Στο οχυρό συγκρότημα των Τρουπάκηδων – Μούρτζινων στην Παλιά Καρδαμύλη -μνημείο που μαρτυρεί την ιστορία των τελευταίων Παλαιολόγων που μετονομάστηκαν Μούρτζινοι – Τρουπάκηδες επειδή κρυβόντουσαν μέσα σε τρύπες για να γλυτώσουν από τους Τούρκους- η Φένια Παπαδόδημα επιχειρεί μία αναδρομή στο παρελθόν του μνημείου, της Μάνης και της Μέσα Μάνης, μέσα από το πρίσμα μιας γυναικείας ματιάς.
Ακολουθώντας τα χνάρια του Άγγλου συγγραφέα Πάτρικ Λη Φέρμορ, που περπάτησε από την Καρδαμύλη μέχρι τη Μέσα Μάνη, διαγράφει και η ίδια το προσωπικό της ταξίδι, σαν γυναίκα και απόγονος μιας οικογένειας Νυκλιάνων της Μέσα Μάνης.
Οι Νυκλιάνοι, είδος στρατιωτικής γαιοκτημονικής αριστοκρατίας, παρόμοιο με τους Ιάπωνες σαμουράι, είχαν διαμορφώσει μέσα στους αιώνες, μία σκληρή πατριαρχική κοινωνία, όπου η θέση της γυναίκας ήταν «τραγική» με όλες τις αποχρώσεις του όρου.
Η παράσταση πραγματεύεται την αδυναμία αλλά και τη δύναμη της Μανιάτισσας γυναίκας. Την κραυγή και το νανούρισμα της. Την τραγικότητα και την υπέρβαση της.
Οι πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις της Φένιας Παπαδόδημα, τα ηχητικά περιβάλλοντα του Γιώργου Παλαμιώτη, οι αυτοσχεδιασμοί των κορυφαίων μουσικών (Γιώργος Παλαμιώτης μπάσο, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος τρομπέτα, Θωμάς Μελετέας ούτι, Κώστας Μπαλταζάνης κιθάρα, Παναγιώτης Κωστόπουλος τύμπανα) καθώς και οι ζωγραφισμένες πάνω σε πέτρες προσωπογραφίες του Γιώργου Κόρδη, που προβάλλονται στους τοίχους του πύργου, οδηγούν τη δραματουργία μέσα από ιστορικά, μυθολογικά αλλά και προσωπικά δεδομένα. Το ταξίδι θα καταλήξει στην Πύλη του Άδη, σε χρόνο μετέωρο μεταξύ ζωής και θανάτου.
Με οδηγό το βιβλίο «Μάνη» του Πάτρικ Λη Φέρμορ και μέσα από αληθινές αφηγήσεις γυναικών που έζησαν συγκλονιστικά γεγονότα, παραμύθια της Μανιάτικης παράδοσης, μοιρολόγια και αποσπάσματα από την Νέκυια του Ομήρου, ζωντανεύει ξανά ο σκοτεινός και σαγηνευτικός κόσμος των Νυκλιάνων. Εκεί που ζούσαν οι δράκοι. Εκεί όπου ο θάνατος είναι διαρκώς παρών. Σ’ αυτό το ομιχλώδες, μετέωρο «ανάμεσα» και «πουθενά» της Μάνης