en

Event Category: Εικαστικά / Περφόρμανς

Model Collapse

Στην έκθεση Model Collapse η Μαρία Μαυροπούλου διαπραγματεύεται αντιστοιχίες ανάμεσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο και την τεχνητή νοημοσύνη όσον αφορά τη διαδικασία φθοράς τους. Η σταδιακή απώλεια των αναμνήσεων, όπως εμφανίζεται σε περιπτώσεις άνοιας ή Αλτσχάιμερ, παραλληλίζεται με το φαινόμενο του model collapse στην τεχνητή νοημοσύνη όταν τα μοντέλα ανατροφοδοτούνται με τα δεδομένα που παρήγαγαν, οδηγώντας σε σφάλματα.

Έπειτα από έρευνα με ασθενείς σε πρώιμα στάδια άνοιας, η καλλιτέχνις καταγράφει προσωπικές ιστορίες και αντικείμενα που συνδέονται με τη μνήμη τους ενώ συνδιαλέγεται με εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης για να σχολιάσει την απόσταση μεταξύ της αντιφατικής υποκειμενικότητας ενός ατόμου και της υποτιθέμενης αντικειμενικότητας στα δεδομένα των μοντέλων AI.

Η έκθεση εμπλουτίζεται από τη διαλεκτική σχέση των έργων με τα αρχαιολογικά ευρήματα που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ερέτριας, έναν χώρο που αποτελεί κατεξοχήν αποθετήριο της συλλογικής μνήμης.

Το έργο προσκαλεί το κοινό να αναλογιστεί την αξία της ανθρώπινης μνήμης και τον ρόλο της τεχνολογίας στη διαμόρφωση της συλλογικής και ατομικής μας ταυτότητας.

Εικονογραφία 2.0: Πολιτιστικό Σχέδιο Παράδοσης και Καινοτομίας NextGenerationTradition

Το έργο Εικονογραφία 2.0 αποτελεί ένα καινοτόμο πολιτιστικό σχέδιο για τον επαναπροσδιορισμό του διαλόγου μεταξύ παραδοσιακών μεθόδων εικονογραφίας, τεχνολογικής καινοτομίας, τέχνης, πίστης και αισθητικής.

Η δράση κορυφώνεται με μια πρωτότυπη εικαστική εγκατάσταση που θα πραγματοποιηθεί στην Ιερά Μονή Κυρίας Ακρωτηριανής και Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Τοπλού Σητείας, όπου το φως, η εικόνα και ο ήχος συνθέτουν ένα υβριδικό φυσικοψηφιακό περιβάλλον (phygital), το οποίο αναπτύσσεται στους χώρους της Μονής και μεταμορφώνει την εμπειρία του επισκέπτη σε ένα πολυαισθητηριακό ταξίδι μεταξύ παρελθόντος και παρόντος.

Η βυζαντινή μουσική και τα φυσικά ηχοτοπία της Κρήτης συνομιλούν με σύγχρονες μουσικές συνθέσεις και ποιητικά κείμενα, πλαισιώνοντας τα εικαστικά έργα που θα δημιουργηθούν στο πλαίσιο του τριήμερου εκπαιδευτικού και καλλιτεχνικού προγράμματος που προηγείται της δράσης. Μέσα από αυτόν τον πολυφωνικό διάλογο ήχου, εικόνας και λόγου, η παράδοση και η καινοτομία συνυπάρχουν, δημιουργώντας έναν νέο, ζωντανό τόπο πολιτιστικής έκφρασης, όπου η τέχνη γίνεται γλώσσα πίστης, μνήμης, αισθητικής και συλλογικότητας.

Μητέρα αράχνη

Το έργο Μητέρα αράχνη αποτελεί ένα εικαστικό-θεατρικό-μουσικό δρώμενο, που περιλαμβάνει δώδεκα σύγχρονα έργα υφαντικής τέχνης, επιλεγμένα και επιμελημένα από τη διακεκριμένη ιστορικό τέχνης και επιμελήτρια Ίριδα Κρητικού.

