλύαρες κουβέντες».
Μετά την επιτυχημένη παράσταση Τα γενέθλια της Ζωρζ Σαρή στο Εθνικό Θέατρο, η ομάδα Elephas tiliensis (Δημήτρης Αγαρτζίδης και Δέσποινα Αναστάσογλου) παρουσιάζει μια νέα μουσική παράσταση για μικρά και μεγάλα παιδιά με τίτλο Αληθινή ιστορία ή Ταξίδι στο νησί της σελήνης. Η παράσταση βασίζεται στο έργο Αληθινή ιστορία του Λουκιανού, το οποίο θεωρείται παγκοσμίως το πρώτο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που γράφτηκε ποτέ.
Ο Λουκιανός, ακολουθώντας το συγγραφικό κύμα της εποχής του για αναγνώσματα γεμάτα απίστευτες περιπέτειες σε μακρινούς και ανεξερεύνητους τόπους, περιγράφει το φανταστικό ταξίδι ενός νέου άνδρα και του πληρώματος του πλοίου του προς το άγνωστο. Ένα συναρπαστικό ταξίδι στη Σελήνη, ένας διαστρικός πόλεμος με θεόρατα εξωγήινα πλάσματα, ένα τεράστιο κήτος που καταπίνει το καράβι των ηρώων, πειρατές και θαλάσσια τέρατα, ένα ταξίδι στη χώρα των Μακάρων και των Καταραμένων, μια άγνωστη Ήπειρος, όλα ένα κομμάτι μιας απίστευτης περιπέτειας. Ένα ανθρώπινο ταξίδι στα αστέρια, στο μέλλον, στο ακατανόητο και αχαρτογράφητο μέχρι και σήμερα σύμπαν. Αλήθεια ή ψέματα; Αλήθεια! Αρκεί να πιστεύουμε μαζί στα παραμύθια.
Η ομάδα Ονειρόδραμα, ευρύτερα γνωστή για τις προσεγμένες, πρωτότυπες και διαδραστικές παραστάσεις-βιωματικά εργαστήρια, δημιούργησε μια εννοιολογική περφόρμανς για όλη την οικογένεια με τίτλο PANDΩRA_25//AI. Εμπνευσμένη από την αρχαία ελληνική μυθολογία, η δράση εξερευνά τη διαχρονική επιρροή των μύθων στην τέχνη και το σήμερα. Μέσα από μια πρωτότυπη θεατρική σύνθεση, οι μύθοι του Προμηθέα, του Επιμηθέα, της Πανδώρας, του Μινώταυρου, του Ίκαρου και του Φαέθοντα αποκτούν νέα εννοιολογική σημασία, θέτοντας ερωτήματα για την εξέλιξη της ανθρωπότητας, την επιστήμη, τη γνώση, την τεχνολογία, την ύβρη και την ατομική ευθύνη. Με κεντρικό πρόσωπο αυτό της Πανδώρας –της πρώτης γυναίκας-υβριδίου που έστειλαν οι θεοί στον κόσμο– εισέρχονται στον κόσμο της AI (τεχνητής νοημοσύνης) και στέκονται πλάι ή απέναντί της, εξερευνώντας μια νέα πραγματικότητα, μια θεώρηση της τεχνολογικής εξέλιξης. Πώς το παιδί, ως αυριανός πολίτης, τοποθετείται σε αυτό το πλαίσιο και πώς ο ενήλικας φροντίζει για αυτό; Άραγε η Πανδώρα είναι η γυναίκα που ενοχοποιείται, που καταστρέφει, ή είναι εκείνη που, με τη γενετήσια δυναμική της, γίνεται συνώνυμη της εξέλιξης;
* Η ομάδα Ονειρόδραμα θα πραγματοποιήσει παράλληλη δράση από τις 10 Ιουλίου 2025, με βιωματικά εργαστήρια για παιδιά και ενήλικες από την ευρύτερη περιοχή.
Το έργο Φθινοπωρινά νιάτα είναι μια πρωτότυπη θεατρική παράσταση για εφήβους, εμπνευσμένη από τις εφηβικές αναμνήσεις ανθρώπων που μεγάλωσαν στα Τρίκαλα και σήμερα ζουν εκεί ως μέλη της τρίτης ηλικίας. Η παράσταση είναι αποτέλεσμα ενός ευρύτερου καλλιτεχνικού εγχειρήματος που συνδυάζει την προφορική ιστορία, τη θεατρική δημιουργία και τη διαγενεακή συνάντηση.
Η ομάδα επισκέφθηκε σπίτια, καφενεία και ΚΑΠΗ των Τρικάλων, όπου συνομίλησε, ηχογράφησε ηλικιωμένους κατοίκους και κατέγραψε ιστορίες, μύθους και εμπειρίες των ανθρώπων αυτών, σχετικά με τη δική τους εφηβεία (πώς διασκέδαζαν, πού σύχναζαν, ποια τραγούδια αγαπούσαν, πώς ερωτεύονταν κλπ.).
Μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων, στις 18 Ιουλίου 2025, θα ακολουθήσει ένα διαγενεακό βιωματικό εργαστήριο, όπου έφηβοι και ηλικιωμένοι θα ανταλλάξουν ιστορίες, ερωτήσεις και εμπειρίες, εξερευνώντας προβληματισμούς για το σήμερα και για το παρελθόν και ανακαλύπτοντας πτυχές της τοπικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Μέσα από αυτή την καλλιτεχνική δράση, το παρελθόν των Τρικάλων επιστρέφει στο παρόν, με στόχο να δημιουργήσει έναν κοινό χώρο συνάντησης, κατανόησης και δημιουργίας ανάμεσα στις γενιές.
