Η παράσταση Προσοχή, τέρατα! αποτελεί ένα ευφάνταστο θεατρικό έργο για παιδιά και εφήβους, βασισμένο στο επιτυχημένο βιβλίο της Σουηδής συγγραφέως Μαρί Ρούντε Πλανήτης SOS (True Monsters), που έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία παγκοσμίως.
Οι πιο επικίνδυνες περιβαλλοντικές απειλές παραβάλλονται με μυθικά τέρατα της παγκόσμιας μυθολογίας και μέσα από την αφήγηση, τα ζωντανά τραγούδια και τις εξομολογήσεις τους φανερώνουν τις πηγές της δύναμής τους, αλλά και τα τρωτά σημεία τους. Όλα τα «τέρατα» εμφανίζονται μέσα από την ομιχλώδη ατμόσφαιρα ενός ονείρου, που εμποδίζει μια μεγάλη οικολογική καταστροφή προς χάριν κέρδους. Το όνειρο και οι ήρωές του αποτελούν μια πολύτιμη εστία γνώσης για τους μικρούς θεατές μας, πολύ δε περισσότερο επειδή τα ίδια τα τέρατα αποκαλύπτουν τους εχθρούς τους, προτρέποντας έτσι τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσον που θα τα κατατροπώσει, ώστε να ελευθερωθεί ο πλανήτης από την παρουσία τους.
Μια παράσταση για εφήβους όλων των ηλικιών, το έργο Δύο πέτρες με παράξενο σχήμα της δραστήριας ομάδας Apparatus είναι μια σκηνική σύνθεση που αντλεί θέματα, προβληματισμούς, εικόνες και ήχους από τη σκέψη ότι η φύση δεν γνωρίζει κρίση. Μέσα από μια παιγνιώδη αφήγηση κρυφοκοιτάζει ένα ολόκληρο σύμπαν πιθανοτήτων και δυνατοτήτων που διανοίγεται μπροστά μας.
Στην παράσταση, τέσσερα θεατρικά πρόσωπα αναζητούν αρμούς και ρωγμές σε έναν χώρο που τα συνδέει με το περιβάλλον, τον πολιτισμό και τη μνήμη και που τα συνδέει τελικά μεταξύ τους. Με στόχο να δημιουργήσουν κάτι με ό,τι κι αν βρίσκεται στη διάθεσή τους, πασχίζοντας να αφήσουν πίσω τους ίχνη κι όχι μόνο ερείπια, αναζητούν τις αξίες των υλικών και των σκέψεων, προσπαθούν να κατανοήσουν τις αλλαγές και να βρουν τη θέση τους σε αυτό το ευμετάβλητο σύμπαν. Σε ένα παιχνίδι με τα υλικά, το φως, τη μουσική και την ποίηση, ισορροπούν μεταξύ βαρύτητας και ελαφρότητας, δρουν και μετατοπίζονται, μεταβάλλουν τον χώρο και μεταβάλλονται από αυτόν.
Το νεανικό μυθιστόρημα Όταν έφυγαν τ’ αγάλματα της Αγγελικής Δαρλάση μεταφέρεται στη σκηνή σε διασκευή της συγγραφέως και μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Χρήστου Χριστόπουλου, δημιουργώντας μια ξεχωριστή παράσταση που απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 6 έως 11 ετών.
Ήταν κάποτε ένα κορίτσι που είχε ακούσει τα αγάλματα να τραγουδούν, είχε χορέψει μαζί τους στο φως του φεγγαριού, τα είχε δει να δακρύζουν. Επειδή τα αγάλματα τις νύχτες ζωντανεύουν. Η Αγγελίνα το ήξερε καλά αυτό, αφού μεγάλωσε μέσα στο μουσείο. Ο Τίκο και τα αγάλματα ήταν οι καλύτεροί της φίλοι. Όταν ο Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα, ο φόβος ότι θα επικρατήσει το σκοτάδι του ναζισμού έγινε ακόμα ισχυρότερος. Κι όσοι σχετίζονταν με το μουσείο, από τους αρχαιολόγους μέχρι τους απλούς εργάτες, όλοι μοιράζονταν μια κοινή αγωνία, όλοι προστάτευαν το ίδιο μυστικό, που έμοιαζε να συνοψίζεται σε μία και μόνο φράση: «Να προλάβουμε…». Η Αγγελίνα θα θελήσει να μάθει εκείνο το μυστικό και να βοηθήσει τον φίλο της τον Τίκο να κρύψει το δικό του.