Τα δώδεκα υφαντά είναι φιλοτεχνημένα από τους σημαντικούς εκπροσώπους της τέχνης του υφάσματος (textile artists) Ειρήνη Γκόνου, Μαρία Γρηγορίου, Στάθης Κατσαρέλης, Ελένη Κρίκκη, Μαρία Κώτσου, Αναστάσης Μαδαμόπουλος, Πανδώρα Μουρίκη, Γιάννης Παπαδόπουλος, Ισμήνη Σαμανίδου, Ερμιόνη Συρογιαννοπούλου, Ιωάννα Τερλίδου και Αργύρης Χατζημαλλής. Τα έργα, στερεωμένα σε ανισομεγέθη τελάρα, λειτουργούν όχι μόνο ως αντιπροσωπευτικά δείγματα της σύγχρονης υφαντικής τέχνης, αλλά και ως ένα δεύτερο, συνολικό έργο, που αποτελεί το σκηνικό της παράστασης.

Τα κείμενα, επιλεγμένα και δραματοποιημένα από τον Γιώργο Γιανναράκο, ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία της παράστασης, διανύουν τις τρεις τελευταίες χιλιετίες και αναφέρονται στην ελληνική υφαντική τέχνη, μέσα από το έπος, τη μυθολογία, το θέατρο, τη λογοτεχνία, τους θρύλους και την ποίηση. Τα τραγούδια, διασκευασμένα παραδοσιακά ή σύγχρονα, ενωμένα με το θεματικό «νήμα» της παράστασης, τονίζουν τη συνέχεια της μουσικής, αλλά και τη σημασία της υφαντικής τέχνης μέσα στον χρόνο.

 

 

Στα βήματά τους… 127 χρόνια μετά

Το Εικονικό Μουσείο Τήνου (ΕΜΤ) παρουσιάζει μια πολυδιάστατη δράση υπό τον τίτλο Στα βήματά τους… 127 χρόνια μετά, αφιερωμένη στην υφαντική τέχνη της Τήνου και την αναβίωσή της στο σήμερα. Μέσα από ένα πρόγραμμα εκθέσεων, ομιλιών, προβολών, καλλιτεχνικών και εκπαιδευτικών δράσεων, η υφαντική προσεγγίζεται ως ζωντανή πολιτισμική πρακτική και εργαλείο δημιουργικής έκφρασης, μέσα από ένα ιστορικό πρίσμα έρευνας, μεταφερμένο στο παρόν.

Οι δράσεις υλοποιούνται σε χαρακτηριστικά τοπόσημα του νησιού –τη Σχολή των Ουρσουλινών (Λουτρά), τη Ζαρίφειο Υφαντουργική και Βιοτεχνική Σχολή (Χώρα), το ιστορικό Υφαντουργείο του χωριού Πύργος– καθώς και στον χώρο του ΕΜΤ. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει εκθέσεις εικαστικών, παιδικά εργαστήρια, εισηγήσεις από διακεκριμένους ιστορικούς και λαογράφους, καθώς και προβολές ερευνητικών βίντεο που επιμελήθηκε το ΕΜΤ.

Είναι γραφτό; Μακτούμπ

Μια παράσταση ως πολυαισθητηριακό τελετουργικό αφύπνισης, ένα μανιφέστο χειραφέτησης που συνδέει το παρελθόν με το παρόν μέσα από τη γυναικεία φωνή, ως πράξη αντίστασης και επιβίωσης.

Με άξονα ποιήματα γυναικών από τη Νότια Ασία και τη Μέση Ανατολή, που τόλμησαν να μιλήσουν σε καθεστώτα σιωπής, το έργο διασταυρώνει την ποίηση, το σώμα και την εικόνα. Κάθε στίχος γίνεται χειρονομία, κάθε παύση σκιά, κάθε ανάσα ψίθυρος που διεκδικεί χώρο και φως.

Μέσα από τη συνύπαρξη performance art, πρωτότυπης μουσικής, σκηνογραφίας και τεχνολογίας, η παράσταση Είναι γραφτό; Μακτούμπ αναδεικνύει τη γυναικεία εμπειρία ως παγκόσμιο αφήγημα – διαχρονικό, τολμηρό, λυρικό. Το σώμα της ερμηνεύτριας γίνεται πεδίο μνήμης και μεταμόρφωσης: αναμετριέται με το παρελθόν, αμφισβητεί την παράδοση, δημιουργεί χώρο ελευθερίας. Στο περιθώριο και στην καταστολή γεννιέται μια νέα μορφή – όχι θύμα, αλλά αφηγήτρια, φλόγα. Είναι γραφτό; Ή μήπως είναι καιρός να το ξαναγράψουμε;

Κωνσταντίνος Βήτα: Ο Χώρος και η Μνήμη

Ο σπουδαίος μουσικός και καλλιτέχνης Κωνσταντίνος Βήτα παρουσιάζει στο «πι», το ιστορικό παβιγιόν Πικιώνη στους Δελφούς, τη νέα του εικαστική έκθεση και μουσική παράσταση, σε επιμέλεια της Κίκας Κυριακάκου, καλλιτεχνικής διευθύντριας του Polygreen Culture and Art Initiative (PCAI).

