Η νέα παράσταση NEMESIS, σε σύλληψη και σκηνοθεσία Γιώργου Χρηστάκη, ιδρυτή της ομάδας σύγχρονου χορού Dagipoli Dance Co, ερευνά τη σχέση ανάμεσα στο σώμα του ανθρώπου και το περιβάλλον, το οικοσύστημα και την κλιματική αλλαγή, και ξεχωρίζει τον σημαντικό ρόλο που παίζει στην ισορροπία τους ο παράγων άνθρωπος, δηλαδή η ανθρώπινη συμπεριφορά.
Αν αποδοθεί ο ρόλος του οικοσυστήματος – κλιματικής αλλαγής στο ανθρώπινο σώμα, θα παρατηρηθεί ότι ο εκφυλισμός και των δύο κατά βάση οφείλεται στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Λαμβάνοντας υπόψη κοινωνικές, οικονομικές, ταξικές, εθνικές, ψυχολογικές παραμέτρους και επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, το NEMESIS ερευνά το φάσμα και τις διαδικασίες ανταπόκρισης και αποτελεσματικής αντιμετώπισής της, σε σχέση με τον άνθρωπο και το σώμα και πιο συγκεκριμένα το ανάπηρο σώμα. Γι’ αυτό και το έργο κάνει προτάσεις για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής πάνω σε αυτό, αλλά και των ανθρώπινων συμπεριφορών πάνω στις δύο αυτές οργανικές έννοιες (σώμα / ανάπηρο σώμα), με συζεύξεις, ταυτίσεις και αλληλεπιδράσεις ανάμεσά τους.
Το Θέατρο σκιών του Χρήστου Στανίση παρουσιάζει την παράσταση Ο Καραγκιόζης και τα θηρία της κλιματικής αλλαγής για μικρούς και μεγάλους. Το λαϊκό είδωλο, ο διαχρονικός ήρωας της διπλανής πόρτας, ο Καραγκιόζης, είναι ο πλέον κατάλληλος πρεσβευτής για να παρουσιάσει στο κοινό τις ολέθριες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Βλέποντας ο Καραγκιόζης αυτά που συμβαίνουν γύρω του, πράγματα που επηρεάζουν το περιβάλλον, φοβάται για το μέλλον και ό,τι μπορεί να συμβεί. Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, ο ύπνος τον τυλίγει στα φτερά του και τότε «ζει» τον εφιάλτη της κλιματικής αλλαγής. Παλεύει με τα στοιχειά της φύσης, τις μεταλλάξεις που γίνονται στα ζώα και έρχεται αντιμέτωπος με τον φοβερό εγκέλαδο. Τα μουσικά μέρη αποδίδει ορχήστρα παραδοσιακών οργάνων. Σε συνδυασμό με τη μουσική μια ομάδα παραδοσιακών χορευτών εμπλουτίζει τα κενά που απαιτούνται προκειμένου να αλλάξουν σκηνικά ή φιγούρες.
Το νέο έργο μουσικού θεάτρου της συνθέτριας Σοφίας Καμαγιάννη μας προσκαλεί σε αφύπνιση όσον αφορά τη σύνδεσή μας με τη φύση, και πιο ειδικά με τα δέντρα. Πρόκειται για μια μονόπρακτη παιδική όπερα δωματίου, σε λιμπρέτο της Γιώτας Βασιλακοπούλου, όπου μέσα από την τρυφερή και συγκινητική σχέση που ξεδιπλώνεται ανάμεσα σε ένα αγόρι κι ένα δέντρο τονίζονται οι ομοιότητες που έχουν ως οντότητες και αποκαλύπτονται σπουδαία μυστικά της ζωής των δέντρων, πάνω και κάτω από τη γη. Το αξιοζήλευτο σύστημα αλληλοβοήθειας και υποστήριξης, το οποίο αποτελεί αντικείμενο μελέτης από την επιστήμη τα τελευταία χρόνια και έχει οδηγήσει σε θαυμαστές ανακαλύψεις, στέκεται στον αντίποδα του «ξεριζωμού» του ανθρώπου από το φυσικό του περιβάλλον.
