Τι κάνεις όταν είσαι ο Νέος Ποιητής και φιλοδοξείς να αφήσεις το στίγμα σου στην Ποίηση; Πώς να αποκτήσεις ταυτότητα όταν κάθε σου στίχος συγκρίνεται με το μεγαλείο του Ομήρου, που ρίχνει βαριά τη σκιά του πάνω σου; Ο ήρωας αποφασίζει να τον βγάλει από τη μέση και καλεί το κοινό να γίνει συνοδοιπόρος και συνένοχος σε ένα «πονηρό έγκλημα». Μόνο που η Δημιουργία έχει τελικά τον τελευταίο λόγο και ο Ποιητής μας φτάνει στην πολυπόθητη κορυφή του όταν ανακαλύψει τη μαγεία μέσα του και μέσα στους άλλους. Εμπνευσμένη από το διασωθέν ποίημα του Διονύσιου Σολωμού, η παράσταση Στη σκιά του Ομήρου επιστρατεύει τον λόγο, την όρχηση και τον ήχο της άρπας για να συνδέσει με χιούμορ και λυρισμό την εμβληματική μορφή του Ομήρου με έργα κορυφαίων προσωπικοτήτων στα δυτικά γράμματα, που δεν τα ενώνει ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος, αλλά η εκλεκτική συγγένεια δημιουργών που εμπνεύστηκαν από το μεγαλύτερο διαχρονικό θαύμα όλων: τον άνθρωπο.
Μενίδι – Κολωνάκι: ένα αρχαίο υδραγωγείο δρόμος. Φαντάσου ένα ρωμαϊκό υδραγωγείο που λειτουργεί ακόμη χίλια εννιακόσια χρόνια μετά την κατασκευή του… Ένα τεχνητό ποτάμι που κυλάει αθέατο στο υπέδαφος της πόλης… Ένας άνθρωπος διασχίζει το Αδριάνειο Υδραγωγείο της Αθήνας, σε μια υπόγεια διαδρομή είκοσι χιλιομέτρων. Η σκληρή δοκιμασία του στην υπόγεια στοά θα δώσει φωνή στο μνημείο, θα το φέρει ξανά στο φως. Ακολουθώντας με γεωγραφική ακρίβεια τη γεωμετρία και τα χαρακτηριστικά του μνημείου, ο Κάτω Εαυτός επιχειρεί μια βουτιά στον κατακόρυφο άξονα, ένα ταξίδι στα άδηλα βάθη, στον Κάτω Εαυτό της πόλης, αλλά και τον δικό μας. Ο Θάνος Κοσμίδης στα συνθεσάιζερ και άλλα όργανα, η Ειρήνη Αλεξίου στον χορό και η Φένια Σχοινά στο μικρόφωνο, μας προ(σ)καλούν να ανακαλύψουμε τι βρίσκεται κάτω από τα πόδια μας.
Με δύο ηθοποιούς και ζωντανή πρωτότυπη μουσική, η θεατρική ομάδα Roswitha παρουσιάζει το αρχαιότερο γνωστό λογοτεχνικό έργο από τη Μεσοποταμία, το Έπος του Γκίλγκαμες, που βρέθηκε σε πήλινες πινακίδες γραμμένο σε σφηνοειδή γραφή και χρονολογείται από τον 21ο αιώνα π.Χ. Ο νεαρός βασιλιάς Γκίλγκαμες μαζί με τον φίλο του Ενκίντου αναζητούν τη δόξα και κατορθώνουν άθλους υπεράνθρωπους. Όταν όμως ο Ενκίντου πεθαίνει, ο Γκίλγκαμες ξεκινάει ένα ταξίδι για τον κάτω κόσμο για να βρει το μυστικό της αιώνιας ζωής. Με ιδιαίτερη ευαισθησία, γεμάτο αγάπη για τη ζωή, αυτό το αριστουργηματικό έπος αποκαλύπτει πως η ουσία του ανθρώπου παραμένει η ίδια: υπέροχη και χωμάτινη μαζί. Μέσα στη φθαρτότητά μας, το μόνο που μένει ίσως είναι μια σπουδαία αφήγηση: η ιστορία για τον άνθρωπο.