Πρόκειται για ένα νέο εικαστικό εγχείρημα του Κωνσταντίνου Βήτα σε συνεργασία με το PCAI, σε άμεσο διάλογο με το σημαντικό παρελθόν του αρχιτεκτονικού μνημείου Πικιώνη, με την ιστορική βαρύτητα της περιοχής των Δελφών, καθώς και με το ευρύτερο φυσικό τοπίο και περιβάλλον. Ο τίτλος του προγράμματος είναι εμπνευσμένος από την πρώτη ποιητική ανθολογία του μεταπολεμικού ποιητή Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου (Δύσκολος θάνατος, 1954).

Η παρούσα έκθεση του Κωνσταντίνου Βήτα και του PCAI και η ζωντανή μουσική παράσταση που θα την πλαισιώσει με έναυσμα τη φράση του Ανδρέα Εμπειρίκου Η σήμερον ως αύριον και ως χθες συνδιαλέγονται με το έργο του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου και την καλλιτεχνική σχέση του με το παρελθόν, τη μνήμη και το παρόν.

Ο Κωνσταντίνος Βήτα αναφέρει: «Η μνήμη στην ποίηση του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου δεν είναι μόνο ατομική, είναι συλλογική, ιστορική και βαθιά ελληνική. Μέσα από τη γραφή του και τις προσωπικές του εμπειρίες αναδύονται τα τραύματα αλλά και οι μετασχηματισμοί της μια χώρα – μνήμη υπαρξιακής αγωνίας και στοχασμού. Διαβάζοντας τα ποιήματά του δημιουργήθηκε μέσα μου η ανάγκη να φτιάξω κάποιες εικόνες. Ο ποιητικός του λόγος  μετατρέπεται σε  ένα χώρο νοσταλγίας, απώλειας και συνειδητοποίησης, που αντανακλά την ψυχή της σύγχρονης Ελλάδας».

Η Κίκα Κυριακάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του PCAI, σημειώνει: «Η εικαστική γλώσσα του Κωνσταντίνου Βήτα αποτελεί μια εξαίσια έκφανση του πολυσχιδούς ταλέντου του. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης και των μουσικών συνθέσεων που την πλαισιώνουν, το έργο του Βήτα συνδιαλέγεται αρμονικά με τους στίχους του Ασλάνογλου και το δελφικό τοπίο προτείνοντάς μας μια επιστροφή στον ποιητικό εαυτό».

Ο Αθανάσιος Πολυχρονόπουλος, Polygreen CEO και ιδρυτής του PCAI, αναφέρει: «Είναι μεγάλη μας χαρά να συνεργαζόμαστε με τον θεσμό Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός καθώς και με τον σημαντικό και καταξιωμένο καλλιτέχνη και μουσικό Κωνσταντίνο Βήτα».

RAST Εκτροπή

Η τοποειδική εγκατάσταση-ηχητικό χάπενινγκ RAST Εκτροπή έχει ως αφετηρία τον μύθο του ποταμού Αχελώου. Η γεωμυθολογία λειτουργεί ως ζωντανή μνήμη και μεταμορφωτική δύναμη. Η έννοια της εκτροπής δεν αφορά μόνο την ανακατεύθυνση του ποταμού αλλά και τη μετατόπιση της ιστορικής και πολιτισμικής αφήγησης.

Ο Πάνος Χαραλάμπους αξιοποιεί γνώριμα μοτίβα της πρακτικής του –αρδευτικούς σωλήνες, μεταλλικές λεκάνες, μια βάρκα από τη λίμνη Αμβρακία– ως φορείς έμψυχων οικολογιών. Το τσάμικο, αποδομημένο και παρατεταμένο, μεταμορφώνεται σε μια πράξη αναστοχασμού πάνω στη μνήμη του σώματος και του τοπίου. Ο Άγγελος Κράλλης συνθέτει ένα ηχητικό παλίμψηστο συνδυάζοντας ραστ, μικροπεριβάλλοντα και ζωντανή επεξεργασία σε μια ηχητική εξόρυξη.