Ο πολιτιστικός οργανισμός Polygreen Culture & Art Initiative (PCAI) παρουσιάζει ένα πρωτότυπο πρόγραμμα στους Δελφούς. Οι εικαστικές δράσεις και περφόρμανς του διημέρου είναι εμπνευσμένες από τις περιβαλλοντικές ανησυχίες του Δημήτρη Πικιώνη, όπως αυτές εκφράστηκαν μέσα από το αρχιτεκτονικό και καλλιτεχνικό έργο του, καθώς και από κείμενά του, όπως το Γαίας ατίμωσις (1954) και το Συναισθηματική τοπογραφία (1935). Χώρος φιλοξενίας το πρώην παβιγιόν Πικιώνη, νυν «π», στους Δελφούς, το πρόσφατα αναστηλωμένο από τον οργανισμό μνημείο νεότερης αρχιτεκτονικής, σχεδιασμένο από τον κορυφαίο Έλληνα αρχιτέκτονα και τον γιο του Πέτρο Πικιώνη, στα τέλη του 1950.
Οι εικαστικές και επιτελεστικές αναθέσεις του PCAI στο πλαίσιο του προγράμματος στοιχειοθετούν νέες ερμηνείες του πολυσχιδούς έργου του σημαντικού δημιουργού, στο οποίο συχνά η νεωτερικότητα και ο σεβασμός για τη φύση διασταυρώνονται με τη λαϊκή παράδοση και την ιαπωνική αρχιτεκτονική. Καταξιωμένοι εικαστικοί, αρχιτέκτονες, ποιητές, μονωδοί και περφόρμερ συμμετέχουν αφορμώμενοι από την ιστορία του αρχιτεκτονικού μνημείου, τοποσήμου της περιοχής, και το φυσικό τοπίο των Δελφών, με σκοπό την ανάδειξη κρίσιμων περιβαλλοντικών ζητημάτων, θέτοντας φιλοσοφικές και κοινωνικές παραμέτρους γύρω από θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, τέχνης και αρχιτεκτονικής.
* Ο τίτλος του προγράμματος αποτελεί αγγλική απόδοση χαϊκού του Ματσούο Μπασό (1689). Μεταφράστηκε από την ακαδημαϊκό και ιαπωνολόγο Helen Craig McCullough (Classical Japanese Prose. An Anthology, 1990, σ. 539).
Η σκηνοθέτρια και χορογράφος Αποστολία Παπαδαμάκη στη νέα πρωτότυπη παράσταση Οι χρησμοί του νερού προχωρά στη δημιουργία μιας σπονδυλωτής, διαδραστικής και συμμετοχικής site-specific περφόρμανς που συνδέει την κλιματική αλλαγή και την παγκόσμια κρίση του νερού με το μυθικό υπόβαθρο και τη λατρεία του Απόλλωνα στους Δελφούς. Μέσα από μια νοηματική πορεία, φιλοδοξεί να συνδέσει επιστημονικές ανακαλύψεις και πορίσματα, ιστορικά γεγονότα, μυθικές οντότητες και υψηλά νοήματα, συνδέοντας τις έρευνες για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην ευρύτερη περιοχή των Δελφών και τις συνέπειες της ανθρώπινης δραστηριότητας στον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής με την παγκόσμια κρίση του νερού. Η παράσταση ξεπερνά τα παραδοσιακά όρια, χρησιμοποιώντας τη δύναμη της τέχνης για να προσελκύσει το κοινό πνευματικά και συναισθηματικά. Λειτουργεί ως υπενθύμιση της ευθύνης της ανθρωπότητας να προστατεύσει τον πιο πολύτιμο πόρο του πλανήτη και ενθαρρύνει τη συλλογική δράση για τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Η μουσική ομάδα In excelsis συνθέτει μια εύρυθμη παράσταση με τίτλο Εις την Πόλιν – Istanbul βασισμένη στις διάφορες και ποικίλες πλευρές του μουσικού, καλλιτεχνικού και πνευματικού τοπίου στην «οθωμανική» Κωνσταντινούπολη. Στόχος είναι αυτό το τοπίο, ζωγραφισμένο με τα χρώματα των ήχων, του λόγου και της κίνησης, να αποδώσει την ατμόσφαιρα και το κλίμα της εποχής, άλλοτε ονειρικό και πνευματικό, άλλοτε συγκρουσιακό ή λατρευτικό, πάντοτε όμως πολύχρωμο και πολυδιάστατο.