Το «Όνειρο στο κύμα», το «Μοιρολόγι της φώκιας» και ο «Νεκρός ταξιδιώτης» είναι τρία διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που τα ενώνει, σαν νησιά που γειτονεύουν, η θάλασσα. Η θάλασσα των ελληνικών μύθων, της Ιστορίας και των ιστοριών πολλών, πολλών ανθρώπων, που ενώνουν τη μοίρα τους μαζί της. Το απόλυτο παραμύθι κι ο απόλυτος τρόμος. Η λαχτάρα για μια καλύτερη ζωή και η έλξη για το σκοτάδι και το άγνωστο. Η ομορφιά και η φρίκη σαν αλλεπάλληλοι κυματισμοί της ίδιας εκείνης θάλασσας. Στο αρχαίο νεκροταφείο της Βούντενης, η παράσταση Ξένοι στην ίδια θάλασσα προσπαθεί να αφηγηθεί το θαύμα που το καθένα από τα τρία διηγήματα παρακολουθεί, να συναντηθεί με το θαύμα που η ίδια η ζωή επιφύλαξε. Ένα νεκροταφείο τριών χιλιάδων χρόνων έρχεται με την απόκοσμη ομορφιά του, με το πείσμα του να κρατά τα μυστικά του μες στους λαξευτούς του τάφους και παρηγορεί δίχως να καθησυχάζει. Ό,τι δηλαδή κάνει και ο Παπαδιαμάντης στα τρία κείμενά του. Με τα πιο λιτά και θεατρικά μέσα η παράσταση προσπαθεί να ξαναμιλήσει τη γλώσσα του. Όχι μόνο εκείνη την τόσο δική του καθαρεύουσα αλλά και την άλλη, τη δίχως λέξεις.
Μια παράσταση βασισμένη στο θεατρικό έργο του Ronald Schimmelpfennig, Ιδομενέας και στην όπερα του Μότσαρτ Idomeneo.
Ο μύθος: Ο Ιδομενέας, βασιλιάς της Κρήτης, επιστρέφοντας από την Τροία πέφτει σε θύελλα και υπόσχεται στον Ποσειδώνα να θυσιάσει το πρώτο ζωντανό πλάσμα που θα συναντήσει στην ακτή της πατρίδας του. Αυτός είναι ο γιος του. Θα εκπληρώσει ο Ιδομενέας τη θυσία; Ο Μάξιμος Μουμούρης και η Βίκυ Βολιώτη φωτίζουν τις συνέπειες της ανθρώπινης βούλησης όταν αυτή εναντιώνεται στις επιταγές των θεών, ταξιδεύοντας μέσα από διαφορετικούς μύθους που απαιτούν θυσίες. Μυθικά πρόσωπα, όπως ο Ναύπλιος, ο Παλαμήδης, η Ηλέκτρα, ο Οδυσσέας, ζωντανεύουν με μοναδικό σκηνικό το φυσικό τοπίο, το φεγγάρι κι ένα πιάνο με ουρά… Ο μουσικός Θοδωρής Ιωσηφίδης συνοδεύει τους ηθοποιούς με άριες από την όπερα του Μότσαρτ Idomeneo, πρελούδια του Σοπέν και μινιατούρες του Προκόφιεφ. «Είναι εγκληματικό να σκοτώνουμε το θύμα, επειδή είναι ιερό, αλλά το θύμα δεν θα ήταν ιερό αν δεν το σκοτώναμε». Και οι μύθοι συνεχίζονται…
Μια παράσταση-ντοκουμέντο για τις φυλακές του Ναυπλίου, «ανθρώπινα μνημεία της σύγχρονης ιστορίας», στο Φρούριο του Παλαμηδίου, στον Προμαχώνα του Αγίου Αντρέα που υπήρξε ο χώρος των πρώτων φυλακών μετά την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς.
Το Ναύπλιο, μια πόλη με μεγάλη και πλούσια ιστορία, κατοικείται συνεχώς και αδιαλείπτως από την προϊστορία έως και σήμερα και ζει απόλυτα συνδεδεμένη με το ιστορικό της παρελθόν.
Η παράσταση βασίζεται σε μαρτυρίες κρατουμένων, ιστορικά και λογοτεχνικά κείμενα, τα οποία δραματοποιούνται και παρουσιάζονται πρώτη φορά επί σκηνής. Τα κείμενα καταγράφουν τη ζωή των φυλακισμένων, αποτυπώνοντας κομμάτια της σύγχρονης ιστορίας, καθώς καλύπτουν μια μεγάλη χρονική περίοδο, από το 1830 έως το 1970. Παραδοσιακά και ρεμπέτικα τραγούδια ακούγονται σε ζωντανή εκτέλεση. Το θέαμα συμπληρώνουν προβολές από σπάνιο φωτογραφικό υλικό και γκραβούρες.