Το καλλιτεχνικό όραμα είναι ο διάλογος τεσσάρων Τεχνών: Μουσική, Λογοτεχνία, Ποίηση, Εικαστικά. Με όχημα το πολυεπίπεδο, γεμάτο συγκινήσεις, νήμα τους, πραγματοποιείται η «μεταφορά» των θεατών σε κάποιες από τις Κορυφές της Ιστορίας. Ο ηθοποιός Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, η μεσόφωνος Μαργαρίτα Συγγενιώτου, ο πιανίστας Τίτος Γουβέλης και η εικαστικός Σοφία Φλώρου Αρβανίτη αφηγούνται ορισμένες από τις κομβικότερες στιγμές του ανθρώπινου πολιτισμού (π.χ. Β’ Παγκόσμιος, Μεγάλος Πόλεμος, Πανδημίες κ.α.) στο Β’ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας – υπόμνηση του μεγαλείου αλλά και της θνητότητας του ανθρώπινου γένους.
Το Titan Prometheus του Στέφανου Δημουλά είναι μία αμιγώς χορευτική παραγωγή, η οποία ακολουθεί την αφηγηματική δομή της τραγωδίας του Αισχύλου. Ένα πάντρεμα κλασικού και σύγχρονου χορού με στοιχεία physical theatre, όπου το αρχαίο ελληνικό δράμα συναντά τον σύγχρονο κόσμο και την τεχνολογία. Με τις έντονες αισθητικές και συναισθηματικές διακυμάνσεις, τις ατμοσφαιρικές και στοιχειωμένες εικόνες, ο θεατής μεταφέρεται σε μια σκοτεινή, μυθική ιστορία. Η παραγωγή πραγματεύεται σύγχρονους θεματικούς άξονες με τολμηρή σκηνική παρουσίαση και έντονα ερωτήματα. Δικαιώνονται τελικά οι τολμηροί; Αξίζει να θυσιάζεσαι για το κοινό καλό; Υπάρχει πάντα η ελπίδα προς το καλύτερο; Οφείλει ο πρωταγωνιστής να πληροί συγκεκριμένα κοινωνικά «πρέπει», να υπερτερεί σε δύναμη, χάρη, ομορφιά, ευφυΐα ή πάντα να έλκεται από το αντίθετο φύλο;
Κανένας ποιητής στην ιστορία της λογοτεχνίας δεν υπήρξε πηγή έμπνευσης για την τέχνη όσο ο Δάντης Αλιγκέρι. Είναι γνωστή η σχέση του Δάντη με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και ιδιαίτερα με την αρχαιοελληνική μυθολογία. O Φώσκολος (Niccolò Ugo Foscolo, Ιταλός ποιητής) που υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του Δάντη, έγραψε γι’ αυτόν ένα καταπληκτικό ποίημα, την Ωδή στον Δάντη.
Στις 5 και 6 Αυγούστου, στο επιβλητικό Βυζαντινό Κάστρο Φαναρίου της Καρδίτσας θα παρουσιαστεί σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση η παράσταση Από τον Όμηρο στον Δάντη και τον Φώσκολο: Η θεία μουσική διά μέσου της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, που συνδυάζει μουσική, λόγο, υποκριτική και εικαστικά.
Επίσης θα παρουσιαστεί σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση η –βασισμένη στη Θεία Κωμωδία του Δάντη σε μετάφραση Νίκου Καζαντζάκη– καντάτα του Ιωσήφ Βαλέτ Ψυχή αιώνια, για υψίφωνο, τενόρο, αφηγητή, ορχήστρα και μεικτή χορωδία. Σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση θα παρουσιαστεί και η σύνθεση του Γιάννη Δροσίτη από τα ερωτικά ποιήματα Πέτρινοι στίχοι σε ποίηση Δάντη, για φωνή και πιάνο.
Με αφορμή τον θεματικό άξονα «Μυθολογία», διατρέχοντας την τέχνη του θεάτρου και της φωτογραφίας επιχειρείται μια παραστατική ερμηνεία, συνδυάζοντας τον μύθο του Ησίοδου με τα διαχρονικά δεινά της ανθρωπότητας. Το κουτί της Πανδώρας πραγματεύεται τη διασπορά των δεινών στον κόσμο λόγω λανθασμένων επιλογών είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα, και λειτουργεί ως αφορμή για ενδοσκόπηση και επαναπροσδιορισμό των αξιών. Οι σύγχρονες «συμφορές» που επηρεάζουν τη ζωή όλων και ιδιαίτερα των εφήβων γίνονται αφορμή για νέα σκέψη που θα δώσει ελπίδα στην ανθρωπότητα. Δύο γυναίκες μοιράζονται και ανταγωνίζονται για τον χώρο τους σ’ ένα δυστοπικό περιβάλλον και κινούνται ανάμεσα στον μύθο, στην ιστορία και στη δική τους πραγματικότητα, με αφορμή εικόνες-φωτογραφίες που ανασύρουν δυσάρεστες καταστάσεις και ήχους-ντοκουμέντα που διατρέχουν την ιστορία και ακούγονται μέσα από ένα τρανζίστορ, που λειτουργεί ως σύγχρονο Κουτί της Πανδώρας. Με βάση το αφηγηματικό θέατρο δημιουργείται μια παράσταση που συνδέει το αρχαίο μνημείο και τον μύθο με σύγχρονες απεικονίσεις.