Το εικαστικό έργο Aquatic Echoes παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και αποτελεί μια συνεργασία των εικαστικών Γιώργου Μωραΐτη, Latent Community και Φίλιππου Βασιλείου, και αποτελεί μια ηχητική έρευνα πάνω στα υδάτινα οικοσυστήματα της Μεσόγειου και στο πώς αυτά πλήττονται από την ανθρώπινη παρέμβαση. Σκοπός του έργου είναι να μεγεθύνει τα μη αντιληπτά ηχητικά αποτυπώματα που διαταράσσουν την κλιματική και οικολογική ισορροπία της Ελλάδας και της Μεσόγειου. Μετατρέποντας το κτήριο της Σκοτεινής Φυλακής σε ένα εμβυθιστικό περιβάλλον όπου ο ήχος και η εικόνα μας καλούν να ανασυνθέσουμε ένα βιώσιμο μέλλον, μέσα από τα θραύσματα μιας υπό κατάρρευσης εποχής.
Παράλληλα με την εικαστική εγκατάσταση Aquatic Echoes, θα πραγματοποιηθούν δύο βιωματικά εργαστήρια για παιδιά ηλικίας από 4 έως 12 ετών και εφήβους στο κτήριο περιοδικών εκθέσεων αρχαιοτήτων Παλάτι Ιουστινιάνι στο Κάστρο της Χίου (26, 27, 28/7). Το εργαστήρια για παιδιά με τίτλο ΣΥΝ-ΥΠΑΡΧΟΝΤΑΣ στο βυθό, DIVE-IN, Εcology & Αrt έχει ως στόχο την ευαισθητοποίηση των παιδιών σε θέματα οικολογίας και περιβάλλοντος μέσα από αφηγήσεις, διάλογους, κίνηση και σωματικές τεχνικές. Tο εργαστήριο για εφήβους με τίτλο Sound Ecology Workshop εστιάζει σε μια καθοδηγούμενη περιπατητική εμπειρία, ακούγοντας τους ήχους και συζητώντας τη σημασία των υδάτινων οικοσυστημάτων υπό την καθοδήγηση των καλλιτεχνών.
Το έργο Η επανάσταση των παλιών παιχνιδιών, αποτελεί μια ελεύθερη θεατρική διασκευή βασισμένη στο ομότιτλο παραμύθι του Χρήστου Μπουλώτη και παρουσιάζεται μέσα από τη σκηνοθετική ματιά της Σοφίας Παλάντζα.
Μια βροχερή νύχτα τα παλιά παιχνίδια αποφασίζουν να κάνουν επανάσταση. Με θάρρος και ενθουσιασμό θα ζήσουν την περιπέτεια και τον κίνδυνο, αποφασίζοντας να συγκρουστούν με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που έκλεβαν τις σκέψεις των παιδιών, αλλά και με τον ίδιο τους τον αρχηγό, ανακαλύπτοντας πως δεν είναι παιχνίδι αλλά άνθρωπος. Τα παιχνίδια με μοναδικό όπλο τη φαντασία θα μπουν στην άνιση μάχη κατά των ηλεκτρονικών μαχητών του πολέμου και της βίας για να διεκδικήσουν τη θέση τους στην καρδιά των παιδιών.
Η ομαδικότητα, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, η ειρήνη, η αγωνιστικότητα, η ελευθερία και πάνω απ’ όλα η φαντασία ως δημιουργική πράξη είναι κάποιες από τις έννοιες που πραγματεύεται η παράσταση προσφέροντας στους θεατές στιγμές χαράς, ταξιδεύοντας επάνω σε πολύχρωμα σύννεφα παρέα με κουρδιστά στρατιωτάκια, μαϊμούδες με πιατίνια, τυμπανιστές, μονόκερους και χρωματιστές μπάλες.
Ύστερα από την πρώτη της εμφάνιση στη Μυτιλήνη με την παράσταση Αιγαίο (Ιερό του Μέσου, 2021), η ομάδα PATARI PROJECT επιστρέφει με τη νέα της παραγωγή Ροβ & Κρους, μια συναρπαστική παράσταση για όλη την οικογένεια, η οποία αποτελεί διασκευή του έργου Ο Ροβινσώνας και ο Κρούσος των Νίνο ντ’ Ιντρόνα και Τζάκομο Ραβίκιο.
Ενώ τα πάντα γύρω τους έχουν απαλειφθεί από πρωτοφανή πλημμύρα, δύο άντρες βρίσκουν καταφύγιο πάνω σε μια σκεπή σπιτιού. Ως «ναυαγοί» είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν μαζί για ένα διάστημα, όμως η ύπαρξη του «άλλου» φαντάζει εχθρική. Καθώς δεν μιλούν την ίδια γλώσσα προσπαθούν να επικοινωνήσουν με νοήματα και με τη γλώσσα του σώματος, κι αυτό γεννά έντονες κι εκρηκτικές καταστάσεις, συχνά ξεκαρδιστικές. Μόνοι στον κόσμο οι δυο «εχθροί», μην έχοντας αλλού να στραφούν, θα πλησιάσουν σιγά σιγά ο ένας τον άλλον και θα βρουν τρόπο να συνυπάρξουν. Και τότε έρχεται η ανατροπή… Και μετά τι; Ένα έργο με χιούμορ, για μικρούς και μεγάλους, ιδιαίτερο και συγκινητικό.
