Το έργο του Λευτέρη Αερόπουλου «Ερωτό-κυκλοι» είναι ένα μουσικοθεατρικό ταξίδι που ξεκινά από τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου, συναντά τραγούδια της Κάτω Ιταλίας, παραδοσιακές μεσογειακές μουσικές δραματοποιημένες, και φτάνει στο «Φυλακισμένο σ’ αγαπώ» του Λευτέρη Αερόπουλου. Τρεις ομόκεντροι κύκλοι μουσικής, λόγου και κίνησης. Μια μουσικοθεατρική παράσταση για μικρούς και μεγάλους με χορικά, ποίηση θεάτρου, σκηνική δράση. Ένα κράμα Ανατολής και Δύσης, με συνείδηση καταγωγής και ελεύθερη βούληση.
Οι «Ερωτό-κυκλοι» δεν είναι αμιγώς μουσικοί αφού συμπεριλαμβάνουν σκηνική δράση, χορικά, ποίηση και κίνηση, ενώ η ζωντανή μουσική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασης. Η κρητική λύρα, το λαούτο, η κιθάρα, το κρητικό λαούτο, το πιάνο και τα κρουστά παίζουν ζωντανά στη σκηνή, συναντιούνται με τις φωνές των τραγουδιστών-υποκριτών και συνυπάρχουν με μουσική γραμμένη και επεξεργασμένη στο στούντιο.
Ερωτόκριτος – «Φυλακισμένο σ’ αγαπώ» – Τραγούδια της Κάτω Ιταλίας: τρεις ομόκεντροι κύκλοι που δημιουργούν την παράσταση «Ερωτό-κυκλοι» για μικρά και μεγάλα παιδιά.
Aπό το «Σύνολο Λόγου & Μουσικής» του Μουσικού Εργαστηρίου Σερρών.
«Εν αρχή ην ο μύθος» γράφει η Monique Piettre, παραφράζοντας την αρχική φράση του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου: «Εν αρχή ην ο Λόγος». Οι μύθοι είναι ένας τρόπος ώστε οι άνθρωποι να διατηρήσουν σπουδαίες αλήθειες και συλλογικά βιώματα ως ζωντανές μνήμες στο παρόν. Ο υπνοβάτης, το βραβευμένο μυθιστόρημα της Μαργαρίτας Καραπάνου, είναι μια μυθική εκδοχή της άγριας αλλά και με εγγενές χιούμορ ελληνικής πραγματικότητας. Έξι ηθοποιοί, μέσα από μια ανασκαφή, φέρνουν στο φως όχι μόνο ευρήματα αρχαιολογικά, αλλά και ιστορίες, στερεότυπα, θρησκευτικές αλυσίδες. Εγκλωβίζονται σε ένα ελληνικό νησί, ώσπου να τους αφανίσει ο έρωτας και ο ήλιος. Είναι η ελληνική εκδοχή του Πύργου της Βαβέλ, διασκευασμένη για το θέατρο.
Τα κοριτσάκια με τα ναυτικά ξετυλίγουν το νήμα της αληθινής ιστορίας μιας αστικής οικογένειας της Σμύρνης. Είναι το δράμα και το μεγαλείο του μικρασιατικού ελληνισμού μέσα από τα μάτια δύο παιδιών που γεννήθηκαν εκεί όπου «ήταν όλα μαλακά και ζεστά σαν αγκαλιά, που ρούφαγαν οι άνθρωποι τα μπερεκέτια της Ανατολής και την αγάπη ο ένας τ’ αλλουνού κι ήταν ευτυχισμένοι».
Καθώς τα γεγονότα ξετυλίγονται σπρωγμένα απ’ τους καιρούς, μπροστά στα μάτια των κεντρικών ηρωίδων –οι δίδυμες Κατινάκι και Μαρίτσα– περνούν όλα όσα σημάδεψαν τον γελαστό κι ευγενικό λαό της Ιωνίας απ’ τις ευτυχισμένες μέρες, τον πολιτισμό και την ομορφιά της ζωής της Μικράς Ασίας ως το αναγκαστικό του ρίζωμα στους προσφυγικούς συνοικισμούς αλλά και την προσφορά των προσφύγων στη σύγχρονη Ελλάδα.
Μια παράσταση για την Ιστορία που πολεμά να σκεπάσει ο χρόνος με τις στάχτες του. Και για την πολιτεία που επιμένει να δηλώνει την παρουσία της στο βλέμμα των ανθρώπων.
