Μια όμορφη και αριστοκρατική γυναίκα με το όνομα «Σμύρνη» υποδέχεται στο φτωχικό πια σπίτι της, κάπου στην Κοκκινιά ή στη Νέα Ιωνία του 1930, έξι πλανόδιους μουσικούς και μαζί ανασύρουν και ανασκευάζουν πολύτιμες στιγμές από την πολύβουη ζωή της…
Οι Alcedo, μέσα από τη ματιά και τις αναμνήσεις μιας γυναίκας-πόλης, της Σμύρνης, συνθέτουν μια καινούρια και φρέσκια μουσική παράσταση και παρουσιάζουν την πρώτη σουίτα τους βασισμένη σε θέματα από τα έργα μεγάλων μουσουργών με καταγωγή από τη Σμύρνη (Καλομοίρης, Κωνσταντινίδης κ.ά.) καθώς και γνωστά θέματα λαϊκών τραγουδοποιών (Τούντας, Περιστέρης, Παπάζογλου, Δραγάτσης-Ογδοντάκης κ.ά.).
Η ανθολογία από τραγούδια των παραπάνω τραγουδοποιών θα πραγματοποιηθεί μέσα από την ενορχηστρωτική ματιά και επεξεργασία των Alcedo όπως και τα αυθεντικά παραδοσιακά τραγούδια από τη Σμύρνη τα οποία θα είναι περασμένα κι αυτά από τον ήχο του συγκροτήματος.
Ένα έργο που εκτυλίσσεται στην Ελλάδα του 1950 μέσα σε ένα κουπέ τρένου όπου συναντιούνται πρόσφυγες από διάφορες περιοχές της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Καππαδοκίας. Όπως συχνά συμβαίνει στα ταξίδια, οι επιβάτες αρχίζουν να αφηγούνται ιστορίες τόσο από την πατρίδα τους πριν τον ξεριζωμό όσο και από τις περιπέτειες της εγκατάστασής τους στην Ελλάδα.
Μέσα από πρωτότυπα τραγούδια και κείμενα ξεδιπλώνονται έξι ιστορίες ανθρώπων από τις οποίες ξεπροβάλλουν οι μνήμες και η νοσταλγία από την πατρίδα τους πριν τον ξεριζωμό, το περιπετειώδες ταξίδι στην Ελλάδα, τα προβλήματα της προσαρμογής και αφομοίωσής τους στο νέο περιβάλλον, αλλά και το πλήθος των θετικών επιδράσεων που προκάλεσε η έλευση των προσφύγων στην οικονομική και πνευματική ζωή της Ελλάδας.
Ο περιφερόμενος ελεγκτής εισιτηρίων είναι αυτός που μεταφέρει την οπτική των ντόπιων για τους Έλληνες της Ανατολής.
O τζίτζικας (ή τέττιξ με δύο ταυ) από τη φύση του συνδέεται με τη διαδικασία της μεταμόρφωσης, όταν από νύμφη γίνεται ενήλικας.
Το σύνολο σύγχρονης μουσικής ΤΕΤΤΤΙΞ (με τρία ταυ) μέσω της μουσικοκινητικής παράστασης Καντάδα Πόντου καταθέτει τη δική του φαντασιακή εκδοχή της αναγκαστικής «μεταμόρφωσης» μιας κοινωνίας. Η εγκατάσταση ποντιακού προσφυγικού πληθυσμού στην Κέρκυρα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη Συνθήκη της Λωζάννης αναγκάζει τις δύο αλληλοεπηρεαζόμενες πλευρές να αναθεωρήσουν αντιλήψεις και συνήθειες.
Μέσα από το δράμα, τη σάτιρα και το λαϊκό θέαμα οι ΤΕΤΤΤΙΞ, σε συνεργασία με την κινησιολόγο Eugenia Demeglio, μεταμορφώνουν τον κεμεντζέ και το μαντολίνο γεννώντας μια νέα οντότητα, σ’ ένα περιβάλλον όπου η διαφορετικότητα προβληματίζει και στιγματίζει, όμως ταυτόχρονα ανανεώνει, αναζωογονεί και εμπνέει
Με αφορμή τα εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, η συναυλία θα είναι βασισμένη σε δύο εμβληματικά έργα του Απόστολου Καλδάρα. Τον Βυζαντινό Εσπερινό και τη Μικρά Ασία, που κυκλοφόρησαν το 1972-73.
