Μια διαδραστική μουσικοθεατρική παράσταση, το νέο έργο Εμείς ξέρουμε να κολυμπάμε έρχεται να συναρπάσει μικρούς και μεγάλους. Η υπόθεση έχει ως εξής: Το 2053 οι πάγοι έχουν λιώσει και όλος ο πλανήτης έχει βυθιστεί κάτω από το νερό. Μικρές επιφάνειες γης έχουν διασωθεί και μία από αυτές είναι το Μινωικό Ανάκτορο Ζάκρου. Εκεί φτάνει μια πολική αρκούδα ψάχνοντας για τροφή. Η Άρτεμις, ένα κοριτσάκι, το σκάει από το σπίτι της για να τη βρει και να τη σώσει. Με τη βοήθεια μιας μέλισσας, η περιπέτεια ξεκινά! Σε αυτή την ιστορία ο αρκούδος κατηγορεί τους ανθρώπους για την οικολογική καταστροφή, η μέλισσα είναι θυμωμένη με τις αρκούδες που τρώνε το μέλι τους και η Άρτεμις με τους γονείς της που δεν την άφηναν να φύγει για να βρει την αρκούδα. Θα καταφέρουν οι ήρωές μας να ξεπεράσουν τον θυμό και την έχθρα τους; Αν ήμασταν φίλοι μεταξύ μας αλλά και με τα ζώα και με όλα τα ζωντανά πλάσματα του πλανήτη μας, ίσως το μέλλον να ήταν καλύτερο.
Ο Θεατρικός Οργανισμός MeWe συνεχίζει την εκπαιδευτική του δράση, παρουσιάζοντας ένα νέο πρόγραμμα με τίτλο Μικροί ήρωες σε κρίση που έχει ως θέμα την κλιματική κρίση. Τα παιδιά που θα συμμετάσχουν σε αυτό πρόγραμμα θα σκηνοθετήσουν τη δική τους θεατρική παράσταση που θα φέρει τον τίτλο Το παγάκι που δακρύζει με πρωτότυπο κείμενο και ζωντανή μουσική. Το κείμενο αφηγείται τις περιπέτειες δυο αδελφιών που προσπαθούν να σώσουν το ποτάμι της πόλης τους από την καταστροφή και συναντιούνται σε αυτό το ταξίδι με απρόσμενα πλάσματα.
Στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, τα παιδιά σκηνοθετούν την παράσταση που θέλουν, για παιδιά. Η παράσταση Το παγάκι που δακρύζει είναι και μια ιστορία συγκινητική, ποιητική, χαμογελαστή, στα όρια της επιστημονικής φαντασίας παραδίδεται στα παιδιά με μια ηθοποιό, ένα μουσικό, ένα πιάνο, κρουστά, και ηλιακά φώτα, απολύτως χωρίς κανένα καλώδιο και πρίζα, για να δημιουργήσουν τον δικό τους σκηνικό κόσμο και να τον παρουσιάσουν σε παιδιά, και όχι μόνο…
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Μικροί ήρωες σε κρίση έχει δύο βασικούς θεματολογικούς άξονες: τους τρόπους συναισθηματικής διαχείρισης της κλιματικής κρίσης από το παιδί και τη γνωριμία του με τους κανόνες του eco-theatre, μιας σημαντικής κίνησης στο θέατρο που άτυπα έχει ξεκινήσει από το 1970 αλλά τις τελευταίες δεκαετίες αποκτά ενεργούς συμμετέχοντες που δημιουργούν ομάδες στην Ευρώπη όπως και παγκοσμίως.
Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η ποδηλασία, έναντι της μετακίνησης με αμάξι, εξοικονομεί 150 γραμμάρια CO2/χιλιόμετρο και, αναμφίβολα, είναι μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες της ανθρωπότητας προς ένα μέλλον μηδενικών εκπομπών άνθρακα. Έχοντας αυτό κατά νου η ομάδα Τικ Τακ Ντο παρουσιάζει ένα πρωτότυπο μουσικό παραμύθι με περιπετειώδη πλοκή για παιδιά, εμπνευσμένο από τον μοναδικό κατασκευαστή ποδηλάτων στην Ελλάδα Γιώργο Βογιατζή.