Διάρκεια έκθεσης: 26/7 – 28/10/2022 (εντός του Αρχαιολογικού Μουσείου Φλώρινας)
Μουσική περφόρμανς: 29/7 και 30/7/2022 (στον περιβάλλοντα χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Φλώρινας)
Δύο διακριτές διακαλλιτεχνικές δράσεις: μια φωτογραφική εγκατάσταση με τίτλο: Συνθέσεις και μια μουσική περφόρμανς με τίτλο Zruits Ι-II, που σημαίνει Διάλογοι.
Οι Συνθέσεις παρουσιάζουν ιστορίες του μεσοπολέμου και ιστορικές στιγμές της αρμενικής κοινότητας μέσα από 150 μοναδικές εικόνες από το φωτογραφικό αρχείο του περιοδικού Αρμενικά υπό την επιμέλεια του Βαγγέλη Ιωακειμίδη.
Τα Zruits Ι-II αποτελούν μια συνεύρεση των οργάνων ντουντούκ με την κλασική κιθάρα, μια συνομιλία παραδοσιακής και σύγχρονης αρμενικής μουσικής των Βαχάν Γκαλστιάν και του Λευτέρη Χαβουτσά με τη συνδρομή της φωνής της Μαρίας Σπυριδωνίδου.
Συνθέσεις και Διάλογοι που ριζώνουν στον ίδιο τόπο και αναδεικνύουν αφηγήσεις και μνήμες, κόσμους ολόκληρους που αναβιώνουν στον ίσκιο μιας βερικοκιάς, του Prunus Armeniaca – του συμβόλου της Αρμενίας.
Μια παράσταση που φέρει στο κέντρο της την «Ιστορία»: την ιστορία του τόπου μας, την ιστορία μιας παράστασης, την προσωπική μας ιστορία, μια εντέλει πανανθρώπινη ιστορία.
Γιατί τις ιστορίες τις φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι, είτε συμμετέχουμε ενεργά μέσα σε αυτές είτε παραμένουμε θεατές. Για να τις διατηρήσουμε στη μνήμη μας φωτογραφίζουμε κάθε στιγμή που θέλουμε να μας θυμίζει πού ήμασταν, με ποιον ήμασταν και πώς ήμασταν.
Γι’ αυτό και στο Camp 22 οι σωστές ερωτήσεις υπάρχουν για να ανοίξει ένας διάλογος. Εκεί όπου ο χρόνος δεν υπάρχει. Εκεί όπου όλα είναι πιθανά. Εκεί όπου δεν υπάρχουν σύνορα. Στο Camp 22 παίζουν μουσικές «που τα σπάνε». Στο Camp 22 ο κόσμος, οι ιστορίες και οι ζωές ανήκουν στους ανθρώπους του. Στο Camp 22 την Ιστορία τη γράφουμε οι πρωταγωνιστές της.
Η Ομάδα Μουσικού Θεάτρου Ραφή συμπράττει με τους Oros Εnsemble, τον συνθέτη Αποστόλη Κουτσογιάννη, τον ποιητή Μάριο Χατζηπροκοπίου και τον εικαστικό Πέτρο Τουλούδη για μια μουσικοεικαστική καντάτα που φωτίζει στιγμές από τη ζωή των Κουταλιανών, όπως ονομάστηκαν οι Μικρασιάτες μασίστες σε διάφορες ιστορικές περιόδους: από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τη μεταπολεμική περίοδο.
Εστιάζοντας στον θρυλικό βίο αυτών των προσώπων, ταυτόχρονα αναδύεται αλληγορικά η μετάβαση από τον κόσμο του τέλους του 19ου αιώνα στους αλλεπάλληλους εκτοπισμούς των αρχών του 20ού αιώνα, τη Μικρασιατική Καταστροφή και τα ασφυκτικά πλέον σύνορα του νεοελληνικού κράτους.
Ο μυθικός Παναγής Κουταλιανός και ο απόγονός του Δημήτρης, ο Χάρης Καρπόζηλος και ο Γιάννης Κεσκελίδης ή Σαμψών, ο γίγαντας του ελληνικού κατς «Αττίλιο» ή «Ασιάτης» (sic).
Μια πρόταση που συνδυάζει αυθεντική παραδοσιακή μουσική της Μικράς Ασίας, από τις ημέρες της χαράς και της ευδαιμονίας μέχρι τις ημέρες του ξεριζωμού, ρεμπέτικη-λαϊκή όπως αυτή εξελίχθηκε στη μητροπολιτική Ελλάδα, καθώς και σύγχρονη μουσική.
