en

Region: Κρήτη

Πάροδος

Η Εταιρεία Θεάτρου ΜΝΗΜΗ, με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, επιστρέφει στην ατμόσφαιρα εκείνων των ημερών μέσα από την εμβληματική «Πάροδο» του Κοσμά Πολίτη, κεφάλαιο που παρεμβάλλεται στη μέση του μυθιστορήματός του Στου Χατζηφράγκου και μας «εισάγει» στη μεγαλύτερη τραγωδία που βίωσε ο ελληνισμός από γενέσεως ελληνικού κράτους.

Η λογοτεχνική αξία του είναι απαράμιλλη, καθώς καταφέρνει να λειτουργήσει στη φαντασία μας τόσο μεταφορικά σε σχέση με την αξία και την ομορφιά ενός τόπου όσο και κυριολεκτικά, μεταφέροντάς μας στο επίκεντρο της τραγωδίας που εκτυλίχθηκε τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου του ’22 στην παραλία της Σμύρνης.

Η θεατρική παραγωγή συνδυάζεται με την πρωτότυπη μουσική του πιανίστα-συνθέτη Δημήτρη Ντρουμπογιάννη, η οποία και θα εκτελείται ζωντανά επί σκηνής από τρεις μουσικούς.

Το πράσινο δεν μένει πια εδώ

H παράσταση Το πράσινο δεν μένει πια εδώ σε κείμενο και σκηνοθεσία Νίκου Δαφνή βασίζεται στο παρακάτω εύρημα: Ένας διάσημος περιβαλλοντολόγος φτάνει στον χώρο για να κάνει μια διάλεξη σχετική με το περιβάλλον, διακόπτοντας την πρόβα κάποιων ηθοποιών που ετοιμάζουν μια θεατρική παράσταση. Ο «καθηγητής» τούς προτείνει να αυτοσχεδιάσουν (σαν καλλιτέχνες) πάνω σ’ αυτά που ο ίδιος (σαν επιστήμονας) θα ήθελε να αναφέρει στη διάλεξή του. Και η παράσταση αρχίζει…

Το έργο σχετίζεται με την υποβάθμιση της ζωής μας από την ασύδοτη βιομηχανική ανάπτυξη και από τη βάναυση και ατιμώρητη εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος. Η μόλυνση των υδάτινων πόρων, η αλόγιστη αποψίλωση των δασών, η εισβολή της χημείας στη διατροφική αλυσίδα, η εξαφάνιση ελεύθερων χώρων στις πόλεις κ.ά. είναι προβλήματα αναγνωρίσιμα στους θεατές κάθε ηλικίας. Η επιλογή της παλιάς γνωστής σκηνοθετικής φόρμας «θέατρο μέσα στο θέατρο» ενθαρρύνει τα παιδιά-θεατές να συμμετέχουν στη δράση.

Οι τέσσερις εποχές

Το έργο Οι τέσσερις εποχές αποτελεί μια ευφάνταστη απεικόνιση των εποχών που θα εισαγάγει τα παιδιά στις έννοιες της εναλλαγής των φυσικών φαινομένων και του πώς αυτή επηρεάζει τη φύση αλλά και την ίδια τη ζωή. Μέσα από τους χιουμοριστικούς διαλόγους, το τραγούδι, τον χορό αλλά και τα βίντεο θα περάσουν τα μηνύματα με έναν ζωντανό και χαρούμενο τρόπο.

Το κείμενο που έγραψε ειδικά για την παράσταση η Χλόη Μάντζαρη δίνει την ευκαιρία στον κάθε ηθοποιό να συστηθεί και να προσωποποιήσει την κάθε εποχή. Αν και δεν μπορεί κανείς να λύσει άμεσα το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, μπορεί όμως να υποδείξει στα παιδιά τον τρόπο για να εξοικειωθούν με το πρόβλημα, να συνδεθούν με την καθημερινότητά της και να ανακαλύψουν τρόπους για να αναλάβουν δράση. Εντέλει, να φύγουν από την παράσταση πιο υπεύθυνα πρόσωπα αλλά και με την ελπίδα ότι ο πλανήτης μπορεί να σωθεί. Οι στίχοι των τραγουδιών, λυρικά καμωμένοι, ακολουθούν το ίδιο ύφος. Η πρωτότυπη μουσική του Ευριπίδη Ζεμενίδη κάνει πιο ανάλαφρο το θέαμα ενώ παράλληλα δίνει αφορμές για χορευτικά μέρη.