Στην παράσταση Ένας ποδηλάτης αλλάζει τον κόσμο, ο Διαγόρας χρησιμοποιεί το ποδήλατο για τις καθημερινές μετακινήσεις του. Μια μέρα, συναντά τον Δήμαρχο και βάζουν ένα στοίχημα: Αν ο Διαγόρας κάνει τον γύρο της Ευρώπης με το ποδήλατο, ο Δήμαρχος θα φτιάξει ποδηλατοδρόμους! Έτσι, ξεκινά ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες και απρόβλεπτες γνωριμίες! Ένα μουσικό παραμύθι ως μια μαγευτική περιήγηση στα χαρακτηριστικά και τις παραδόσεις των ευρωπαϊκών πολιτισμών αλλά και μια επισήμανση για τα οφέλη των πράσινων μετακινήσεων.
Το σώμα είναι γη. Κουβαλάει ποτάμια. Οι υδάτινες μάζες τους κινούνται μέσα μας, μας διατρέχουν και μας κινούν. Το νερό δεν είναι άλλο από εμάς. Είναι η πρώτη συγγενής μας και το πρώτο φάρμακο στο οποίο στρεφόμαστε. Όσο δηλητηριάζουμε και εξαντλούμε τους υδάτινους πόρους μας, πώς θα καθαρίζουμε τις πληγές μας;
Η παράσταση Running Dry καλεί τους θεατές σε μια χορευτική περφόρμανς όπου το νερό επιστρέφει ως Ερινύα, ως αρχέγονη ορμή. Οι Ερινύες δεν μπορούν να υπάρξουν ερήμην του άγριου. Αυτό καλούν: το αδάμαστο, υπερασπιζόμενες τα άγρια τοπία της ψυχής. Ερινύα είναι η λειψυδρία, η ξηρασία, η πλημμύρα, η στάθμη της θάλασσας που ανεβαίνει, το ποτάμι που στερεύει, το δέρμα που ζαρώνει. Δεν αποτελεί τιμωρία, αλλά γίνεται γνώση. Τα χορευτικά σώματα επιστρέφουν στο νερό/ την αρχαιότερη άγρια συγγενή τους και μέσω κινητικών κυμάτων, φωνών, εξομολογήσεων και χειρονομιών ξεδιπλώνουν προσωπικούς υδάτινους χάρτες σωματικών μνημών και υφαίνουν έναν κόσμο φωτεινής συνύπαρξης.
Το εικαστικό έργο Aquatic Echoes παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και αποτελεί μια συνεργασία των εικαστικών Γιώργου Μωραΐτη, Latent Community και Φίλιππου Βασιλείου, και αποτελεί μια ηχητική έρευνα πάνω στα υδάτινα οικοσυστήματα της Μεσόγειου και στο πώς αυτά πλήττονται από την ανθρώπινη παρέμβαση. Σκοπός του έργου είναι να μεγεθύνει τα μη αντιληπτά ηχητικά αποτυπώματα που διαταράσσουν την κλιματική και οικολογική ισορροπία της Ελλάδας και της Μεσόγειου. Μετατρέποντας το κτήριο της Σκοτεινής Φυλακής σε ένα εμβυθιστικό περιβάλλον όπου ο ήχος και η εικόνα μας καλούν να ανασυνθέσουμε ένα βιώσιμο μέλλον, μέσα από τα θραύσματα μιας υπό κατάρρευσης εποχής.
Παράλληλα με την εικαστική εγκατάσταση Aquatic Echoes, θα πραγματοποιηθούν δύο βιωματικά εργαστήρια για παιδιά ηλικίας από 4 έως 12 ετών και εφήβους στο κτήριο περιοδικών εκθέσεων αρχαιοτήτων Παλάτι Ιουστινιάνι στο Κάστρο της Χίου (26, 27, 28/7). Το εργαστήρια για παιδιά με τίτλο ΣΥΝ-ΥΠΑΡΧΟΝΤΑΣ στο βυθό, DIVE-IN, Εcology & Αrt έχει ως στόχο την ευαισθητοποίηση των παιδιών σε θέματα οικολογίας και περιβάλλοντος μέσα από αφηγήσεις, διάλογους, κίνηση και σωματικές τεχνικές. Tο εργαστήριο για εφήβους με τίτλο Sound Ecology Workshop εστιάζει σε μια καθοδηγούμενη περιπατητική εμπειρία, ακούγοντας τους ήχους και συζητώντας τη σημασία των υδάτινων οικοσυστημάτων υπό την καθοδήγηση των καλλιτεχνών.