Ύμνοι από το ρεπερτόριο της «βυζαντινής μουσικής» συναντούν τη λατρευτική μουσική των Δερβίσηδων (τάγμα των Μεβλεβί) ενώ εμφανίζονται και χαρακτηριστικές ορχηστρικές συνθέσεις που εκφράζουν και το λόγιο κοσμικό πνεύμα που επικρατούσε στο Παλάτι του Σουλτάνου και την Κωνσταντινούπολη για αρκετούς αιώνες μετά την Άλωση. Παράλληλα, «στρατιωτικά εμβατήρια» συνηχούν με αποσπάσματα από λαϊκούς θρήνους για την Άλωση, και έτσι συμπληρώνονται τα σημαντικότερα ακούσματα της «Πόλης» την αναφερόμενη περίοδο.
Η διεθνής ερμηνεύτρια Ερήνη παρουσιάζει τη μουσικοχορευτική παράσταση «Μαλές» στην οποία ο θεματικός άξονας της “σύγκρουσης” αντλείται από την κρητική μαντινάδα. Μαλές στην Κρητική διάλεκτο σημαίνει καυγάς/ φιλονικία και στην προκειμένη παράσταση προκαλεί το κοινό να παρακολουθήσει όχι απλώς τη διαμάχη ως καταστροφική επενέργεια αλλά και ως δημιουργία και έμπνευση που αναπηδά μέσα από την πολιτισμική ώσμωση.
Η Ερήνη συμπράττει με τον Μανόλη Μανουσάκη (μουσική επιμέλεια) και την Αριστούλα Τόλη (επιμέλεια χορού) και ερμηνεύει παραδοσιακά κρητικά τραγούδια σε ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις μιας παράδοσης που συνεχώς εξελίσσεται. Παράλληλα, η παράσταση αναδεικνύει την αλληλένδετη σχέση μουσικής, τραγουδιού και χορού, του τριφυούς δρωμένου, ενός δυναμικού φαινομένου με επιτελεστική ισχύ που συνιστά αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής και πολιτισμικής έκφρασης της τοπικής κουλτούρας των Κρητών, ενώ, έμφαση δίνεται στο περιεχόμενο και τα νοήματα του λόγου. Η σύγκρουση και οι διάφορες εκφάνσεις της, αναπαρίστανται, οπτικοποιούνται και αμφισβητούνται μέσα από τη «γυναικεία ματιά» στην κρητική μουσική.
Το έργο Σεζόν είναι μια συμμετοχική μουσικοθεατρική παράσταση πρωτότυπης δραματουργίας που εστιάζει στη σύγκρουση μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων στον χώρο της εστίασης.
Κατά τη διάρκεια ενός γκαλά στην αυλή του αρχαιολογικού μουσείου, θα ξεσπάσει ένας απροσδόκητος καβγάς μεταξύ της ιδιοκτήτριας και των εργαζομένων του κέτερινγκ στα παρασκήνια. H σύγκρουση σύντομα θα μεταφερθεί στον χώρο της εκδήλωσης και η σκηνή θα μετατραπεί σε ένα πολιτικό φόρουμ με θέμα τον τουρισμό και την εργασία την περίοδο της σεζόν.
Μια φρενήρης παράσταση που σκοπεύει να σπάσει τη βιτρίνα του τουρισμού, τον καλλωπισμό του εκθέματος και την αρμονία της μουσικής, για να φωτίσει τις εσωτερικές τους συγκρούσεις. Ένα έργο για όσους ιδρώνουν, για όσους πληρώνουν και πληρώνονται κάτω από τον Ελληνικό Ήλιο. Βασισμένη σε συνεντεύξεις, η παράσταση περνά στην καθαρή μυθοπλασία για να επιστρέψει στην (καλλιτεχνική) πρόσληψη της πραγματικότητας.