Περί της φύσης των πραγμάτων

Ο συνδυασμός τής μεταξύ μύθου και ιστορίας προσωπικότητας του Επιμενίδη και του φιλοσοφικού ποιητικού έργου Περί της φύσης των πραγμάτων του Λουκρητίου αποτέλεσε την έμπνευση της φετινής καλλιτεχνικής συνάντησης στο διαχρονικό πολιτιστικό κύτταρο του Ιδαίου Άντρου. Η φετινή πολιτιστική συνάντηση αναπτύσσεται γύρω από τον πυρήνα σύνθεσης των πολυδιάστατων μορφών τέχνης εμπνευσμένων από τη φιλοσοφία επαναπροσέγγισης της Φύσης και της σχέσης ανθρώπου-περιβάλλοντος. Με εφόδια διαφορετικές μορφές τέχνης και τεχνικές ή χειροτεχνίες που αναπτύχθηκαν διαχρονικά στον Κρητικό Πολιτισμό. όπως η υφαντική, η αγγειοπλαστική και η ξυλοτεχνία, τα εικαστικά, το θέατρο και η κυρίαρχη μουσική παραγωγή, ο Επιμενίδης ΙΙ «αφυπνίζεται» γύρω από την έννοια της προσφοράς του ανθρώπου στο περιβάλλον στο οποίο ζει, δημιουργεί και εξελίσσεται.

Η εκδήλωση Περί της φύσης των πραγμάτων θα εκτείνεται σε τρεις θεματικές ενότητες ξεκινώντας από τις απογευματινές ώρες (18:30-19:00), με την επιδιωκόμενη ολοκλήρωσή της να πραγματοποιείται μέχρι τις 22:00. Αναλυτικά:

Παρουσίαση: Μίρκα Σκουλά (Πολιτιστική διαχειρίστρια, Πανεπιστήμιο UCL)

Ανοιχτή έκθεση χειροτεχνίας στους τομείς της αγγειοπλαστικής, της ξυλογλυπτικής και της υφαντικής.

Συμμετέχουν: Γιώργος Δαλαμβέλας (αγγειοπλαστική, Κεραμείο Μαργαρίτες Ρεθύμνου), Μανώλης Ξυλούρης, Αριστέα Ξυλούρη (υφαντική, Παραδοσιακοί αργαλειοί, Ανώγεια), Στέφανος Πλουσής (ξυλογλυπτική, Ανώγεια)

PandemonCracy – Οι Πανικός της εποχής στο Παν-δαιμόνιο της Φύσης

Παρουσίαση εικαστικού δρώμενου του καλλιτέχνη Γεώργιου Μπούνια και του ηθοποιού Γιάννη Αθητάκη, με έμπνευση τον Ομηρικό ύμνο στον θεό Πάνα σε έναν συνδυασμό εικαστικής και θεατρικής αποτύπωσης.

Ένα πρωτόλειο μουσικό αφιέρωμα εμπνευσμένο από τη φύση και το περιβάλλον στο μεγαλύτερο εύρος των εκφάνσεών του.

Συμμετέχουν: Κώστας Φασουλάς (στιχουργός), Γιάννης Καλομοίρης (μουσικός δημιουργός, λαούτο), Ιωάννα Καλογεράκη-Καλομοίρη (μέτζο σοπράνο), Ερήνη Τορνεσάκη (μουσικός, ερμηνεύτρια, επίκουρη καθηγήτρια στο Μουσικό Κολλέγιο Berklee της Βοστώνης), Ηλίας Ζούτσος (σολίστ στο κλασικό βιολί, λυράρης, διδάκτωρ Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής), Bernardo Isola (μουσικός δημιουργός, λαούτο, υποψήφιος διδάκτορας σε ζητήματα προστασίας περιβάλλοντος)

Βυσσινόκηπος ή Στον κήπο του μουσείου

Μια παράσταση ως αρχιτεκτονική ανασύσταση της μνήμης με συντεταγμένες βιωμάτων και κομμάτια διάσπαρτα του βιότοπου. Μια ιστορία επιστροφής, στο σπίτι των παιδικών χρόνων, στον κήπο μιας εσωτερικής ομορφιάς και αθωότητας, ως ο μοναδικός τρόπος να αντλήσουμε ελπίδα για να φτιάξουμε «άλλες κερασιές». Οι τελευταίοι κληρονόμοι θα αποπειραθούν την ανασύσταση ενός χαμένου επίγειου παραδείσου μέσω της τοπογραφίας της μνήμης. Όταν το σπίτι δεν είναι πια εδώ. Και όταν ο κήπος δεν είναι πια εδώ… θα αναγκαστούν να ανθίσουν οι ίδιοι, ο ένας για τον άλλον. Μια μικρή ωδή στην προσωπική απώλεια. Για κάθε απώλεια. Για όποιον και ό,τι λείπει. Για τον ίδιο τον χαμένο παράδεισο. Η νοσταλγία μιας ευτυχίας. Η ζωή ως δυνατότητα που, αν τραγουδηθεί, αν χορευτεί, αν ομολογηθεί, μπορεί και να μας οδηγήσει στη λύτρωση. Ένα ανέκδοτο, μια αστεία ιστορία, μια φάρσα για την αποτυχία του Θεού να μας δώσει μια ζωή που να διαρκεί αιώνια.