Θεατρική περφόρμανς / Ηχητικός περίπατος / Έκθεση φωτογραφίας
Διακαλλιτεχνικό έργο βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Στρατή Βογιατζή
Υπάρχει μια ζωή́ που συμβαίνει υπόγεια και σιωπηλά, και έχει συμφιλιωθεί με το χάος και τη συνύπαρξη ετερόκλητων στοιχείων που συνθέτουν τον κόσμο. Αυτή́ η ζωή́ συμβαίνει σε έναν τόπο που γνωρίζει, χωρίς βέβαια να μπορεί να το αποδείξει, ότι το Ατομικό́ είναι το Συλλογικό́, ότι το Άλλο είναι η ολοκλήρωση του Ενός, το Φανταστικό́ είναι ένα Πραγματικό́ που περιμένει να επαληθευτεί και το Πραγματικό́, με τη σειρά του, είναι ένα Φανταστικό́ που βιώθηκε μέσω των αισθήσεων. Ποιος είναι αυτός ο τόπος, αυτή́ η ανοιχτή́ έκταση στην οποία, όταν ετερόκλητα στοιχεία έρχονται κοντά, γονιμοποιείται η δυνατότητα ενός κόσμου που έως εκείνη τη στιγμή́ περίμενε «υπομονετικά τις κατάλληλες συνθήκες για να εμφανιστεί»; Ποιος είναι αυτός ο τόπος ο οποίος αντέχει να λειτουργήσει σαν το φόντο της εικόνας που πρόκειται να αποκαλυφθεί μα και σαν την ίδια την εικόνα; Ποιος είναι αυτός ο Κάμπος;
Η έκθεση φωτογραφίας του Στρατή Βογιατζή πραγματοποιείται με την υποστήριξη του MOMus και του Μουσικού Φεστιβάλ Χίου.
Δύο κορυφαία έργα της ελληνικής λογοτεχνικής κληρονομιάς. Δύο εμβληματικές γυναικείες μορφές της ελληνικής λογοτεχνίας, η Ερωφίλη του Γεωργίου Χορτάτση και η Τρισεύγενη του Κωστή Παλαμά, ανταμώνουν στη σκηνή.
Η Τρισεύγενη είναι «αστόχαστη, ανυπόταχτη, παράκοη, απόκοτη», αταίριαστη με τον ασφυκτικό κοινωνικό ιστό που την περιβάλλει. Ένα πλάσμα που υπερασπίζεται πεισματικά τη φύση του. Που πάει να πει, μια τραγική ηρωίδα. Η Ερωφίλη την παρακολουθεί καθώς αφηγείται την ιστορία της και τη συντροφεύει στοργικά. Σχολιάζει, ερμηνεύει, συμπάσχει. Είναι αυτή η νεράιδα της στέρνας, η νεκρή της μάνα. Ώσπου το τραγούδισμά της γίνεται εκείνο της Τρισεύγενης, καθώς λέει: «Το δικό μου το τραγούδι πάντα, που το τραγουδάει όλη μου η ζωή. Με το δικό μου το σκοπό». Μια ιστορία σφιχταγκαλιασμένη μ’ ένα τραγούδισμα.
Η δημιουργική ομάδα του ΑΠΑΡÄΜΙΛΛΟΝ, σταθερά προσανατολισμένη σε πρωτότυπες δραματουργίες που προκύπτουν μέσα από έρευνα, στρέφει την προσοχή της για πρώτη φορά στη δραματουργία του Ιάκωβου Καμπανέλλη και συγκεκριμένα στη θρυλική Αυλή των θαυμάτων, προτείνοντας μια συμμετοχική παράσταση, που εστιάζει στη σύγκρουση συμφερόντων γύρω από τον υπερτουρισμό στα ελληνικά νησιά.
Πιο συγκεκριμένα, οι ήρωες και οι θεματικές του Καμπανέλλη αναμειγνύονται με πραγματικές αφηγήσεις και στοιχεία που συλλέγονται με επιτόπια έρευνα, δημιουργώντας έναν συμβολικό τόπο διαπραγμάτευσης των επιπτώσεων της άκρατης τουριστικής ανάπτυξης, τόσο μέσα από την αντιπαραβολή των διαφορετικών εμπλεκόμενων οικονομικών συμφερόντων, ατομικών και συλλογικών, όσο και αναδεικνύοντας τα ηθικά και δεοντολογικά διλήμματα που προκύπτουν από τα παραπάνω, με έμφαση στην ανάπτυξη βιώσιμων δεσμών εντός της κοινότητας.
Σκηνικοί δείκτες από την «Αυλή» του Καμπανέλλη προσκαλούν τόσο τους συντελεστές όσο και τους θεατές, ντόπιους και επισκέπτες, να συμμετάσχουν σε ένα καλειδοσκόπιο ανθρώπινων χαρακτήρων και περίπλοκων σχέσεων.