Η εκτροπή γίνεται μια πράξη επαναπροσδιορισμού των σχέσεων με το νερό, τη γη, τον χρόνο – σε ένα παρόν συνύπαρξης.

δηλωθείσα τοποθεσία

Το πρότζεκτ «δηλωθείσα τοποθεσία» αφορά στο σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός διατομεακού έργου που έχει στον πυρήνα του το έργο του Ν. Γ. Πεντζίκη «Πόλεως και Νομού Δράμας Παραμυθία». Η καλλιτεχνική ομάδα εκκινεί από το λογοτέχνημα για να παρουσιάσει μια εικαστική έκθεση με γλυπτά των Κώστα Σαχπάζη και Άννας Λάσκαρη, ένα ακρόαμα του λογοτεχνικού έργου – σε μορφή πολυμεσικής ηχητικής εγκατάστασης – καθώς και μια παράσταση χορού από τον Αλέξανδρο Φαρμάκη, με ζωντανή πρωτότυπη μουσική από τον Γιώργο Δούσο.

Η «δηλωθείσα τοποθεσία» του έργου είναι η πόλη και ο νομός Δράμας. Η συνθετική εικόνα που παράγεται εκθέτει το κοινό σε μια πολλαπλή εμπειρία του λογοτεχνικού έργου. Η εικαστική εγκατάσταση αναστοχάζεται πάνω σε ζητήματα χρόνου και ρυθμού, δομής, και έντασης μεταξύ των πολλαπλών αφηγήσεων στο έργο του Πεντζίκη. Η υπερβατικότητα της γραφής συναντιέται με την κίνηση του σώματος και παράγει ένα ηχητικό αποτύπωμα που περιβάλλει μαζί με ήχους οργάνων της ελληνικής και μη παράδοσης την παράσταση χορού.

Καβάφης: 4 ποιήματα για τη Νικόπολη

Το διαθεματικό πολυσυλλεκτικό εγχείρημα Καβάφης: 4 ποιήματα για τη Νικόπολη επιχειρεί τη σύνδεση του ποιητικού σύμπαντος του Καβάφη και της σχέσης του με την αρχαιότητα, έτσι όπως αυτή αποκαλύπτεται μέσα από τέσσερα ποιήματα, με τον αρχαιολογικό χώρο της Νικόπολης και της ιστορίας της. Στο πλαίσιο αυτό, η ARTIFACTORY υλοποιεί για το 2021 μια θεματική εμπειρία με έμπνευση το ποίημα του Κ. Π. Καβάφη Το τέλος του Αντωνίου.

Πρωτότυπα έργα στις τέχνες της φωτογραφίας και της μουσικής θα παρουσιαστούν στις 28 και 29 Αυγούστου στον αρχαιολογικό χώρο και στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Νικόπολης, πλαισιωμένα από μια ιδιαίτερη θεματική ξενάγηση.

Τα αρχειακά τεκμήρια αποτελούν ευγενική παραχώρηση του Αρχείου Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση.

Η πόλη των αθέατων γυναικών

Η πόλη των αθέατων γυναικών της ERGON – CULTURE είναι ένα διακαλλιτεχνικό πρότζεκτ που επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα πώς θα ήταν η ιστορία αν την έγραφαν οι «αθέατες», «άφωνες» γυναίκες, μέσα από μια σειρά δράσεων που διοργανώνουν οι εμπνευστές της ιδέας, η εικαστικός Ράνια Μπέλλου και η μουσικός Νεβάρτ-Βερόν Γαλιλαία, σε συνεργασία με την ποιήτρια Άνια Βουλούδη.

Με βασικό άξονα μελέτης την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης και υπογραμμίζοντας την ιστορικότητα της συνείδησης και της συλλογικής μνήμης, οι τρεις γυναίκες καλλιτέχνες προσφέρουν νέες αναγνώσεις του ρόλου της γυναίκας από την αρχαιότητα ως σήμερα: εικαστική εγκατάσταση, διαδραστική περφόρμανς ποίησης, σύνθεση μουσικού έργου και μουσική περφόρμανς.

Χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις της ηχόρασης, της απτικής όρασης, του ήχου και του χρώματος, το πρότζεκτ δημιουργεί πρόσθετες γέφυρες αισθητηριακής επικοινωνίας με το παρελθόν.