Κάστρο Ζακύνθου

Το Κάστρο της Ζακύνθου, γνωστό και ως Ενετικό Φρούριο, δεσπόζει στον λόφο της Μπόχαλης, στη θέση της αρχαίας ακρόπολης του νησιού. Η πρώτη του κατασκευή αποδίδεται στους Ενετούς γύρω στο 1480, αλλά καταστράφηκε από τους Οθωμανούς το 1479. Η ανακατασκευή του πραγματοποιήθηκε το 1514 και ολοκληρώθηκε το 1646-1647 υπό την επίβλεψη του Ενετού διοικητή Ιωάννη Βαπτίστα Γκριμάνι, με τη συμβολή ντόπιων τεχνιτών. Το κάστρο αποτέλεσε διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο, φιλοξενώντας την πόλη της Ζακύνθου, δημόσια κτίρια, ναούς και στρατώνες. Διακρίνονται οι προμαχώνες Grimani και Minotto, η πύλη Tre Porte, ενετικές πυριτιδαποθήκες, θολωτές φυλακές και ερείπια εκκλησιών, όπως του Σωτήρα και της Παναγίας Λαουρένταινας. Κατά την Αγγλοκρατία (1812), έγιναν εργασίες συντήρησης, αλλά το κάστρο εγκαταλείφθηκε μετά την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα το 1864. Σήμερα, παραμένει σημαντικό ιστορικό μνημείο, προσφέροντας πανοραμική θέα στην πόλη και το Ιόνιο Πέλαγος.