H παράσταση Το πράσινο δεν μένει πια εδώ σε κείμενο και σκηνοθεσία Νίκου Δαφνή βασίζεται στο παρακάτω εύρημα: Ένας διάσημος περιβαλλοντολόγος φτάνει στον χώρο για να κάνει μια διάλεξη σχετική με το περιβάλλον, διακόπτοντας την πρόβα κάποιων ηθοποιών που ετοιμάζουν μια θεατρική παράσταση. Ο «καθηγητής» τούς προτείνει να αυτοσχεδιάσουν (σαν καλλιτέχνες) πάνω σ’ αυτά που ο ίδιος (σαν επιστήμονας) θα ήθελε να αναφέρει στη διάλεξή του. Και η παράσταση αρχίζει…
Το έργο σχετίζεται με την υποβάθμιση της ζωής μας από την ασύδοτη βιομηχανική ανάπτυξη και από τη βάναυση και ατιμώρητη εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος. Η μόλυνση των υδάτινων πόρων, η αλόγιστη αποψίλωση των δασών, η εισβολή της χημείας στη διατροφική αλυσίδα, η εξαφάνιση ελεύθερων χώρων στις πόλεις κ.ά. είναι προβλήματα αναγνωρίσιμα στους θεατές κάθε ηλικίας. Η επιλογή της παλιάς γνωστής σκηνοθετικής φόρμας «θέατρο μέσα στο θέατρο» ενθαρρύνει τα παιδιά-θεατές να συμμετέχουν στη δράση.
Το έργο Οι τέσσερις εποχές αποτελεί μια ευφάνταστη απεικόνιση των εποχών που θα εισαγάγει τα παιδιά στις έννοιες της εναλλαγής των φυσικών φαινομένων και του πώς αυτή επηρεάζει τη φύση αλλά και την ίδια τη ζωή. Μέσα από τους χιουμοριστικούς διαλόγους, το τραγούδι, τον χορό αλλά και τα βίντεο θα περάσουν τα μηνύματα με έναν ζωντανό και χαρούμενο τρόπο.
Το κείμενο που έγραψε ειδικά για την παράσταση η Χλόη Μάντζαρη δίνει την ευκαιρία στον κάθε ηθοποιό να συστηθεί και να προσωποποιήσει την κάθε εποχή. Αν και δεν μπορεί κανείς να λύσει άμεσα το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, μπορεί όμως να υποδείξει στα παιδιά τον τρόπο για να εξοικειωθούν με το πρόβλημα, να συνδεθούν με την καθημερινότητά της και να ανακαλύψουν τρόπους για να αναλάβουν δράση. Εντέλει, να φύγουν από την παράσταση πιο υπεύθυνα πρόσωπα αλλά και με την ελπίδα ότι ο πλανήτης μπορεί να σωθεί. Οι στίχοι των τραγουδιών, λυρικά καμωμένοι, ακολουθούν το ίδιο ύφος. Η πρωτότυπη μουσική του Ευριπίδη Ζεμενίδη κάνει πιο ανάλαφρο το θέαμα ενώ παράλληλα δίνει αφορμές για χορευτικά μέρη.
Η ομάδα Behold παρουσιάζει τη δράση Το μυστικό του δέντρου, που απευθύνεται στο παιδικό και νεανικό κοινό σε μια προσπάθεια να διερευνήσουν και να τοποθετηθούν από κοινού πάνω σε ζητήματα της κλιματικής κρίσης και της ανθρώπινης συνύπαρξης με το περιβάλλον. Η δράση μετατρέπει ένα βιομηχανικό μνημείο στο Πάνορμο του Ρεθύμνου σε χώρο παιχνιδιού και βιωματικής μάθησης, αναμειγνύοντας διαφορετικά καλλιτεχνικά είδη και θεατροπαιδαγωγικές τεχνικές. Στόχος να ενεργοποιήσει τους νεαρούς θεατές να αναρωτηθούν για το παρόν και το μέλλον σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει αλλά και να αντιληφθούν τη σχέση που αναπτύσσει ο άνθρωπος με τις υπόλοιπες –ανθρώπινες και μη– οντότητες με τις οποίες συμβιώνει στον πλανήτη.
