Μια παρουσίαση που συνδυάζει σύγχρονο χορό µε συνοδεία ζωντανής παραδοσιακής μουσικής, αφηγηματική ιστορία, ντοκιμαντέρ και φωτογραφία.
Μέσα από ένα σύγχρονο οδοιπορικό στο νησί της Λέρου δημιουργεί κίνηση µε επίκεντρο τη συνάντηση µε το άλλο σώμα (τους ντόπιους, τη συγχορεύτρια, τον τόπο, τα αντικείμενα) και τον διάλογο εγκάρσια στο συλλογικό πριν, τώρα, μετά.
Η δράση επισκέπτεται την ανασκαφή του παρελθόντος ως µια αφορμή να αφουγκραστεί μέσα από το σώμα και τη συνάντηση αντιλήψεις και γεγονότα μιας άλλης εποχής, αλλά κυρίως ως αφορμή για να συνδιαλλαγεί μέσα από την τέχνη µε την τοπική κοινωνία και να κινητοποιήσει διαφορετικούς τρόπους να σχετιστούμε µε την ιστορία µας, την από κοινού δράση στη σύγχρονη κοινωνία και την από κοινού ανάληψη του αύριο μαζί.
Βιωματικό δρώμενο για παιδιά, με στοιχεία δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ και αφηγηματικής παράστασης, με πρωτότυπη μουσική και κεντρικό άξονα τα παιχνίδια στις γειτονιές της Μικρασίας, τα οποία «αφηγούνται» με τον δικό τους τρόπο την καθημερινότητα των κοινωνιών πριν από την Καταστροφή του 1922. Παιχνίδια που μοιάζουν λησμονημένα, που παίχτηκαν χωρίς ποτέ να ειπωθούν, που αφέθηκαν να χαθούν μαζί με την ελπίδα της επιστροφής στην πατρίδα.
Το νήμα της συλλογικής μνήμης ξεδιπλώνεται μέσα από μια ιστορία που ταξιδεύει στον χρόνο παίζοντας με τα παιδιά παιχνίδια που μεταφέρθηκαν από όσους αντίκρισαν τον πόνο στις προσφυγικές αυλές, μαζί με το χαμόγελο μιας ανέμελης παιδικής ηλικίας.
Με σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα και ανακατασκευασμένα παλιά παιχνίδια θα παρουσιαστούν ιστορίες ενσωμάτωσης και αναβίωσης σε νέο τόπο καθώς και οι τρόποι με τους οποίους κάποτε εκφραζόταν η ευρηματικότητα, η χάρη και η φαντασία του λαού μας.
Περφόρμανς: 1 & 2 Σεπτεμβρίου, στις 20.30
Ωράριο λειτουργίας έκθεσης: 15 Ιουλίου – 2 Σεπτεμβρίου, κάθε Κυριακή & Τρίτη, 9.30 – 17.00 – Είσοδος ελεύθερη
Η ΣΥΝ-ΠΑΡΟΥΣΙΑ πραγματεύεται τη Μικρασιατική Καταστροφή μέσα από την έννοια του πένθους και τη συνάντηση με τη θάλασσα. Αναδεικνύει την πολυπλοκότητα της χρονικής διάρκειας του τραύματος, συνδυάζοντας το φως, την κίνηση της θάλασσας και τον ήχο. Το έργο, μια εικαστική και ηχητική εγκατάσταση, λειτουργεί ως παρτιτούρα για την περφόρμανς.
Μια σιωπηλή μνημοσύνη για όλους τους πρόσφυγες που βίωσαν το τραύμα του ξεριζωμού, χάθηκαν μέσα σε αυτή τη θάλασσα ή πέρασαν σε μια νέα ζωή. Επιχειρούμε έναν διάλογο στη σιωπή της απώλειας, ανασύροντας από τη μνήμη μας τις αναμνήσεις, πολύτιμες λάμψεις που φωτίζουν το σκοτάδι του πένθους.
Ζωντανεύουμε τους νεκρούς στη μνήμη μας, με τρυφερότητα γι’ αυτό που παραμένει στο παρόν, ως μέρος της ζωής μας, πολύτιμο.
Catch-22 σημαίνει «φαύλος κύκλος», αφού το μυθιστόρημα του Τζόζεφ Χέλλερ έμελλε να καθιερωθεί ως έκφραση για να δηλώσει το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης, το παράλογο του πολέμου, όπου επιτυχία και καταστροφή είναι άρρηκτα συνδεδεμένες.