Το έργο Η επανάσταση των παλιών παιχνιδιών, αποτελεί μια ελεύθερη θεατρική διασκευή βασισμένη στο ομότιτλο παραμύθι του Χρήστου Μπουλώτη και παρουσιάζεται μέσα από τη σκηνοθετική ματιά της Σοφίας Παλάντζα.
Μια βροχερή νύχτα τα παλιά παιχνίδια αποφασίζουν να κάνουν επανάσταση. Με θάρρος και ενθουσιασμό θα ζήσουν την περιπέτεια και τον κίνδυνο, αποφασίζοντας να συγκρουστούν με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που έκλεβαν τις σκέψεις των παιδιών, αλλά και με τον ίδιο τους τον αρχηγό, ανακαλύπτοντας πως δεν είναι παιχνίδι αλλά άνθρωπος. Τα παιχνίδια με μοναδικό όπλο τη φαντασία θα μπουν στην άνιση μάχη κατά των ηλεκτρονικών μαχητών του πολέμου και της βίας για να διεκδικήσουν τη θέση τους στην καρδιά των παιδιών.
Η ομαδικότητα, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, η ειρήνη, η αγωνιστικότητα, η ελευθερία και πάνω απ’ όλα η φαντασία ως δημιουργική πράξη είναι κάποιες από τις έννοιες που πραγματεύεται η παράσταση προσφέροντας στους θεατές στιγμές χαράς, ταξιδεύοντας επάνω σε πολύχρωμα σύννεφα παρέα με κουρδιστά στρατιωτάκια, μαϊμούδες με πιατίνια, τυμπανιστές, μονόκερους και χρωματιστές μπάλες.
Η νέα θεατρική παράσταση Χίλιοι λόγοι για να τσακωθείς της ομάδας Τικ Τακ Ντο μάς καλωσορίζει σε ένα φανταστικό ταξίδι ανακάλυψης και αναγνώρισης των συναισθημάτων.
Ο Μάρκος, ένας νεαρός, είναι συνεχώς θυμωμένος και βρίσκει χίλιους λόγους για να τσακώνεται. Με τον θυμό του αντιμετωπίζει ό,τι συμβαίνει γύρω του. Κρατά πάντα την ασπίδα και το ξύλινο σπαθί του κοντά. Όταν θα χάσει τα αντικείμενα αυτά, αναγκάζεται να παραγγείλει καινούρια… «Κύριε Μάρκο, η εταιρία Σπαθί και Ασπίδα σας ευχαριστεί πολύ για την παραγγελία. Με αυτό το γράμμα σάς ανακοινώνουμε ότι από φέτος άλλαξε η διαδικασία παράδοσης ασπίδων και σπαθιών. Ζητάμε προκαταβολικά συγγνώμη για την ταλαιπωρία. Στο χάρτη, που στο κουτί θα βρείτε, είναι σημειωμένα τέσσερα σημεία, χρειάζεται τα κάστρα αυτά τη σφραγίδα τους να δώσουν για να σας αποσταλεί η παραγγελία. Παρακαλώ μην παραβλέπετε καμία οδηγία. Σας χαιρετούμε φιλικά, Σπαθί και Ασπίδα, ΑΜΕ (Ανώνυμη Μονοπωλιακή Εταιρία)».