Ξεκινώντας την περιπέτεια από έναν παλιό χαρουπόμυλο, που πλέον έχει μετατραπεί σε πολιτιστικό κέντρο, γνωρίζουμε την ιστορία του μνημείου, που συνδέεται αναπόφευκτα με αυτήν της χαρουπιάς, του καρπού της, του νησιού της Κρήτης, ολόκληρης της Μεσογείου. Η χαρουπιά, παρά την απαξίωση που δέχτηκε από τους ανθρώπους για ένα διάστημα, συνεχίζει να αντέχει, να φυτρώνει ακόμα και εκεί που δεν τη σπέρνουν, να καρποφορεί σε συνθήκες εντελώς εχθρικές, να προσφέρει ανιδιοτελώς και να κοιτάζει προς το μέλλον κρατώντας γερά τις ρίζες της στο μακρύ παρελθόν.
Μια διαδραστική μουσικοθεατρική παράσταση, το νέο έργο Εμείς ξέρουμε να κολυμπάμε έρχεται να συναρπάσει μικρούς και μεγάλους. Η υπόθεση έχει ως εξής: Το 2053 οι πάγοι έχουν λιώσει και όλος ο πλανήτης έχει βυθιστεί κάτω από το νερό. Μικρές επιφάνειες γης έχουν διασωθεί και μία από αυτές είναι το Μινωικό Ανάκτορο Ζάκρου. Εκεί φτάνει μια πολική αρκούδα ψάχνοντας για τροφή. Η Άρτεμις, ένα κοριτσάκι, το σκάει από το σπίτι της για να τη βρει και να τη σώσει. Με τη βοήθεια μιας μέλισσας, η περιπέτεια ξεκινά! Σε αυτή την ιστορία ο αρκούδος κατηγορεί τους ανθρώπους για την οικολογική καταστροφή, η μέλισσα είναι θυμωμένη με τις αρκούδες που τρώνε το μέλι τους και η Άρτεμις με τους γονείς της που δεν την άφηναν να φύγει για να βρει την αρκούδα. Θα καταφέρουν οι ήρωές μας να ξεπεράσουν τον θυμό και την έχθρα τους; Αν ήμασταν φίλοι μεταξύ μας αλλά και με τα ζώα και με όλα τα ζωντανά πλάσματα του πλανήτη μας, ίσως το μέλλον να ήταν καλύτερο.
Ο Θεατρικός Οργανισμός MeWe συνεχίζει την εκπαιδευτική του δράση, παρουσιάζοντας ένα νέο πρόγραμμα με τίτλο Μικροί ήρωες σε κρίση που έχει ως θέμα την κλιματική κρίση. Τα παιδιά που θα συμμετάσχουν σε αυτό πρόγραμμα θα σκηνοθετήσουν τη δική τους θεατρική παράσταση που θα φέρει τον τίτλο Το παγάκι που δακρύζει με πρωτότυπο κείμενο και ζωντανή μουσική. Το κείμενο αφηγείται τις περιπέτειες δυο αδελφιών που προσπαθούν να σώσουν το ποτάμι της πόλης τους από την καταστροφή και συναντιούνται σε αυτό το ταξίδι με απρόσμενα πλάσματα.
Στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, τα παιδιά σκηνοθετούν την παράσταση που θέλουν, για παιδιά. Η παράσταση Το παγάκι που δακρύζει είναι και μια ιστορία συγκινητική, ποιητική, χαμογελαστή, στα όρια της επιστημονικής φαντασίας παραδίδεται στα παιδιά με μια ηθοποιό, ένα μουσικό, ένα πιάνο, κρουστά, και ηλιακά φώτα, απολύτως χωρίς κανένα καλώδιο και πρίζα, για να δημιουργήσουν τον δικό τους σκηνικό κόσμο και να τον παρουσιάσουν σε παιδιά, και όχι μόνο…
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Μικροί ήρωες σε κρίση έχει δύο βασικούς θεματολογικούς άξονες: τους τρόπους συναισθηματικής διαχείρισης της κλιματικής κρίσης από το παιδί και τη γνωριμία του με τους κανόνες του eco-theatre, μιας σημαντικής κίνησης στο θέατρο που άτυπα έχει ξεκινήσει από το 1970 αλλά τις τελευταίες δεκαετίες αποκτά ενεργούς συμμετέχοντες που δημιουργούν ομάδες στην Ευρώπη όπως και παγκοσμίως.
Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η ποδηλασία, έναντι της μετακίνησης με αμάξι, εξοικονομεί 150 γραμμάρια CO2/χιλιόμετρο και, αναμφίβολα, είναι μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες της ανθρωπότητας προς ένα μέλλον μηδενικών εκπομπών άνθρακα. Έχοντας αυτό κατά νου η ομάδα Τικ Τακ Ντο παρουσιάζει ένα πρωτότυπο μουσικό παραμύθι με περιπετειώδη πλοκή για παιδιά, εμπνευσμένο από τον μοναδικό κατασκευαστή ποδηλάτων στην Ελλάδα Γιώργο Βογιατζή.
Στην παράσταση Ένας ποδηλάτης αλλάζει τον κόσμο, ο Διαγόρας χρησιμοποιεί το ποδήλατο για τις καθημερινές μετακινήσεις του. Μια μέρα, συναντά τον Δήμαρχο και βάζουν ένα στοίχημα: Αν ο Διαγόρας κάνει τον γύρο της Ευρώπης με το ποδήλατο, ο Δήμαρχος θα φτιάξει ποδηλατοδρόμους! Έτσι, ξεκινά ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες και απρόβλεπτες γνωριμίες! Ένα μουσικό παραμύθι ως μια μαγευτική περιήγηση στα χαρακτηριστικά και τις παραδόσεις των ευρωπαϊκών πολιτισμών αλλά και μια επισήμανση για τα οφέλη των πράσινων μετακινήσεων.
Ένα χωριό χτισμένο ανάμεσα σε βουνό και θάλασσα, που προσφέρει στους κατοίκους του τροφή και προστασία, αρχίζει να διαβρώνεται από την παρουσία ενός εργοστασίου που διαλύει σταδιακά τη γη, τον αέρα και το νερό του. Μια ιδιαίτερη σκηνική εμπειρία που ζωντανεύει την ιστορία των μαθητών του Ανθόπυργου που παλεύουν να σώσουν τον τόπο τους.
Τι συμβαίνει όταν εμφανίζονται τα πρώτα σημεία της ρύπανσης; Όταν πεθαίνει το πρώτο δέντρο, το πρώτο ζώο; Πώς αυτή η διάλυση μετατοπίζει μια ολόκληρη κοινωνία; Πώς ένας δάσκαλος με τη δύναμη των μαθητών του καταφέρνει να σώσει ένα ολόκληρο χωριό; Στην παράσταση, το λογοτεχνικό έργο της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη μετουσιώνεται σε έναν άμεσο θεατρικό λόγο και σε συνδυασμό με τον σύγχρονο χορό και το contact improvisation, που χρησιμοποιεί τις δυνάμεις της βαρύτητας, μεταποιούν την κίνηση σε εικόνα εναλλάσσοντας τις συμπεριφορές και δημιουργούν χοροθεατρικές εικόνες που δίνουν τον τόνο στην αλλαγή των σκηνών και στη ραγδαία εξέλιξη του έργου.
Στο νέο έργο Ο φύλακας της λίμνης του Ανδρέα Φλουράκη το φανταστικό συγκλίνει με την οικολογία και η σύγχρονη γλώσσα με τη λαϊκή μας παράδοση. Ο συγγραφέας συναντά για μια ακόμα φορά τη σκηνοθέτρια Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, μετά και την επιτυχημένη συνεργασία τους στην εφηβική παράσταση Μικρή Ασία, για να πλάσουν έναν φωτεινό κόσμο γεμάτο φαντασία και παιδικές εικόνες.