Πνοές σε τρεις χορδές

Η Γεωργία Νταγάκη, δεξιοτέχνης της κρητικής λύρας και ερμηνεύτρια, με μεγάλη γνώση της ελληνικής μουσικής, συνομιλεί επί σκηνής με τον Τάκη Χρυσικάκο σε μια μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο Πνοές σε τρεις χορδές, όπου η μουσική και τα τραγούδια συνδιαλέγονται με την ποίηση και την πεζογραφία. Οι δύο καλλιτέχνες ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια φωνή αφύπνισης για όσα διακυβεύονται στο κατώφλι της κλιματικής αλλαγής και των μη αναστρέψιμων συνεπειών της: μαζί με τη θάλασσα, τα δάση και τον ουρανό, κινδυνεύουμε να απολέσουμε και το σπουδαίο εκείνο κομμάτι της εθνικής μας κληρονομιάς που εμπνέεται από αυτά, αφού οι αναφορές στη φύση, τόσο στη μουσική όσο και στη λογοτεχνία, θα γίνονται ολοένα και πιο ανοίκειες για κάθε επόμενη γενιά. Αντιστεκόμαστε με μια γιορτή αφιερωμένη στη φύση και την αναπαράστασή της στην ελληνική μουσική και τη λογοτεχνία.

Το μυστικό του δέντρου

Η ομάδα Behold παρουσιάζει τη δράση Το μυστικό του δέντρου, που απευθύνεται στο παιδικό και νεανικό κοινό σε μια προσπάθεια να διερευνήσουν και να τοποθετηθούν από κοινού πάνω σε ζητήματα της κλιματικής κρίσης και της ανθρώπινης συνύπαρξης με το περιβάλλον. Η δράση μετατρέπει ένα βιομηχανικό μνημείο στο Πάνορμο του Ρεθύμνου σε χώρο παιχνιδιού και βιωματικής μάθησης, αναμειγνύοντας διαφορετικά καλλιτεχνικά είδη και θεατροπαιδαγωγικές τεχνικές. Στόχος να ενεργοποιήσει τους νεαρούς θεατές να αναρωτηθούν για το παρόν και το μέλλον σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει αλλά και να αντιληφθούν τη σχέση που αναπτύσσει ο άνθρωπος με τις υπόλοιπες –ανθρώπινες και μη– οντότητες με τις οποίες συμβιώνει στον πλανήτη.

Ξεκινώντας την περιπέτεια από έναν παλιό χαρουπόμυλο, που πλέον έχει μετατραπεί σε πολιτιστικό κέντρο, γνωρίζουμε την ιστορία του μνημείου, που συνδέεται αναπόφευκτα με αυτήν της χαρουπιάς, του καρπού της, του νησιού της Κρήτης, ολόκληρης της Μεσογείου. Η χαρουπιά, παρά την απαξίωση που δέχτηκε από τους ανθρώπους για ένα διάστημα, συνεχίζει να αντέχει, να φυτρώνει ακόμα και εκεί που δεν τη σπέρνουν, να καρποφορεί σε συνθήκες εντελώς εχθρικές, να προσφέρει ανιδιοτελώς και να κοιτάζει προς το μέλλον κρατώντας γερά τις ρίζες της στο μακρύ παρελθόν.

Εμείς ξέρουμε να κολυμπάμε

Μια διαδραστική μουσικοθεατρική παράσταση, το νέο έργο Εμείς ξέρουμε να κολυμπάμε έρχεται να συναρπάσει μικρούς και μεγάλους. Η υπόθεση έχει ως εξής: Το 2053 οι πάγοι έχουν λιώσει και όλος ο πλανήτης έχει βυθιστεί κάτω από το νερό. Μικρές επιφάνειες γης έχουν διασωθεί και μία από αυτές είναι το Μινωικό Ανάκτορο Ζάκρου. Εκεί φτάνει μια πολική αρκούδα ψάχνοντας για τροφή. Η Άρτεμις, ένα κοριτσάκι, το σκάει από το σπίτι της για να τη βρει και να τη σώσει. Με τη βοήθεια μιας μέλισσας, η περιπέτεια ξεκινά! Σε αυτή την ιστορία ο αρκούδος κατηγορεί τους ανθρώπους για την οικολογική καταστροφή, η μέλισσα είναι θυμωμένη με τις αρκούδες που τρώνε το μέλι τους και η Άρτεμις με τους γονείς της που δεν την άφηναν να φύγει για να βρει την αρκούδα. Θα καταφέρουν οι ήρωές μας να ξεπεράσουν τον θυμό και την έχθρα τους; Αν ήμασταν φίλοι μεταξύ μας αλλά και με τα ζώα και με όλα τα ζωντανά πλάσματα του πλανήτη μας, ίσως το μέλλον να ήταν καλύτερο.