Συνυπάρχουν τρεις διαφορετικές ορχήστρες, η αυθεντική παραδοσιακή της Σμύρνης, η ρεμπέτικη-λαϊκή στην εξέλιξή της στη μητροπολιτική Ελλάδα, καθώς και η κλασική συμφωνική ορχήστρα για το Ορατόριο. Η τελευταία, σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση του έργου Μνήμες του Χρήστου Σαμαρά.
Το Οδοιπορικό είναι μια αλληλουχία και συνύπαρξη μουσικής, ποίησης, χορού, απεικονίσεων και υποκριτικής ερμηνείας και συνθέτει μια ολοκληρωμένη, μεστή και πολύτεχνη συναυλία-παράσταση που αναδεικνύει την αιώνια Μικρά Ασία των Ελλήνων.
Μια παράσταση στην οποία θα παρουσιαστούν, ως επί το πλείστον, παλαιοί οργανικοί σκοποί από τον ευρύτερο χώρο της Μικράς Ασίας, παραλλαγμένοι σύμφωνα με τους ποικίλους ευρηματικούς τρόπους ενορχήστρωσης της ορχήστρας Βιολιώνε.
Επιδίωξη του εν λόγω εναλλακτικού εικοσαμελούς σχήματος αποκλειστικά τοξωτών εγχόρδων είναι να αναδείξει μια ρομαντική αλλά ταυτόχρονα επικοινωνιακή και εξωστρεφή διάθεση, με στοιχεία τόσο παλαιάς όσο και νέας τεχνοτροπίας, παρουσιάζοντας ένα μουσικό ταξίδι από το παρελθόν στο μέλλον με άφθονη αυτοσχεδιαστική διάθεση, δημιουργώντας μια δυναμική συνέχεια του παλαιού με τον σύγχρονο τρόπο ερμηνείας των τοξωτών εγχόρδων.
Η ορχήστρα τελεί υπό τη διεύθυνση του Γιάννη Ζαρία, επίκουρου καθηγητή βιολιού στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης & Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Η συνθετική ιδέα της μουσικής παράστασης αφορά έναν δομημένο διαδραστικό αυτοσχεδιασμό (που ακολουθεί τις επιταγές της ίδιας της φόρμας του αμανέ), όσο και μια σύνδεσή του με την ελληνική ποίηση της γενιάς του ’30.
Η μουσική κινείται τόσο στο πλαίσιο του ιστορικού / παραδοσιακού αμανέ όσο και πέραν αυτού, ανοίγοντας χώρο και σε πιο σύγχρονους και ελεύθερους μουσικούς πειραματισμούς. Στόχος είναι να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι δεν πρόκειται για μουσειακή μουσική παράδοση αλλά για μια δυνάμει ζωντανή φόρμα, που μπορεί να λειτουργεί στο παρόν ακόμα και έξω από το πλαίσιο της ιστορικής της ακμής.
Αντίστοιχα, σε επίπεδο στιχουργικού περιεχομένου τηρείται επίσης η φόρμα του αμανέ, αλλά, στη θέση της λαϊκής ανώνυμης ποίησης, χρησιμοποιούνται αποσπάσματα από τη λεγόμενη λόγια / «έντεχνη» ποίηση της εποχής.
Ένα χωριό χτισμένο ανάμεσα σε βουνό και θάλασσα, που προσφέρει στους κατοίκους του τροφή και προστασία, αρχίζει να διαβρώνεται από την παρουσία ενός εργοστασίου που διαλύει σταδιακά τη γη, τον αέρα και το νερό του. Μια ιδιαίτερη σκηνική εμπειρία που ζωντανεύει την ιστορία των μαθητών του Ανθόπυργου που παλεύουν να σώσουν τον τόπο τους.
Τι συμβαίνει όταν εμφανίζονται τα πρώτα σημεία της ρύπανσης; Όταν πεθαίνει το πρώτο δέντρο, το πρώτο ζώο; Πώς αυτή η διάλυση μετατοπίζει μια ολόκληρη κοινωνία; Πώς ένας δάσκαλος με τη δύναμη των μαθητών του καταφέρνει να σώσει ένα ολόκληρο χωριό; Στην παράσταση, το λογοτεχνικό έργο της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη μετουσιώνεται σε έναν άμεσο θεατρικό λόγο και σε συνδυασμό με τον σύγχρονο χορό και το contact improvisation, που χρησιμοποιεί τις δυνάμεις της βαρύτητας, μεταποιούν την κίνηση σε εικόνα εναλλάσσοντας τις συμπεριφορές και δημιουργούν χοροθεατρικές εικόνες που δίνουν τον τόνο στην αλλαγή των σκηνών και στη ραγδαία εξέλιξη του έργου.