Γιατί τι άλλο είναι ο πόλεμος παρά ένας ακόμη Σίσυφος που σπρώχνει τον βράχο του στην κορυφή και πάλι πίσω; Το Catch (19)22 εξερευνά τη Μικρασιατική Καταστροφή μέσα από το παράλογο του πολέμου και δεν διστάζει να τη φέρει αντιμέτωπη με τη μακεδονική ακμή και παρακμή. Εκεί, πάνω από τους τάφους των μεγάλων βασιλιάδων. Όπου μεγαλείο και θάνατος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
H site-specific performance Catch (19)22 έρχεται στον αρχαιολογικό χώρο των Βασιλικών Τάφων Αιγών, μετά από συλλογή προφορικών και γραπτών μαρτυριών για τη ζωή στη Μικρά Ασία και με την καλλιτεχνική συμβολή μαθητών του 1ου Γυμνασίου Βέροιας.
Διάρκεια έκθεσης σύγχρονης τέχνης: 18-28/8/2022 (Σχολείο Ελαφονήσου, Ελαφόνησος, Λακωνία)
Μουσική παράσταση: 23/8 και 24/8/2022 (Αρχαιολογικό Μουσείο Νεάπολης και Βοιών, Λακωνία)
Η έκθεση Ammophila vol.3: There was land here before επαναδιαπραγματεύεται τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε τους τόπους και τις κυρίαρχες αφηγήσεις που προβάλλονται πάνω σε αυτούς.
Έχουμε κατά νου τόπους που θεωρούμε το υπέδαφός μας, τελετές συναναστροφής και συνύπαρξης και τις ιστορίες που έχουν διαμορφώσει αυτές τις σχέσεις. Η έκθεση μας καλεί να δώσουμε νέες ερμηνείες και ιστορίες σε μέρη που μπορεί να είναι τόσο υπαρκτά όσο και κατασκευασμένα μέσα από τις συλλογικές μας φαντασιώσεις: φαντασιώσεις μιας ανύπαρκτης γης, μιας γης που διαφέρει, μιας γης που κατοικείται διαφορετικά.
Μιας γης που μπορεί να μας ταρακουνήσει, μιας γης σε αποσύνθεση, μιας γης που ανθίζει, μιας γης που τρέμει, μιας γης χωρίς όρια.
Με αφετηρία τη Μικρασιατική Καταστροφή παρουσιάζεται η ιστορία του ξεριζωμού των λαών, που επαναλαμβάνεται μέχρι σήμερα. Μια ομάδα εφήβων από την Κω ευαισθητοποιείται ιστορικά και καλείται να δουλέψει σ’ ένα σεμινάριο δύο εβδομάδων (29 Αυγούστου – 9 Σεπτεμβρίου 2022).
Κατασκευάζουν κούκλες, ήρωες που απεικονίζουν πρόσφυγες από το 1922 ή από μετέπειτα ξεριζωμούς. Μαθαίνουν να ζωντανεύουν την κούκλα τους, να την εμψυχώνουν. Μέσα από αυτοσχεδιασμούς τα παιδιά καλούνται να αποδώσουν τον πόνο του ξεριζωμού στον αιώνα μας, τη σκληρή μεταχείριση και την ιδεατή υποδοχή των προσφύγων. Οι αυτοσχεδιασμοί των παιδιών με τις κούκλες σκηνοθετούνται μαζί με τα ιστορικά στιγμιότυπα και live βιντεοπροβολές από το δρώμενο σε μια παρουσίαση στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Κω (10-11 Σεπτεμβρίου 2022).
Τα παιδιά καλούν το κοινό σε έναν στοχασμό για ειρήνη και αλληλεγγύη στους πρόσφυγες των πολέμων.
Το βραβευμένο μυθιστόρημα της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη Ο μεγάλος αποχαιρετισμός στο πρώτο του θεατρικό ανέβασμα για παιδιά από δέκα ετών και για εφήβους.
Η 4PLAY αφηγείται την περιπέτεια των ηρώων του μυθιστορήματος, που στην αυγή της ενήλικης ζωής τους παίρνουν μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία, μέσα από μια θεατρική παράσταση που συνδυάζει τεχνικές σύγχρονου χορού, contact improvisation και πρωτότυπη μουσική σύνθεση.
Ένα ταξίδι από την Αθήνα στη Σμύρνη, από τη νεότητα στην ωριμότητα και από την ειρήνη και τον έρωτα στον πόλεμο και την απώλεια. Μια ιστορία που δένει τον παλιό κόσμο με τον σημερινό με συνδετικό κρίκο την Ιωνία. Μια ιστορία ενηλικίωσης και ανθρωπιάς.