ΖΩΟΛΟΓΙΟ / BESTIARIO

Δύο ερμηνευτές συστήνουν στο κοινό έναν αρχαιολογικό χώρο, όχι από την πλευρά της ανθρώπινης δράσης, αλλά ως πεδίο των μη ανθρώπινων όντων, των ζώων που τον έχουν κατοικήσει διαχρονικά. Από τα ζώα του παρελθόντος, αυτά που αναγνωρίζουμε στα γεωλογικά απολιθώματα και το αρχαιολογικό υλικό, στα ζώα που ζουν εκεί σήμερα και ως και τις προοπτικές για το μέλλον τους. Μια επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης του ανθρώπου με τον κόσμο, προς μια πιο συνολική κατανόηση του παρελθόντος και του παρόντος.

Η παράσταση ΖΩΟΛΟΓΙΟ/BESTIARIO αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης δεκάχρονης δράσης της καλλιτεχνικής ομάδας για έναν συνδυασμό του θεάτρου και της αρχαιολογίας που αγαπά να διερευνά: πώς μπορούν θεατρικά μέσα να χρησιμοποιηθούν για να προσεγγιστεί με νέα ματιά το αρχαιολογικό υλικό, ενισχύοντας παράλληλα και τους δεσμούς με την εκάστοτε τοπική κοινότητα, αλλά και πώς μπορούν αρχαιολογικά εργαλεία (όπως η ανασκαφή, η μελέτη των ευρημάτων κλπ.) να συμβάλουν στη δημιουργία ενός site-specific θεατρικού έργου.

Touching Faultlines

Το διήμερο δράσεων Τouching Faultlines φέρνει σε διάλογο σύγχρονες καλλιτεχνικές πρακτικές με το Ρωμαϊκό Ωδείο της Γόρτυνας, μέσα από το πρίσμα του γεωλογικού χρόνου και της κίνησης, εστιάζοντας στις ρήξεις και στις εντάσεις ως σημεία επαφής. Η σχέση του γεωλογικού και του ιστορικού παρελθόντος αναδύεται στο παρόν με επιτελεστικές δράσεις, χορό, γλυπτικές και οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις αλλά και κείμενα και ηχητικές παρεμβάσεις. Οι καλλιτέχνες ανταποκρίνονται στις αποκλίνουσες και συγκλίνουσες κινήσεις τεκτονικών πλακών, ηφαιστειακές εκρήξεις και σεισμικές δονήσεις και στις πολιτικές και πολιτισμικές συνδηλώσεις τους.

Το Τouching Faultlines επιχειρεί να δημιουργήσει χώρο για αφηγήσεις που συμπεριλαμβάνουν τις έννοιες της αέναης κίνησης, της εκτόνωσης, της ρήξης αλλά και της απελευθέρωσης και της αναδόμησης. Είτε πρόκειται για τη γλώσσα, είτε για το φύλο, είτε για τη γεωπολιτική διάσταση που συχνά τα πλαισιώνει, η τριβή και η αντιπαράθεση προϋποθέτει την ύπαρξη μιας επιτελεστικής ζώνης επαφής. Μέσα σε αυτή τη ζώνη, η ένταση εκδηλώνεται εκεί όπου υπάρχει κίνηση. Αν τα σημεία σύγκρουσης θεωρηθούν επιφάνειες επαφής, τι μπορούμε να μάθουμε παρατηρώντας τα γεωλογικά σώματα και τις μετακινήσεις τους στη λεκάνη της Μεσογείου;

Πρόγραμμα

23 Αυγούστου 2024 | Εγκαίνια: 17.30 – 21.00

Περφόρμανς:
18.00 Άννα Παπαθανασίου & Inga Galinytė, Empathetic Bodies
19:00 Ερμίρα Γκόρο, Faultlines
Προβολή:
20.30 Huniti Goldox, The Dido Problem

24 Αυγούστου 2024 | 08.00 – 20.30

Περφόρμανς:
19.00 Ερμίρα Γκόρο, Faultlines
Προβολή:
20.30 Huniti Goldox, The Dido Problem