Ύστερα από την πρώτη της εμφάνιση στη Μυτιλήνη με την παράσταση Αιγαίο (Ιερό του Μέσου, 2021), η ομάδα PATARI PROJECT επιστρέφει με τη νέα της παραγωγή Ροβ & Κρους, μια συναρπαστική παράσταση για όλη την οικογένεια, η οποία αποτελεί διασκευή του έργου Ο Ροβινσώνας και ο Κρούσος των Νίνο ντ’ Ιντρόνα και Τζάκομο Ραβίκιο.
Ενώ τα πάντα γύρω τους έχουν απαλειφθεί από πρωτοφανή πλημμύρα, δύο άντρες βρίσκουν καταφύγιο πάνω σε μια σκεπή σπιτιού. Ως «ναυαγοί» είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν μαζί για ένα διάστημα, όμως η ύπαρξη του «άλλου» φαντάζει εχθρική. Καθώς δεν μιλούν την ίδια γλώσσα προσπαθούν να επικοινωνήσουν με νοήματα και με τη γλώσσα του σώματος, κι αυτό γεννά έντονες κι εκρηκτικές καταστάσεις, συχνά ξεκαρδιστικές. Μόνοι στον κόσμο οι δυο «εχθροί», μην έχοντας αλλού να στραφούν, θα πλησιάσουν σιγά σιγά ο ένας τον άλλον και θα βρουν τρόπο να συνυπάρξουν. Και τότε έρχεται η ανατροπή… Και μετά τι; Ένα έργο με χιούμορ, για μικρούς και μεγάλους, ιδιαίτερο και συγκινητικό.
Ο πόλεμος αποτελεί την έσχατη μορφή σύγκρουσης μεταξύ αντιπάλων. Η δράση Η τέχνη του πολέμου, σε κείμενο και σκηνοθεσία των Κωνσταντίνου Θάνου και Αλκμήνης Καλογήρου, αποτελεί μια αναπαράσταση μάχης πολέμου με τη μορφή επιτραπέζιου παιχνιδιού που απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους.
Μινιατούρες στρατιώτες, όπλα μάχης και τεχνικές στρατηγικής νίκης από το ομώνυμο βιβλίο του Σουν Τσου θα ευαισθητοποιήσουν τα παιδιά γύρω από τις συνέπειες του πολέμου και θα αναδείξουν τα συναισθήματα των θυμάτων, των θυτών και των παρατηρητών. Σε μια εποχή που τα παιχνίδια παίζουν σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα των παιδιών, η αναλογική αυτή αναπαράσταση χρησιμοποιεί το παιχνίδι σαν όχημα για μια πολύπλευρη και βιωματική προσέγγιση της σύγκρουσης και του πολέμου.
Η παράσταση Ο Λούκυ Λουκ φοβάται, σε κείμενο και σκηνοθεσία των Ταξιάρχη Δεληγιάννη και Βασίλη Τσιουβάρα, περιλαμβάνει τη φόρμα του μιούζικαλ, ώστε, με στίχους και μουσική, να δοθεί χρώμα και ποιητική αμεσότητα στην εσωτερική διαμάχη του ήρωα.
Η υπόθεση του έργου έχει ως εξής: Ο Ανδρέας (19 ετών) και η Αντιγόνη (17 ετών) διατηρούν διαδικτυακή σχέση με ψευδώνυμα (Λούκυ και Μπέτυ), χωρίς να ανταλλάξουν ονόματα, ούτε φωτογραφίες. Ο Ανδρέας βρίσκεται σε μια έντονη εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στον αληθινό, ευαίσθητο εαυτό του, που παρουσιάζει μόνο στο διαδίκτυο, και στην εικόνα του ατίθασου, σκληρού αγοριού, που δείχνει στον έξω κόσμο. Ο έρωτάς του για την Αντιγόνη σταδιακά τον ελευθερώνει από τους φόβους του και την εξάρτησή του από τον τζόγο και τον βοηθά να φανερώσει ποιος είναι πραγματικά. Σαν την Άλκηστη του αρχαίου μύθου, ο Ανδρέας «επιστρέφει» στον έξω κόσμο, αφήνοντας τον εικονικό κόσμο, στον οποίο μέχρι τότε είχε αφεθεί.