Η παράσταση BEartH αποτελεί ένα πολύτεχνο πρωτότυπης μεικτής μουσικής για κόντρα τενόρο, βαθύφωνο, κλαρινέτο, μπάσο κλαρινέτο, βιολοντσέλο και πιάνο, προηχογραφημένα μέρη ηλεκτροακουστικής μουσικής και χορό. Όπως διαφαίνεται και από τον τίτλο του, το έργο διαπερνάται από τέσσερις άξονες: Γέννηση, Ύπαρξη, Γη, Δημιουργία. Η τετραδική υπόσταση της Τετρακτύος ενυπάρχει σχεδόν σε όλα τα δομικά στοιχεία του έργου, το οποίο είναι απότοκο μελέτης της Θεογονίας του Ησιόδου, της Γένεσης, της Αποκάλυψης, των Ορφικών Ύμνων, του ποιητικού λόγου των Ουίλλιαμ Μπλέικ, Τζων Μίλτον, Ντάντε Αλιγκέρι, καθώς και της Ασκητικής του Νίκου Καζαντζάκη. Συνδετικοί κρίκοι, η δύναμη της δημιουργίας, η αναγκαιότητα εναρμόνισης του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, υπαρξιακοί προβληματισμοί αλλά και η αντιπαράσταση αντίθετων-παραπληρωματικών εννοιών. Αποσπάσματα από τα πρωτότυπα κείμενα θα ακουστούν μέσω μελοποιημένης ποίησης αλλά και αφήγησης.
Η θεατρική παράσταση Κουρά, σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Γκόνη και κείμενα της Γλυκερίας Μπασδέκη, έρχεται στο Αρχαίο Θέατρο Γιτάνων στη Θεσπρωτία.
Ο Μέγας Κουρέας και η Κορυφαία (ενός χορού που δεν υπάρχει πια), βρίσκονται ολομόναχοι μαζί σ’ έναν κόσμο κατεστραμμένο, αφύσικο και αγνώριστο πια. Με μέσον σωτηρίας ένα ψαλίδι κουράς και τον κατακερματισμένο Λόγο προσπαθούν να θυμηθούν όσα ξέχασαν και να επαναφέρουν την φυσική τάξη των πραγμάτων. Σ’ αυτή την προσπάθεια, η κουρά της Κορυφαίας- αμνού αποτελεί την έσχατη χειρονομία στην υπονόμευση της φυσικής τάξης και της επανάληψης ως εθιμικού δικαίου που κρατά την κοινότητα σε συνοχή. Τα μαλλιά προσφέρονται με αντάλλαγμα έναν νέο, «ανάλαφρο» και «αναμάρτητο» αυτό. Το κειρόμενο σώμα πρέπει να λατρευτεί, αλλιώς η τελετή θα μείνει μόνον στην περιγραφή και η φύση θα ξαναγίνει αμείλικτη.
Η Κουρά είναι μια αλληγορία περί φύσεως, μια σκληρή και τρυφερή τελετουργία σ’ έναν διαλυμένο κόσμο που αντιστέκεται στη φυσική καταστροφή του. Ο Μέγας Κουρέας και η Κορυφαία, «το τελευταίο ζευγάρι στη γη», θα αλληλολατρευτούν για να μπορέσουν να σώσουν τη Μητέρα Φύση τους, τη Μεγίστη Κομμώτρια των πάντων.
Η νέα παραγωγή Μωρή Φύση! της δραστήριας ομάδας C. for Circus είναι μια ξεχωριστή παράσταση θεάτρου και μουσικής, βασισμένη στη νουβέλα του Κινέζου συγγραφέα Γιεν Λιένκε Χρόνια Μήνες Μέρες. Η παράσταση «παρακολουθεί» μια χρονιά που η ξηρασία έμοιαζε να μην τελειώνει ποτέ και αφηγείται μια ιστορία για τη δύναμη της ζωής.
Από το πρωί ως το βράδυ ο Παππούλης, κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας, σχεδόν ακούει τα μαλλιά του να καίγονται. Ένα τρομερό κύμα ξηρασίας αναγκάζει τους κατοίκους ενός απομακρυσμένου ορεινού χωριού να τραπούν σε φυγή – όλους εκτός από αυτόν τον γέρο άνδρα κι ένα τυφλό σκυλί, που δεν μπορούν να κάνουν το εξουθενωτικό ταξίδι στα βουνά σε αναζήτηση τροφής και νερού. Ο γέρος φυλάει μία και μοναδική καλαμποκιά που έχει φυτρώσει στην άγονη γη. Αφιερωμένος σε αυτήν και στην ελπίδα που του δίνει, αγωνίζεται κάθε μέρα ενάντια στην ήττα, κερδίζει κάθε μέρα μια νίκη κόντρα στον θάνατο. Μια πεισματική μάχη επιβίωσης μέχρι τη δραματική κορύφωση του τέλους όπου ο ένας από τους δύο πρέπει να θυσιαστεί για να επιβιώσει ο άλλος και να κρατήσει ζωντανή την καλαμποκιά.