Καταστροφική, γενεσιουργός ή και τα δύο μαζί, η σύγκρουση είναι μια από τις θεμελιακές καταστάσεις της συνάντησης ενεργειών, δυνάμεων, υλών, ανθρώπων, απόψεων και πολιτισμών, μετά την οποία οτιδήποτε συμμετείχε σε αυτήν, αλλάζει καθοριστικά.
To ergon ensemble παρουσιάζει τρία συναρπαστικά, σύγχρονα, μουσικά έργα με θέμα τη σύγκρουση ως ενιαίο αφήγημα για πιάνο, κλαρινέτο, τσέλο, βιολί και αφηγητή.
Τα έργα, Shattila (2004-05) του Samir Odeh-Tamimi που συνετέθη με αφορμή τη σφαγή στη Σάμπρα και στη Σατίλα στις 16 Σεπτεμβρίου του 1982, το Stalag VIIIA (2018) του Tristan Murail, που αναφέρεται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί Stalag VIII-A και το Quatuor pour la fin du temps (1940) του Olivier Messiaen, το κουαρτέτο που συνέθεσε ο συνθέτης όταν ήταν αιχμάλωτος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Stalag VIII-A, θα παρουσιαστούν σε συνδυασμό με λογοτεχνικά αποσπάσματα, ποιήματα και πρωτότυπα κείμενα για την σύγκρουση τότε και τώρα (και ίσως και για πάντα), σε επιμέλεια-σύνθεση και παρουσίαση του μουσικού παραγωγού Πάρι Μέξη.
Πρωτότυπα/αδημοσίευτα κείμενα (Πάρις Μέξης, 2023-2024)
- Θραύσμα
Πάρις Μέξης
2024
- «Να σας ζήσει»
Πάρις Μέξης
2023
- «Πιέζω»
Πάρις Μέξης
2024
- «Ένα πιθηκοειδές που μιλάει κοιτάζει ψηλά στον ουρανό και αναρωτιέται»
Πάρις Μέξης
2024
Κείμενα που συμπεριλήφθηκαν στην παράσταση εκτός των πρωτότυπων κειμένων με τις ευχαριστίες μας στους εκδοτικούς οίκους για την ευγενική τους παραχώρηση
- “Γένεσις (έκδοση Γ’)”
Τάσος Λειβαδίτης,
“Τάσος Λειβαδίτης, Υάκινθοι, Βιολέτες και ηλιοτρόπια,
Μια επιλογή ποιημάτων από τον Γιάννη Κοντό”
εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, 2008
ISBN 978-960-04-3806-2
- «Θαμπό φανάρι»
Γιώργος Σκαμπαρδώνης
“Νοέμβριος, 33 Διηγήματα”
εκδ. Πατάκη, 2014
ISBN 978-960-16-5551-2
- «Ρωμιοσύνη Ι» – απόσπασμα
Γιάννης Ρίτσος
«Ποιήματα 1930-1960, B´»
εκδ. Κέδρος, 1961
ISBN 978-960-04-0457-9
- «Χορικό» από «Το βάθος του κόσμου (1961)» – απόσπασμα
Νικηφόρος Βρεττάκος
«Η Εκλογή μου, ποιήματα 1933-1991»
εκδ. Ποταμός, 2008
ISBN 978-960-66-9123-2
- Απόφθεγμα
Ursula K. Le Guin
&
«Στην καρδιά της καρδιάς μιας άλλης χώρας (απόσπασμα)» – απόσπασμα
Ετέλ Αντνάν
μετάφραση Πίτερ, Ράνια, Ελένη
«Αραβίδες Ντίβες: Ανθολογία σύγχρονης αραβο-αμερικανικής ποίησης»
εκδ. Αρχείο 71 και Περιοδικό Τεφλόν, 2021
- “Η πραγματικότητα Απαιτεί” – επιλογή
Βισουάβα Σιμπόρσκα
«Η ζωή εδώ και τώρα»
μετάφραση: Μπεάτα Ζουλκιέβιτς,
εκδ. Καστανιώτη, 2021
ISBN 978-960-03-6827-7
- «Διάλογος Πρώτος» από την συλλογή «Διάλογοι», 1956 – επιλογή
Νίκος Καρούζος
«Καρούζος: Τα Ποιήματα (Πρώτος Τόμος), 1961-1978»
εκδ. Ίκαρος, 2013
ISBN 978-960-72-3352-3
Ο Γιώργος Δρίβας και ο πολιτιστικός οργανισμός Polygreen Culture & Art Initiative (PCAI), στο πλαίσιο του προγράμματος 2024 του θεσμού του Υπουργείου Πολιτισμού «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός», παρουσιάζουν το πολυμεσικό έργο με τον τίτλο H βιογραφία ενός λογισμικού.