Το Θέατρο Πορεία συμμετέχει για πρώτη φορά στο πρόγραμμα εκδηλώσεων του ΥΠΠΟ «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» με την παράσταση Μερικά κομμάτια πέτρας. Στην εν μέρει περιπατητική παράσταση, Ελληνοβρετανοί νέοι με καταγωγή από τη Θράκη επισκέπτονται την πατρίδα των γονιών και των παππούδων τους και ξεναγούνται στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ζώνης.
Κατά την ξενάγηση, τίθενται από τους νέους διάφορες ερωτήσεις, που αφορούν την καθημερινή ζωή στην Αρχαία Ζώνη, την ακμή και την παρακμή της, την ανασκαφική ιστορία της Θράκης, την ανάδειξη των αρχαιοτήτων της κ.ά. Η συζήτηση εκτείνεται πέρα από την πατριδογνωσία, καθώς περνάει σε θέματα όπως οι αρπαγές και οι καταστροφές πολιτιστικών θησαυρών, όπως λ.χ. τα μάρμαρα του Παρθενώνα, η πολιτισμική ταυτότητα, τα ταυτοτικά αφηγήματα, οι συγκρούσεις που ξεσπάνε εξαιτίας τους, ο ρόλος μιας τοπικής πολιτιστικής κληρονομιάς, η σχέση της με όλη την ανθρωπότητα κ.ά.
Στο τέλος της ξενάγησης, όλοι θα αναμετρηθούν με τα καίρια ερωτήματα «Τι περισσότερο από μερικά κομμάτια πέτρας είναι ένα μνημείο;», «Ποια η σημασία του για μένα προσωπικά;», «Γιατί (να) με νοιάζει;».
Εκπαιδευτικό εργαστήριο
Κατά την προετοιμασία της παράστασης, μαθήτριες και μαθητές από σχολεία της περιοχής, νέες και νέοι, θα συμμετάσχουν σε εργαστήριο της σκηνοθέτριας Σοφίας Βγενοπούλου, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης. Το εργαστήριο σχεδιάστηκε με στόχο να γνωρίσουν πώς αντανακλώνται μέσα από τη ματιά των ντόπιων νέων η Ιστορία και η πολιτισμική ταυτότητα, να αντλήσουν υλικό για την τελική διαμόρφωση του δρώμενου, αλλά και για να ενθαρρυνθεί η ενεργή συμμετοχή μιας ομάδας μαθητριών και μαθητών στην παράσταση.
Η θεατρική ομάδα b.p.m. (beats per minute) theater group παρουσιάζει την περιπατητική χοροθεατρική παράσταση Τελευταία ώρα: Γυμναστική με στοιχεία θεάτρου ντοκιμαντέρ και θεάτρου της επινόησης, η οποία απευθύνεται σε εφήβους και νέους. Οι συντελεστές της παράστασης καλούν το κοινό να αναρωτηθεί γιατί η φράση του γυμναστή «Πάρτε μπάλες, τα αγόρια για ποδόσφαιρο και τα κορίτσια για μήλα» τους φαίνεται τόσο γνώριμη;
Η ώρα της γυμναστικής σε ένα γενικό λύκειο μετατρέπεται σε πεδίο μάχης με θέμα τις έμφυλες διακρίσεις και τα στερεότυπα για τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Το μάθημα διαλύεται όταν οι μαθητές αρχίζουν να διερευνούν και να αμφισβητούν τους έμφυλους διαχωρισμούς και τους τρόπους που αυτοί αναπαράγονται στη διάρκεια του μαθήματος. Μέσα από αυτήν την εκκίνηση, ξεδιπλώνεται μια αγωνιώδης εσωτερική σύγκρουση όλων των εμπλεκομένων σχετικά με τη θηλυκότητα και την αρρενωπότητα, την αμφισβήτηση των έμφυλων διαχωρισμών και τη διεύρυνση της σημασίας των έμφυλων ταυτοτήτων.