Ανάμεσα στα τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα θα παρεμβάλλονται διασκευές εμβληματικών τραγουδιών από χώρες προέλευσης των προσφύγων στις μέρες μας. Το σκηνικό που θα περιβάλλει την ορχήστρα είναι πέντε μεγάλων διαστάσεων έργα ζωγραφικής του Κώστα Καλδάρα με θέμα τα γεγονότα από την προσφυγική κρίση του 2015 ενώ θα πραγματοποιείται και προβολή ιστορικών ντοκουμέντων και φωτογραφιών με θέμα τους πρόσφυγες διαχρονικά, μια επιλογή σε συνεργασία με την Ομάδα Τρικαλινών Φωτογράφων.
Με τη συνοδεία επταμελούς ορχήστρας σε ενορχηστρώσεις του Σάκη Κοντονικόλα, τραγουδούν ο Ανδρέας Καρακότας και η Ιωάννα Γιαννοπούλου.
Η συνθετική ιδέα της μουσικής παράστασης αφορά έναν δομημένο διαδραστικό αυτοσχεδιασμό (που ακολουθεί τις επιταγές της ίδιας της φόρμας του αμανέ), όσο και μια σύνδεσή του με την ελληνική ποίηση της γενιάς του ’30.
Η μουσική κινείται τόσο στο πλαίσιο του ιστορικού / παραδοσιακού αμανέ όσο και πέραν αυτού, ανοίγοντας χώρο και σε πιο σύγχρονους και ελεύθερους μουσικούς πειραματισμούς. Στόχος είναι να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι δεν πρόκειται για μουσειακή μουσική παράδοση αλλά για μια δυνάμει ζωντανή φόρμα, που μπορεί να λειτουργεί στο παρόν ακόμα και έξω από το πλαίσιο της ιστορικής της ακμής.
Αντίστοιχα, σε επίπεδο στιχουργικού περιεχομένου τηρείται επίσης η φόρμα του αμανέ, αλλά, στη θέση της λαϊκής ανώνυμης ποίησης, χρησιμοποιούνται αποσπάσματα από τη λεγόμενη λόγια / «έντεχνη» ποίηση της εποχής.
Η ερμηνεύτρια Ελένη Τσαλιγοπούλου, η ηθοποιός Ελένη Κοκκίδου και έξι δεξιοτέχνες μουσικοί μάς προσκαλούν σε ένα ταξίδι μέσα από νότες και λέξεις στις αρχές του 20ού αιώνα, γεμάτο από την κοσμοπολίτικη αύρα της πόλης εκείνης που θα αποτελεί πάντα σημείο αναφοράς στη σύγχρονη ιστορία του ελληνισμού.
Η Σμύρνη, με τη θρυλική ομορφιά και την τραγική της κατάληξη, θα είναι για πάντα η πιο αγαπημένη «χαμένη πατρίδα» των Ελλήνων.
Εκατό χρόνια μετά τη θλιβερή επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής, η Ελένη Τσαλιγοπούλου αποδίδει διαχρονικά τραγούδια της Σμύρνης και δημιουργίες συνθετών της εποχής και η Ελένη Κοκκίδου αφηγείται μαρτυρίες του ξεριζωμού και αποσπάσματα από σχετικά έργα της ελληνικής λογοτεχνίας. Μια συναυλία γεμάτη ιστορία για τη μνήμη που «πατρίδα της λέει τα τραγούδια», από δύο κορυφαίες καλλιτέχνιδες.
Μέσα από μια σκηνοθετημένη επιβλητική μουσική και χορευτική παράσταση, οι εκατό πρωταγωνιστές της, η Oρχήστρα και η Xορωδία Ιωνία, οι σολίστ, χορευτές και αφηγητής συναντούν τα εξαιρετικά παραδοσιακά συγκροτήματα «Ανατολική Ρωμυλία», οι «Χοροστάτες» και οι «Αλησμόνητες Πατρίδες» με τις αυθεντικές στολές τους.
Όλοι μαζί μάς ταξιδεύουν στον χρόνο εκατό χρόνια πριν, στους ήχους, στα χρώματα, στις μυρωδιές, στην αύρα και τον πολιτισμό της Σμύρνης. Μιας πολυδιάστατης πόλης που άνθισε, καρποφόρησε, καταστράφηκε και που οι κάτοικοί της έδωσαν ένα μάθημα ζωής ξαναφτιάχνοντας τη ζωή τους σε πολλά μέρη της Ελλάδας.