Ο φύλακας μιας ελληνικής λίμνης θέλει για πρώτη φορά να ταξιδέψει στον κόσμο και συναντά τους πιθανούς υποψήφιους αντικαταστάτες του: μια Ελληνοαμερικάνα επενδύτρια, έναν μαθητή σχολείου και μια Φινλανδή επιστήμονα. Κανείς δεν του «γεμίζει το μάτι», την ίδια ώρα που μια άγνωστη κηλίδα εμφανίζεται στη λίμνη, ένας βάτραχος με σύνδρομο Τουρέτ τού κάνει τη ζωή δύσκολη και όλα τα ζώα του υδροβιότοπου ανησυχούν με αυτές τις ξαφνικές αλλαγές. Τι θα κάνει ο φύλακας για να καταφέρει να πραγματοποιήσει το ταξίδι του, αλλά και να σώσει την αγαπημένη του λίμνη; Ένα έργο γραμμένο για μικρούς και για μεγάλους θεατές που θέλουν να ξαναγαπήσουν το θέατρο.
Η θεατρική ομάδα Hippo παρουσιάζει το έργο Κόντρα στον άνεμο: Η ιπτάμενη περιπέτεια της Τίρα, μια σουρεαλιστική περιπέτεια μυστηρίου για παιδιά, σε κείμενα και σκηνοθεσία των Φώτη Δούσου και Αλέξανδρου Ράπτη. Το κείμενο αναφέρεται σε ένα κομμάτι της γενικότερης οικολογικής κρίσης που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό: τον τρόπο που επηρεάζει τη ζωή των αποδημητικών πουλιών η φωτορύπανση, αλλά και η εκχέρσωση των δασών.
Πρόκειται για μια συναρπαστική παράσταση με άφθονα κωμικά αλλά και λυρικά στοιχεία, κατά τη διάρκεια της οποίας άνθρωποι και ζώα θα πρέπει να συνεργαστούν όλοι μαζί «για ένα καλύτερο αύριο», καθώς αποδεικνύεται ότι το κέρδος και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα είναι η πρώτη αιτία για την καταστροφή της φύσης. Η ομάδα Hippo, συνεχίζοντας το ιδιαίτερο είδος του σωματικού θεάτρου που έχει επινοήσει (kinemo), δημιουργεί μια παράσταση με κυρίαρχα στοιχεία την έντονη σωματικότητα, την υψηλή ενέργεια, τη ζωντανή μουσική και την ιδιαίτερη κινησιολογία, προσφέροντας ένα πληθωρικό ψυχαγωγικό θέαμα.
Τέσσερις επισκέπτριες συμμετέχουν σε μια ιδιότυπη ηχητική ξενάγηση. Η φωνή του διευθυντή του αρχαιολογικού χώρου τις οδηγεί σταδιακά σε ερωτήματα που συνδέουν τα μνημεία που βλέπουν, τα μνημεία που έχουν επισκεφθεί και άλλα που βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου με την κλιματική αλλαγή. Μέσα από τις ερωτήσεις, αναπτύσσεται σταδιακά μια συνειρμική αφήγηση για την επίδραση των κλιματικών μεταβολών στην πολιτισμική κληρονομιά στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Όσο οι ερωτήσεις επιμένουν, οι επισκέπτριες έρχονται αντιμέτωπες με την άγνοια, την αγωνία, την ελπίδα για το μέλλον. Οι στατιστικές εναλλάσσονται με κείμενα του ρομαντισμού, τραγούδια, χορό, ποιητικά στοιχεία, μουσική και ηχητικά τοπία, χιούμορ, και η αφήγηση συνθέτει τελικά μια χειμαρρώδη λίστα που τελεί υπό εξαφάνιση αλλά επιθυμεί να επιβιώσει και να πιστέψει σε ένα αισιόδοξο μέλλον.