Τι συμβαίνει όταν ένας άνθρωπος που έχει ξεχάσει τα πάντα προσπαθεί με τη βοήθεια ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή να θυμηθεί την ζωή που έζησε; Κι αν αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ξεχάσει τα πάντα; Aν αυτός ο άνθρωπος δεν αντιδρά καν σαν άνθρωπος; H Βιογραφία Ενός Λογισμικού είναι μια πολυμεσική δράση, σε έμπνευση και υλοποίηση του εικαστικού καλλιτέχνη Γιώργου Δρίβα σε συνεργασία με τη μουσικοσυνθέτρια Μελίνα Παξινού, που διερευνά και παρουσιάζει την εξέλιξη προγραμμάτων τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ) μέσα από την κινούμενη εικόνα, την φωτογραφία και τη μουσική. Η αυθεντία του δημιουργού και η μέχρι τώρα θεωρούμενη – αποκλειστικότητα της δημιουργικότητάς του διαταράσσεται ή διανθίζεται μέσα από τη δυνατότητες αυτών των προγραμμάτων να δημιουργήσουν εκ του μηδενός μετά την αρχική τροφοδότησή τους από την ανθρώπινη νόηση.
Παραφράζοντας το Μπένγιαμιν, «Τι συμβαίνει άραγε με το έργο τέχνης στην εποχή της μηχανικής δημιουργίας του;» Ή με μία πιο προκλητική ερμηνεία «Τι γίνεται με τον άνθρωπο στην εποχή της μηχανικής δημιουργίας του;», ο Γιώργος Δρίβας παρουσιάζει την ταινία The biography of a Software, ένα κατ’ αρχήν δικό του συγγραφικό και σκηνοθετικό δημιούργημα στο οποίο προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης επεμβαίνουν στο σενάριο και γίνονται συνδημιουργοί. Σε αυτό το πλαίσιο διερεύνησης της σχέσης ανθρώπου-δημιουργού και μηχανής, δημιουργείται και το μουσικό ηχοτοπίο της Μελίνας Παξινού. Η μουσικός και συνθέτης διευρύνει το διάλογο και τις «απόψεις» ενός έξυπνου λογισμικού. Επιχειρώντας πιθανές συζεύξεις με τις μουσικές της αναφορές δημιουργεί το soundtrack του έργου που θα παρουσιάσει ζωντανά και τις δύο ημέρες της εκδήλωσης με την συνεργασία τριών μουσικών.
Χώρος φιλοξενίας το «πι» (Παγκόσμιο Κέντρο Κυκλικής Οικονομίας και Πολιτισμού), στους Δελφούς, το πρόσφατα αναστηλωμένο από τον πολιτιστικό οργανισμό Polygreen Culture & Art Initiative (PCAI) μνημείο νεότερης αρχιτεκτονικής, που έχει σχεδιαστεί από τον κορυφαίο Έλληνα αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη και τον γιο του, Πέτρο, στα τέλη του 1950.
* Τις δύο ημέρες του προγράμματος θα υπάρχει δωρεάν υπηρεσία μεταφοράς με λεωφορείο από την Αθήνα (Πλατεία Συντάγματος) προς τους Δελφούς με αυθημερόν επιστροφή μετά το τέλος της εκδήλωσης.
Η κράτηση για κάθε δρομολόγιο είναι υποχρεωτική. Κάντε την κράτησή σας εδώ