Ανάμεσά τους και στη Νέα Ιωνία του Βόλου, από όπου τα εγγόνια, δισέγγονα και τρισέγγονα των πρώτων προσφύγων, γεμάτα ενέργεια, φως, τραγούδια και χορό, μας μεταφέρουν μέσα από την πλούσια παράστασή τους μήνυμα ελπίδας, χαράς, ζωής και προοπτικής.
Μια παράσταση που εκκινεί από το χωροχρονικό πλαίσιο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Οι χορωδοί, ως επιβάτιδες μιας βάρκας που πλέει στο Ανατολικό Αιγαίο με προορισμό τις ελληνικές ακτές, αφηγούνται, στη δική τους μουσική γλώσσα η καθεμία, μνήμες από το παρελθόν και τις πατρίδες τους.
Πλούσιες και φτωχές, μικρές και μεγάλες, κόρες και μητέρες, άλλες από την Πόλη κι από τη Σμύρνη, άλλες από την Καππαδοκία, τον Πόντο και τα παράλια, μία μία μοιράζονται γνωστές και άγνωστες πτυχές της καθημερινότητας που αφήνουν πίσω.
Μέσα σε έναν αφαιρετικά φυσικό χώρο και με όχημα τα σώματα και τις φωνές, η βάρκα μετατρέπεται σε μια «κιβωτό» διάσωσης ετερόκλητων μουσικών αναφορών, τις οποίες συνδέει ένα ισχυρό κοινό βίωμα: η οδυνηρή μετακίνηση, ο ξεριζωμός, το ταξίδι για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Η προσμονή για τον νέο τόπο, για τη νέα πατρίδα, τη δεύτερη ευκαιρία για τη ζωή.
Ένα μουσικό οδοιπορικό, με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, με κεντρική ερμηνεύτρια τη Γλυκερία, που έχει καταξιωθεί ως η πιο σημαντική τραγουδίστρια του σμυρναίικου και παραδοσιακού μας τραγουδιού.
Η Γλυκερία και η παρέα της επί σκηνής μάς ταξιδεύουν στα μουσικά μονοπάτια της Ανατολής. Από τη θάλασσα της Σμύρνης έως την Κωνσταντινούπολη και τον Βόσπορο κι από την αγορά της Καππαδοκίας έως τα ελληνικά λιμάνια και την ηπειρωτική χώρα, όπου κατέφθασαν ως πρόσφυγες σπουδαίοι Μικρασιάτες συνθέτες, με τραγούδια όπως: «Από ξένο τόπο», «Τζιβαέρι», «Η Έλλη», «Σμυρνιά», «Ο μεμέτης», «Χαρικλάκι», «Τ’ αποφάσισα», «Αρμενίτσα», «Η Ξαβεριώτισα», «Καροτσέρη τράβα», «Ξεριζωμός», «Κάποια μάνα αναστενάζει», «Η Σμύρνη μάνα καίγεται» κ.ά. Μαζί της ο τραγουδιστής Δημήτρης Κοντογιάννης και πολυμελής ορχήστρα.
Τη μουσική επιμέλεια της παράστασης έχει ο συνθέτης και μαέστρος Στέλιος Φωτιάδης.
Οι τρεις καλλιτέχνες μεταφέρουν επί σκηνής, μουσικά και ποιητικά, τη σχέση του Καλομοίρη με τον Παλαμά, μια σχέση που είναι μοναδικό φαινόμενο ώσμωσης δύο κορυφαίων εκπροσώπων του ελληνικού πνεύματος.
Ο μεγάλος Σμυρνιός Μανώλης Καλομοίρης ανακαλεί στην αυτοβιογραφία του, με φόντο τη Μικρά Ασία, τη ζωή του και το πώς ονειρευόταν από παιδί να γίνει μια μέρα ο μουσικός γλωσσοπλάστης της Ελλάδος, ο «Παλαμάς» της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Το μουσικοθεατρικό αναλόγιο στηρίχθηκε στην ιδέα της Τίνας Μαλικούτη να συνηχήσουν έργα για πιάνο του συνθέτη με το ποίημα «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου» του Κωστή Παλαμά, που καθόρισε τον Μανώλη Καλομοίρη σε όλη την καλλιτεχνική του πορεία, αποτυπώνοντας και τον χαρακτήρα της νεοελληνικής ψυχής.
Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, Βιέννη, Αθήνα. Εικόνες από τη ζωή μιας κοσμοπολίτικης Ελλάδας απλωμένης σε Ανατολή και Δύση.