Τα κοριτσάκια με τα ναυτικά ξετυλίγουν το νήμα της αληθινής ιστορίας μιας αστικής οικογένειας της Σμύρνης. Είναι το δράμα και το μεγαλείο του μικρασιατικού ελληνισμού μέσα από τα μάτια δύο παιδιών που γεννήθηκαν εκεί όπου «ήταν όλα μαλακά και ζεστά σαν αγκαλιά, που ρούφαγαν οι άνθρωποι τα μπερεκέτια της Ανατολής και την αγάπη ο ένας τ’ αλλουνού κι ήταν ευτυχισμένοι».
Καθώς τα γεγονότα ξετυλίγονται σπρωγμένα απ’ τους καιρούς, μπροστά στα μάτια των κεντρικών ηρωίδων –οι δίδυμες Κατινάκι και Μαρίτσα– περνούν όλα όσα σημάδεψαν τον γελαστό κι ευγενικό λαό της Ιωνίας απ’ τις ευτυχισμένες μέρες, τον πολιτισμό και την ομορφιά της ζωής της Μικράς Ασίας ως το αναγκαστικό του ρίζωμα στους προσφυγικούς συνοικισμούς αλλά και την προσφορά των προσφύγων στη σύγχρονη Ελλάδα.
Μια παράσταση για την Ιστορία που πολεμά να σκεπάσει ο χρόνος με τις στάχτες του. Και για την πολιτεία που επιμένει να δηλώνει την παρουσία της στο βλέμμα των ανθρώπων.
Δεκαεπτά προσφυγικοί οικισμοί στη Βόρεια Εύβοια. Από αυτούς, τέσσερα αμιγώς προσφυγικά χωριά από τις ομώνυμες περιοχές της Μικράς Ασίας: Νέος Πύργος, Νέο Μουρσαλί, Νέα Εγκίν, Νέα Σινασός.
Πρόσφυγες από το Προκόπι Καππαδοκίας, τη Μάκρη και το Λιβίσι, τον Μαρμαρά, την περιοχή της Σμύρνης, την Άρδασσα Πόντου, τη Μηχανιώνα Κυζίκου, την Υοσγάτη στα βάθη της Μικράς Ασίας εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, προσφέροντας στον τόπο και τον τρόπο ζωής του νησιού παραδόσεις, τεχνογνωσίες, νέα πνοή.
Μια παράσταση που συνδυάζει την προβολή εξιστορήσεων σημερινών απογόνων των προσφύγων και αρχειακού φωτογραφικού υλικού με τη ζωντανή παρουσίαση πρωτότυπων συνθέσεων στους ρυθμούς και τις μελωδίες των περιοχών καταγωγής τους, επιχειρεί να αποτυπώσει τη συμβολή τους στη διαμόρφωση της νέας ταυτότητας του τόπου, ταξιδεύοντας το κοινό σε έναν περασμένο μα κοντινό χωροχρόνο.
Τι γλυκιά καλοκαιρινή βραδιά… Ό,τι πρέπει για μια βεγγέρα, μια δεξίωση ένα garden party έστω. Κάπως έτσι είναι ο παράδεισος, δεν συμφωνείτε; Ένας τόπος αναψυχής ίσως. Μια παραδεισένια πόλη. Και μετά τίποτα.
Στο αναψυκτήριο του Μουσείου Ερέτριας, τέσσερις επισκέπτες και επισκέπτριες πίνουν αναψυκτικά, τρώνε πατατάκια και, υπό την ηχητική ξενάγηση του μουσείου για τη Μικρασιατική Καταστροφή, συνδέονται με την ιστορία, τη μνήμη, την έννοια της πόλης, του κοσμοπολιτισμού, της εξόντωσης και της καταστροφής. Όσο η ώρα περνάει, οι ερωτήσεις από το μεγάφωνο, τα τραγούδια και οι χοροί εναλλάσσονται με τις ιστορικές πληροφορίες, την έννοια του ελληνισμού, της Ιστορίας, τις μυθικές πόλεις, τις συνθήκες που άλλαξαν τον κόσμο, τις λογοτεχνικές αφηγήσεις και την εικόνα της Σμύρνης.
Τελικά τι πρέπει να θυμάται κανείς από την παγκόσμια μνήμη; Και τι θα έσβηνε;