Με οδηγό τον μεγάλο γεωγράφο Στράβωνα, μια περιπλάνηση στη Βόρεια Ελλάδα για μια συνάντηση με το κλίμα και τα έργα των ανθρώπων της εποχής του αλλά και της σημερινής. Την αλλοίωση του κλίματος περιγράφει με χαρακτηριστικό τρόπο όχι ο ίδιος ο Στράβων αλλά ο «Ψευδο-Στράβων»: «Βρε θάλασσα τα έχω κάνει / Μ’ έχει πλακώσει το τσουνάμι / Και θα κυκλοφορώ στο σπίτι / Με μάσκα και στολή του δύτη».
Δύο ηθοποιοί και ένας μουσικός επί σκηνής συνομιλούν, τραγουδούν και αυτοσχεδιάζουν με κείμενα του παρελθόντος και βιώματα του παρόντος. Ένας υπερευαίσθητος πολίτης με ιδιαίτερες οικολογικές ανησυχίες είναι ο μοναδικός που δηλώνει συμμετοχή στο πρόγραμμα επιμόρφωσης «Διά βίου μάθηση, περιβάλλον, κλιματική αλλαγή και υγεία». Μια έγκριτη πανεπιστημιακός αναλαμβάνει το δύσκολο έργο της εκπαίδευσής του με εντυπωσιακά επακόλουθα.
Ο Coti K. και ο Δημήτρης Γεωργακόπουλος παρουσιάζουν την υπαίθρια ηχητική εγκατάσταση Πτώση στο κάστρο Ακροκορίνθου. Εμπνεόμενο από τον Ίκαρο, το έργο έχει ως αφετηρία τα δύο κομβικά στοιχεία του μύθου, την αλαζονεία και την πτώση. Η πτώση στην οποία αναφέρεται το έργο έχει να κάνει με το συνεπακόλουθο της αλαζονείας του ανθρώπου, που είναι αρχικά η συνειδητοποίηση ότι δεν μπορεί να υπάρξει έξω και πάνω από τη φύση, καθώς και ότι η δύναμή της είναι ικανή να εξαφανίσει κάθε νοητική κατασκευή του που δεν της ανήκει. Την πτώση ακολουθεί η συμφιλίωση, όπου ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τη σχέση του με τη φύση ως αναπόσπαστο κομμάτι της.
Η υπαίθρια ηχητική εγκατάσταση Πτώση είναι ένα γλυπτό που λειτουργεί ως αιολική άρπα. Πρόκειται για μια ξύλινη κατασκευή με μεταλλικό σκελετό, που αποτελείται από δυο συγκλίνουσες ορθογώνιες επιφάνειες. Ο αέρας που εισέρχεται στο στενό πέρασμα ανάμεσά τους συμπιέζεται και εξέρχεται με δύναμη περνώντας μέσα από μία σειρά από χορδές. Ο απαλός ήχος που προκύπτει έχει ένα χαρακτήρα απόκοσμο αλλά και μαγευτικό.
Τοποθετημένο στην είσοδο του κάστρου Ακροκορίνθου, το ηχητικό γλυπτό συνομιλεί με τα ερείπια της ακρόπολης ως θραύσμα ενός εκλιπόντος πολιτισμού κυριαρχίας. Η κατασκευή μοιάζει σαν ένα ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο που έπεσε από ψηλά και καρφώθηκε στο έδαφος, ενώ πλησιάζοντας προς τη χαμηλότερη πλευρά του ορθογωνίου η διάταξη των ξύλινων σανίδων διαταράσσεται δίνοντας σταδιακά τη θέση της σε μια άναρχη δομή που φαινομενικά ακολουθεί τη φορά του αέρα, σαν να παρασέρνεται από αυτόν. Το έργο Πτώση αφήνει στον επισκέπτη την επιλογή να το δει σαν ένα ναό των στοιχείων της φύσης, ή ένα ερείπιο-θραύσμα ενός πολιτισμού που ηττήθηκε και επιστράφηκε στη γη.