«Εν αρχή ην ο μύθος» γράφει η Monique Piettre, παραφράζοντας την αρχική φράση του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου: «Εν αρχή ην ο Λόγος». Οι μύθοι είναι ένας τρόπος ώστε οι άνθρωποι να διατηρήσουν σπουδαίες αλήθειες και συλλογικά βιώματα ως ζωντανές μνήμες στο παρόν. Ο υπνοβάτης, το βραβευμένο μυθιστόρημα της Μαργαρίτας Καραπάνου, είναι μια μυθική εκδοχή της άγριας αλλά και με εγγενές χιούμορ ελληνικής πραγματικότητας. Έξι ηθοποιοί, μέσα από μια ανασκαφή, φέρνουν στο φως όχι μόνο ευρήματα αρχαιολογικά, αλλά και ιστορίες, στερεότυπα, θρησκευτικές αλυσίδες. Εγκλωβίζονται σε ένα ελληνικό νησί, ώσπου να τους αφανίσει ο έρωτας και ο ήλιος. Είναι η ελληνική εκδοχή του Πύργου της Βαβέλ, διασκευασμένη για το θέατρο.
H bijoux de kant συναντά το ηρωικό δράμα του Αθανάσιου Χριστόπουλου Αχιλλεύς (1804), για να διερευνήσει την έννοια της ελληνικότητας και της συλλογικότητας μέσα από τον μύθο της οργής του Αχιλλέα απέναντι στον Αγαμέμνονα. Η πλεονεκτική συμπεριφορά του πρώτου από τη μια και η περηφάνια και ο εγωισμός του δεύτερου από την άλλη, θέτουν σε κίνδυνο τις δυνάμεις του ελληνικού στρατεύματος και την επιτυχή έκβαση του Τρωικού Πολέμου έως ότου έρθει η πολυπόθητη συμφιλίωσή τους. Ανασυνθέτοντας τα υλικά μιας «παλιάς θεατρικότητας», καταδυόμενη στις ρίζες του νεοελληνικού λόγου και της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, η bijoux de kant προσεγγίζει το ηρωικό δράμα μέσα από μια γλυκόπικρη αίσθηση αλλά και συγχρόνως με μια κωμική και ανάλαφρη ματιά, θίγοντας μερικά από τα βασικότερα ζητήματα της νεοελληνικής ιστορίας.
Κατώφλι: ένα όριο που συνδέει και ταυτόχρονα χωρίζει αντίθετους κόσμους. Η ομάδα No Man’s Land Rabbits – NMLR εμπνευσμένη από το συγγραφικό έργο του αρχιτέκτονα Σταύρου Σταυρίδη συνδημιουργεί μια πρωτότυπη δραματουργία με πυρήνα το κατώφλι ως μηχανισμό αλλαγής. Κατώφλι γίνεται το μπαλκόνι που –στην πιο γνωστή ερωτική σκηνή όλων των εποχών– δίνει τη δυνατότητα στους δυο ερωτευμένους να συναντηθούν. Κατώφλι γίνεται μια γειτονιά. Τα παιχνίδια που φιλοξενεί. Η έξοδος του σαλιγκαριού από το περίκλειστο κέλυφός του. Κατώφλι προς την απελευθέρωση γίνεται η επικοινωνία. Διανύοντας το κατώφλι, συνειδητοποιείς ότι τα πράγματα αλλάζουν. Ή θα μπορούσαν να είναι κι αλλιώς.
Η παράσταση παίρνει τον τίτλο της από το ομώνυμο βιβλίο του Σπύρου Α. Σκιαδαρέση. Με τις δικές του ιστορίες συναντιούνται τα μυστήρια κι οι στοχασμοί του Ανδρέα Λασκαράτου. Ο Σκιαδαρέσης, με σεβασμό στην κεφαλονίτικη πνευματική ιδιοτυπία, εμπνέεται από τη ζωή και την παράδοση. Όλες του οι Ιστορίες έχουν κάποιον πυρήνα αληθινό. Με γλώσσα ιδιωματική, περιγράφει έθιμα, τόπους κι ανθρώπους της Κεφαλονιάς του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού. Αντίστοιχα, ο Λασκαράτος, πνεύμα ανυπότακτο και μυαλό διεισδυτικό, άλλοτε διακωμωδεί κι άλλοτε καταγγέλλει τα κοινωνικά ήθη των συμπατριωτών του, με όπλα το ολόδροσο χιούμορ, τη σάτιρα και την πνευματική του οξυδέρκεια. Με τη μουσική της παράστασης να εκτελείται ζωντανά στη σκηνή από τον συνθέτη και τους ηθοποιούς, τα έργα των δύο συγγραφέων ζωντανεύουν στο Κάστρο Αγίου Γεωργίου, συνομιλώντας με την επτανησιακή παράδοση και το σήμερα.